Вікіпедыя

Мікалай Мікалаевіч Карпянкоў

намеснік Міністра ўнутраных спраў Беларусі, камандуючы ўнутранымі войскамі Беларусі

Мікала́й Мікала́евіч Карпянко́ў (нар. 6 верасня 1968, г. Мінск) — супрацоўнік МУС Рэспублікі Беларусь, намеснік Міністра ўнутраных спраў Беларусі — камандуючы ўнутранымі войскамі Беларусі (з 2020 г.) пры ўрадзе самаабвешчанага прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі. У 2021 годзе атрымаў званне генерал-маёр. З чэрвеня 2021 года ўнесены ў санкцыйныя спісы ЕС, ЗША, шэрагу іншых краін.

Мікалай Мікалаевіч Карпянкоў
Дата нараджэння 6 верасня 1968(1968-09-06) (55 гадоў)
Месца нараджэння
Альма-матар
Месца працы
Прыналежнасць рэжым Лукашэнкі
Званне
Генерал-маёр
Генерал-маёр
Узнагароды і званні
юбілейны медаль «65 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» ордэн «За службу Радзіме» III ступені ордэн «За асабістую мужнасць» медаль «За адзнаку ў воінскай службе» медаль «За бездакорную службу» I ступені медаль «За бездакорную службу» II ступені медаль «За бездакорную службу» III ступені юбілейны медаль «100 год міліцыі Беларусі» юбілейны медаль «90 год міліцыі Беларусі»

Біяграфія правіць

У 1985 годзе скончыў Мінскае сувораўскае ваеннае вучылішча (6 рота). У 1989 годзе скончыў Гвардзейскае вышэйшае танкавае каманднае вучылішча імя У. І. Леніна ў расійскім Ульянаўску. У 1989—1993 гадах праходзіў службу ў 120-й гвардзейскай мотастралковай дывізіі (раён Уручча, Мінск)[1].

У 1992—1994 гадах быў камандзірам баявой групы падраздзялення «Беркут», на базе якога ў 1994 годзе быў створаны «Алмаз»[1]. З студзеня 1995 па травень 2003 года служыў на розных пасадах у службе бяспекі прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі[2]. У 2001 годзе быў старшым ад’ютантам 1-га аддзела асабістай аховы Службы бяспекі прэзідэнта[3]. У 2002 годзе скончыў Акадэмію МУС Беларусі.

У 2003 годзе ўзначаліў спецпадраздзяленне па барацьбе з тэрарызмам «Алмаз». На гэтай пасадзе ўдзельнічаў у пераследзе і ціску на палітычных праціўнікаў прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі, у прыватнасці, у часе прэзідэнцкіх выбараў 2006 года[4][5][6]. У лютым 2004 года ўказам прэзідэнта яму было датэрмінова прысвоена званне палкоўніка[7][8]. Паводле слоў паэта і тагачаснага кандыдата ў прэзідэнты Уладзіміра Някляева, у яго збіванні пасля прэзідэнцкіх выбараў 2010 года ўдзельнічаў асабіста Карпянкоў[9].

У 2011 годзе прызначаны начальнікам 6-га ўпраўлення (па супрацьдзеянні экстрэмізму і барацьбе з тэрарызмам) Галоўнага ўпраўлення па барацьбе з арганізаванай злачыннасцю і карупцыяй (ГУБАЗіК) МУС Беларусі[10]. З кастрычніка 2012 па 2014 год узначальваў Упраўленне па наркакантролі і супрацьдзеянні гандлю людзьмі крымінальнай міліцыі МУС Беларусі[1].

З верасня 2014 года[11] па 19 лістапада 2020 года кіраваў Галоўным ўпраўленнем па барацьбе з арганізаванай злачыннасцю і карупцыяй (ГУБАЗіК).

1 сакавіка 2021 года прысвоена чарговае воінскае званне генерал-маёра[12].

Падчас пратэстаў у Беларусі ў 2020—2021 гг. правіць

Падчас масавых мірных пратэстаў у Мінску грамадзян, не згодных з вынікамі прэзідэнцкіх выбараў, Мікалай Карпянкоў быў сярод сілавікоў, якія займаліся непасярэдным разгонам пратэстаў, збіваннем людзей і пагромам вітрын[13]. 6 верасня 2020 года ў часе «Маршу адзінства» асабіста Мікалай Карпянкоў наўмысна разбіў шкляныя дзверы кавярні «O’Petit». Паводле версіі прэс-сакратаркі МУС Беларусі Вольгі Чамаданавай, супрацоўнікі міліцыі пераследавалі актыўных удзельнікаў несанкцыянаванага мерапрыемства, якія хацелі схавацца ў кавярні.

