Уладзімір Уладзіміравіч Макей

	Палітыка — Партал:Палітыка
	Беларусь
	; Гэты артыкул — частка серыі:; Палітычная сістэма; Беларусі
	Дзяржаўны лад Канстытуцыя Беларусі Прэзідэнт Беларусі Аляксандр Лукашэнка; Адміністрацыя прэзідэнта; Савет Міністраў Прэм’ер-міністр Раман Галоўчанка; ; Міністр замежных спраў Уладзімір Макей; ; Міністр абароны Віктар Хрэнін; ; Савет бяспекі Андрэй Раўкоў; ; Нацыянальны сход Савет Рэспублікі Члены Савета Рэспублікі; Старшыня Савета Рэспублікі Наталля Качанава; ; ; Палата прадстаўнікоў Дэпутаты Палаты прадстаўнікоў; Старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімір Андрэйчанка; ; ; Судовая сістэма Канстытуцыйны Суд; Вярхоўны Суд; Генеральная пракуратура; Адміністрацыйная сістэма Адміністрацыйны падзел; Выбары Палітычныя партыі; Рэферэндумы: 1995 • 1996 • 2004; ; Парламенцкія выбары: 1995 • 2000 • 2004 • 2008 • 2012 • 2016 • 2019; ; Прэзідэнцкія выбары: 1994 • 2001 • 2006 • 2010 • 2015 • 2020; ; Унутраная палітыка; Знешняя палітыка; Міжнародныя арганізацыі;

	Уладзімір Уладзіміравіч Макей
	з 20 жніўня 2012
Прэм’ер-міністр	Міхаіл Мясніковіч; Андрэй Кабякоў; Сяргей Румас
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік	Сяргей Мартынаў
Адукацыя	Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт;
Дзейнасць	палітык, дыпламат
Нараджэнне	5 жніўня 1958 (61 год); Некрашэвічы, Турэцкі сельсавет, Карэліцкі раён, Гродзенская вобласць, БССР, СССР;
Уладзімір Уладзіміравіч Макей на Вікісховішчы

Уладзі́мір Уладзі́міравіч Маке́й (5 жніўня 1958, Некрашэвічы, Турэцкі сельсавет, Карэліцкі раён, Гродзенская вобласць) — беларускі дзяржаўны дзеяч, дыпламат, міністр замежных спраў (з 20 жніўня 2012 года), кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2008-12).

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Макей.

БіяграфіяПравіць

Нарадзіўся ў 1958 у вёсцы Некрашэвічы Карэліцкага раёна. Скончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў (1980). Па дадзеным СМІ, з 1980да 1991 гг. працаваў у Галоўным разведвальным упраўленні МА СССР^[ru], дзе даслужыўся да палкоўніка^[1]. У 1992—1993 гг. праходзіў навучанне ў Дыпламатычнай акадэміі МЗС Аўстрыі.

Затым знаходзіўся на дыпламатычнай службе. У 1993—1995 гг. — трэці сакратар упраўлення інфармацыі і гуманітарнага супрацоўніцтва, другі сакратар аддзела аналізу і прагназавання, другі сакратар сакратарыята Міністэрства замежных спраў Рэспублікі Беларусь. У 1995—1996 гг. працаваў намеснікам начальніка Службы дзяржаўнага пратакола Міністэрства замежных спраў. У 1996—1999 гг. — прадстаўнік Рэспублікі Беларусь пры Савеце Еўропы, саветнік Пасольства Рэспублікі Беларусь у Французскай Рэспубліцы. У 1999—2000 гг. — начальнік упраўлення агульнаеўрапейскага супрацоўніцтва Міністэрства замежных спраў.

З сакавіка 2000 г. — памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, з ліпеня 2008 года — кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта. 20 жніўня 2012 года прызначаны міністрам замежных спраў Беларусі.

Валодае англійскай і нямецкай мовамі.

Мае сыноў ад двух шлюбаў. Другая жонка — актрыса і тэлевядучая Вера Палякова.

УзнагародыПравіць

Ордэн Айчыны ІІІ ступені^[2]

Зноскі

↑ «Будет спасать Лукашенко от санкций» // Свободные новости плюс. — 2012. — № 34 (478). — 28 августа. — С. 8
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 462 «Аб узнагароджанні». Афіцыйны інтэрнэт-партал Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (26 лістапада 2018).

СпасылкіПравіць

[1] «Будет спасать Лукашенко от санкций» // Свободные новости плюс. — 2012. — № 34 (478). — 28 августа. — С. 8

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 462 «Аб узнагароджанні». Афіцыйны інтэрнэт-партал Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (26 лістапада 2018).

[1]

[2]