Івашка Ільініч

(Пасля перасылкі з Іван Іллініч)

Івашка Ільініч, або Іван Іллініч (каля 1440 — каля 1490) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч, першы вядомы прадстаўнік роду Ільлінічаў герба «Корчак». Староста ваўкавыскі, канюшы віцебскі (1473), намеснік драгічынскі (каля 1475), віцебскі (1481), смаленскі (1486—1490).

Івашка Ільініч
Корчак
Корчак
Нараджэнне 1440
Смерць 1490
Род Ільінічы
Жонка Ганна Даўгірдаўна[d]
Дзеці Юрый Іванавіч Ільініч і Мікалай Іванавіч Ільініч
Веравызнанне Каталіцкая Царква і праваслаўе

БіяграфіяПравіць

Лічыцца, што прозвішча Івашкі і яго антрапанімічнага паходжання, т.б. адсылае да іх продка, невядомага Іллі. Паходжанне роду дыскусійнае. Упершыню Івашка Іллініч згадваецца ў бітве пад Хойніцамі (18.9.1454), якая скончылася перамогай Ордэна. За выратаванне ад палону караля і вялікага князя Казіміра Ягелончыка Івашку было нададзена Ваўкавыскае староства, а таксама рыцарства з гербам «Корчак».

Верагодна, Івашка ужо ў маладосці перайшоў у каталіцтва. У 1473 годзе прызначаны канюшым віцебскім, каля 1475 года заняў урад намесніка драгічынскага, у 1482 — віцебскага, у 1486—1490 гадах быў намеснікам смаленскім. У 1470 годзе сястра Івана — Барбара, удава па пане Алехне Давойне, перадала брату маёнтак нябожчыка мужа Тарасава пад Мінскам. У 1477 годзе Івашка прадаў Тарасава пісару Ваську Любічу. У 1487 годзе абмяняў бацькаў маёнтак на дзяржаўны Чарнаўчыцы у Берасцейскім павеце.

Першым шлюбам быў жанаты з дачкой пана Кезгайлы Валімонтавіча. Другім шлюбам з Ганнай, удавой пана Юшкі Гойцавіча, дачкой віленскага ваяводы Яна Даўгірда. Запісам ад 1481 года Ганна перадала Іллінічу трэцюю частку сваіх маёнткаў, бацькоўскіх і падораных першым мужам — Лынтупы і Рэпухаў.

Пад канец жыцця Іван Іллініч набыў мястэчка Мір у Навагрудскім павеце (па іншай інфармацыі Мір перайшоў да сына Івашкі — Юрыя). Напэўна, Ганна Даўгірдаўна перажыла Івана. У гэтым шлюбе Івашка Іллініч меў двух сыноў, ад якіх пайшлі дзве галіны роду Іллінічаў — старэйшы Мікалай Іванавіч (каля 1470 — пасля 1500) і малодшы Юрый Іванавіч (? — 1526), а таксама дачку Ганна, якая была замужам за Дабрагостам Нарбутавічам.

Зноскі

ЛітаратураПравіць

  • Нарбут А. Н. Генеалогия Белоруссии. — М., 1994. — Вып. 2. — С. 152—153.
  • Niesiecki K. Herbarz Polski. — Lipsk, 1893. — T. IV. — S. 401.