Паводле сведчанняў аднаго з пацярпелых, 29 верасня 2020 года ў РУУС Першамайскага раёна Мінска  (бел. (тар.)) (бел. Карпянкоў камандаваў групай сілавікоў, якая выбівала ілжывыя паказанні, пасля паказаныя па канале «Беларусь 1», ад групы схопленых ГУБАЗіК людзей, якіх збіццём і пагрозамі прымушалі сказаць на камеру, што ім нібыта заплацілі каардынатары[14]. Відавочца запомніў, што Карпянкоў здымаў відэа асабіста, а яму пагражаў 16 гадамі турмы, калі той не скажа, што атрымаў тысячу даляраў ад каардынатара[14].

19 лістапада 2020 года самаабвешчаным прэзідэнтам Беларусі Аляксандрам Лукашэнкам быў прызначаны намеснікам Міністра ўнутраных спраў — камандуючым унутранымі войскамі[15].

15 студзеня 2021 года ў інтэрнэце быў апублікаваны аўдыёзапіс меркаванай размовы Мікалая Карпянкова як начальніка ГУБАЗіК з падначаленымі ўвосень 2020 года, у якой ён дакладваў пра выдадзеныя яму Аляксандрам Лукашэнкам паўнамоцтвы па жорсткім, сілавым задушэнні пратэстаў у Беларусі, карт-бланш на ўжыванне агнястрэльнай зброі, прыводзячы як станоўчы прыклад забойства сваімі падначаленымі Аляксандра Тарайкоўскага[13]. Таксама на аўдыёзапісе Карпянкоў паведамляе пра намер улады Лукашэнкі стварыць канцэнтрацыйны лагер для ўдзельнікаў пратэстаў. У той жа дзень Павел Латушка, член прэзідыума Каардынацыйнай рады і кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, паабяцаў азнаёміць з аўдыёзапісам Савет бяспекі ААН, ЕС, АБСЕ, кіраўніцтва Расіі і ЗША з мэтай прыняцця міжнароднай грамадскасцю мер па недапушчэнні і расследаванні дзяржаўнага тэрарызму[16]. 2 лютага TUT.BY атрымаў вынікі фанаскапічнай экспертызы запісу. Экспертыза пацвердзіла, што голас на запісе належыць Мікалаю Карпянкову, і не выявіла прыкмет мантажу[17].

Санкцыі ЕС, ЗША, іншых краін правіць

Карпянкоў станавіўся суб’ектам забароны на паездкі і замарожвання актываў Еўрапейскім Саюзам як частка спісу беларускіх чыноўнікаў, адказных за палітычныя рэпрэсіі, падтасоўку вынікаў галасавання і прапаганду[18]. Згодна з рашэннем Еўрапейскага савета ад 21 чэрвеня 2021 года як кіраўнік ГУБАЗіК Карпянкоў «нясе адказнасць за бесчалавечнае і прыніжаючае годнасць абыходжанне з грамадзянамі, якія ўдзельнічалі ў мірных пратэстах»: іх адвольныя затрыманні, збіццё групай пад яго камандаваннем, пагрозы прымянення агнястрэльнай зброі, у тым ліку на прыкладзе інцыдэнту ў кавярні «O’Petit» і апублікаванага аўдыёзапісу, — сур’ёзныя парушэнні правоў чалавека, звязаныя з прыгнётам грамадзянскай супольнасці і дэмакратычнай апазіцыі[19]. 6 ліпеня да чэрвеньскага пакета санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя[20].

21 чэрвеня 2021 года Карпянкоў быў уключаны і ў спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб ЗША, за асабістае кіраўніцтва супрацоўнікамі ГУБАЗіК па пераследу і збіццю мірных дэманстрантаў і аўдыёзапіс з абмеркаваннем будаўніцтва лагера для затрыманых і рэкамендацыям сілавікам страляць пратэстоўцам у твар і геніталіі, які прасачыўся[21][22]. Акрамя таго, Карпянкова ў свае санкцыйныя спісы ўключылі Вялікабрытанія[23], Канада[24], Швейцарыя[25].

