Мікалай Васілевіч Дучыц
Мікалай Васільевіч Дучыц (2 кастрычніка 1896, м. Любча, цяпер Навагрудскі раён, Гродзенская вобласць — 3 верасня 1980, Мінск) — беларускі мастак, графік.
| Мікалай Дучыц | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 2 кастрычніка 1896 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 3 верасня 1980 (83 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Паходжанне | беларус |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | мастак |
| Вучоба |
|
| Член у | |
Біяграфія
правіцьВучыўся ў Навагрудскім гарадскім вучылішчы (1910—1914) у В. Іваненкі, Рысавальнай школе Імператарскага таварыства заахвочвання мастацтваў (Петраград, 1914—1915) у У. Федаровіча. Удзельнік Першай сусветнай і грамадзянскай войнаў[1]. З 1921 года ў Менску. Выкладаў маляванне ў школах, на рабфаках, у студыях у Менску (1925—1925). Член Саюза савецкіх мастакоў БССР (з 1933), у 1938 — старшыня праўлення гэтай арганізацыі. Удзельнік шматлікіх выставак, пачынаючы з Першай Усебеларускай мастацкай выстаўкі 1925 года.
У лютым 1942 года прыняў удзел у 1-й выстаўцы беларускіх мастакоў, якія апынуліся ў акупаваным нямецкімі войскамі Мінску. У зале Беларускага народнага дома на вуліцы Рагнеды (савецк. Рэвалюцыйная), 2 экспанаваліся 124 работы, у большасці створаныя да ліпеня 1941 года. Агулам удзел прымалі 17 мастакоў: Анатоль Тычына, Генрых Бржазоўскі, Мікалай Дучыц, Б. Казлоўскі, Міхась Станюта, Яўген Ціхановіч і іншыя[2].
Персанальная выстаўка Мікалая Дучыца была праведзена ў Мінску ў 1967 годзе.
Памёр у Мінску, пахаваны на мінскіх Чыжоўскіх могілках[3].
Творчасць
правіцьПрацаваў пераважна ў жанры пейзажу. Творам уласціва лірычнасць і стрыманая каляровая гама («Зіма», «Рэчка Волма», «Ля млына», «Лясная казка» і інш.). Пісаў таксама нацюрморты. У галіне графікі мастак зрабіў серыю гравюр «Стары Мінск», і акварэляў «Краявіды Мінска».
Карціны і графіка Мікалая Дучыца знаходзяцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, фондзе Беларускага саюза мастакоў.
17 лютага 2009 годзе ў калекцыю Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь былі перададзеныя два творы мастака: «Зіма. Эцюд» (1949) і «Дубкі» (1953)[4].
З 27 мая па 28 чэрвеня 2011 года карціны Дучыца экспанаваліся ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь у складзе выстаўкі «І даўжэй веку…»[5].
Зноскі
- ↑ Дучыц Мікалай Васільевіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
- ↑ Корбут В. Выставачная дзейнасць у Генеральнай акрузе «Беларусь» (1942 – 1944) // Спадчына. — 2003. — № 4-5. — С. 77—79.
- ↑ Чыжоўскiя могiлкi. Нечаканыя сустрэчы . Наша Ніва. Праверана 15 верасня 2023.
- ↑ К церемонии передачи картин Б. А.Заборова и Дучица от МИДа НХМ РБ. Национальный художественный музей Республики Беларусь.(недаступная спасылка)
- ↑ И дольше века...(недаступная спасылка). Национальный художественный музей Республики Беларусь. Архівавана з першакрыніцы 28 лютага 2018.
Літаратура
правіць- Дзесяць стагоддзяў мастацтва Беларусі. — Мінск: «Чатыры чвэрці», 2014. — С. 483. — 600 экз.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
Спасылкі
правіць- Сяргей Харэўскі. Мастак, закаханы ў Мінск — Наша Ніва
- Дучыц Мікалай Архівавана 3 снежня 2021. — Дзесяць стагоддзяў мастацтва Беларусі