Узнагароды правіць

Зноскі правіць

  1. ↑ а б в Полковник милиции Карпенков Николай Николаевич (руск.). mnsvu.org (3 студзеня 2019). Праверана 24-1-2021.
  2. ↑ Карпенков Николай Николаевич (руск.). mvd.gov.by. Праверана 24-1-2021.(недаступная спасылка)
  3. ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 22 студзеня 2001 года № 33 «Аб узнагароджанні групы ваеннаслужачых, асоб начальніцкага складу органаў унутраных спраў і прыраўнаваных да іх асоб медалём „За бездакорную службу“ І, ІІ, ІІІ ступені». pravo.kulichki.com.
  4. ↑ Ольга Гриневицкая. Козулина избивали бойцы спецподразделения по борьбе с терроризмом (руск.). Белорусский партизан. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2021. Праверана 24-1-2021.
  5. ↑ Ганна Соўсь. «Спачатку ім плацілі штодня, але ўжо няма грошай». Былы намесьнік камандзіра баявой групы «Алмаза» аб працы сілавікоў. svaboda.org (11 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 24-1-2021. Праверана 24-1-2021.
  6. ↑ Казулін патрабуе вызваліць Радзівіла. svaboda.org (10 сакавіка 2006). Архівавана з першакрыніцы 24-1-2021. Праверана 24-1-2021.
  7. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 27 февраля 2004 года № 119 «О присвоении воинского и специальных званий» (руск.). levonevski.net.
  8. ↑ Былы камандзір «Алмаза», пры якім збілі Някляева, узначаліў барацьбу з наркотыкамі
  9. ↑ Борис Пастернак. Площадь-2010 (руск.). Беларускі партызан (21 снежня 2020). Архівавана з першакрыніцы 24-1-2021. Праверана 24-1-2021.
  10. ↑ Сражаясь за справедливость : 25 лет Главному управлению по борьбе с организованной преступностью и коррупцией / сост. Н. Ю. Карасева — Минск : Звязда, 2016. — С. 64.
  11. ↑ Сила, с которой необходимо считаться Архівавана 31 студзеня 2021. // Журнал «Содружество», № 1 — 2016, С. 17
  12. ↑ https://news.tut.by/economics/720847.html Архівавана 7 сакавіка 2021.
  13. ↑ а б «Сказано сделать лагерь для отселения особо острокопытных». BYPOL опубликовал запись голоса, похожего на Карпенкова (руск.). TUT.BY (15 студзеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2021. Праверана 15 студзеня 2021.
  14. ↑ а б Фигурант "дела 11-ти участников чата": Карпенков лично снимал "покаяльное видео" на камеру (руск.). Праваабарончы цэнтр «Вясна» (29 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 30 чэрвеня 2021. Праверана 30 чэрвеня 2021.
  15. ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 19 ноября 2020 года № 433 «О Н. Н. Карпенкове» (руск.). pravo.by (21 лістапада 2020). Праверана 24 студзеня 2021.
  16. ↑ Латушко об опубликованной BYPOL записи: передадим ее в Совбез ООН, ЕС, ОБСЕ и властям России и США (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (15 студзеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 15 студзеня 2021. Праверана 15 студзеня 2021.
  17. ↑ Кто говорил про «лагерь для острокопытных» на слитой аудиозаписи? Мы получили результаты экспертизы (руск.). TUT.BY (2 лютага 2021). Архівавана з першакрыніцы 2 лютага 2021. Праверана 2 лютага 2021.
  18. ↑ МГ/АА. Евросоюз утвердил новый пакет санкций против представителей Беларуси. Кто в списке? (руск.). Белсат (21 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 27 чэрвеня 2021. Праверана 27 чэрвеня 2021.
  19. ↑ COUNCIL IMPLEMENTING REGULATION (EU) 2021/997 — EUR-Lex  (англ.) (бел., 21.06.2021
  20. ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain third countries with the Council Decision (CFSP) 2021/1002 concerning restrictive measures in view of the situation in Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (6 ліпеня 2021). Праверана 10 верасня 2021.
  21. ↑ Treasury and International Partners Condemn Ongoing Human Rights Abuses and Erosion of Democracy in Belarus — Міністэрства фінансаў ЗША, 21.06.2021
  22. ↑ OFAC Sanctions List Search, Міністэрства фінансаў ЗША
  23. ↑ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (англ.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (25 чэрвеня 2021).
  24. ↑ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List. Міністэрства міжнародных спраў Канады  (англ.) (бел. (19 кастрычніка 2015). Праверана 29 чэрвеня 2021.
  25. ↑ Searching for subjects of sanctions
  26. ↑ Карпянкоў Мікалай Мікалаевіч. nagrady.by. Праверана 24-1-2021.

Спасылкі правіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Мікалаевіч_Карпянкоў&oldid=4438773"