Вялікі юбілей 2000 года

Вялікі Юбілей 2000 года — свята ўваходжання Рымска-Каталіцкага Касцёла ў трэцяе тысячагоддзе, ініцыяванае Янам Паўлам ІІ.

Працягваўся з вечара Божага Нараджэння 24 снежня 1999 года да свята Богаяўлення 6 студзеня 2001 года. Як і іншыя папярэднія юбілейныя гады ў Касцёле, гэта было свята Божай міласэрнасці і прабачэння грахоў. Галоўным новаўвядзеннем у гэты юбілей было даданне мноства «асаблівых юбілеяў» для розных сацыяльных груп (гл. ніжэй), і тое, што ён адначасова адзначаўся ў Рыме, Ізраілі і ў іншых краінах свету.

Асобныя юбілеі адзначаліся кожны тыдзень 2000 года. Кожны дзень у базіліцы Святога Пятра адбываліся спецыяльныя Вячэрні, часта з удзелам Папы. Амаль кожная нядзеля была прысвечана асаблівым святам некаторых слаёў грамадства. Аднак некаторыя падзеі юбілейнага года былі прызнаныя асабліва значнымі.

Падрыхтоўка правіць

Падрыхтоўка да Вялікага Юбілею пачалася, калі 10 лістапада 1994 года Ян Павел ІІ выдаў апостальскі ліст "Tertio Millennio Adveniente" ("Па меры набліжэння трэцяга тысячагоддзя"). У лісце ён запрасіў Касцёл пачаць трохгадовы перыяд інтэнсіўнай падрыхтоўкі да святкаванне трэцяга хрысціянскага тысячагоддзя. Першы, 1997 год, будзе адзначаны даследаваннем асобы Ісуса, другі, 1998 год, разважаннем аб асобе Святога Духа, а трэці, 1999 год, разважаннем аб асобе Бога Айца. Кожны год таксама павінен быў адзначацца асаблівай малітвай даручэння Найсвяцейшай Панне Марыі.

Афіцыйнае ўсталяванне свята юбілейнага года адбылося праз папскую булу "Incarnationis Mysterium" ("Таямніца ўцелаўлення") ад 29 лістапада 1998 года. У буле Папа тлумачыў, што гэты юбілей будзе шанцам адкрыць новыя гарызонты ў пропаведзі Божага Валадарства. Аднак гэта таксама быў бы час пакаяння, як для асобных людзей, так і для Касцёла ў цэлым. Акрамя таго, ён падкрэсліў экуменічны характар ​​гэтай падзеі, якую ён бачыў не толькі для католікаў, але і для ўсіх хрысціян, а таксама для ўсяго свету.

Розныя храмы ў Рыме скарысталіся юбілеем, каб правесці даўно неабходныя рамонтныя работы. Фасад сабора Сьвятога Пятра месяцамі знаходзіўся пад рыштаваннямі, бо шматвяковы бруд з яго сцен старанна выдаляўся. Святы Прастол таксама арганізаваў будаўніцтва масіўнага гаража пад узгоркам Янікулум, каб змясціць усе турыстычныя аўтобусы. Будаўніцтва гаража на некаторы час было спынена ў сувязі з выяўленнем мазаік імператарскага перыяду ў раней невядомых памяшканнях пад узгоркам.

Юбілейная індульгенцыя правіць

Разам з булай выйшаў дакумент з Апостальскай пенітэнцыярыі, у якім пазначаліся ўмовы атрымання юбілейнага адпусту грахоў (індульгенцыі). Шмат у чым яны былі значна спрошчаныя ў параўнанні з папярэднімі гадамі. Заставаліся звычайныя ўмовы споведзі, еўхарыстыі, малітвы і адмовы ад граху, але, у адрозненне ад папярэдніх юбілеяў, неабходна было наведаць толькі адзін храм у адзін дзень.

Індульгенцыю можна было атрымаць у Рыме, наведаўшы адну з чатырох базілік: базіліку Святога Пятра, Святога Яна на Латэране, Святога Паўла за сценамі або Святой Марыі Маджорэ, а таксама наведаўшы санктуарый Маці Божай Божай Любові, базіліку Святога Лаўрэнція за сценамі або хрысціянскія катакомбы Рыма. Падчас візіту пілігрым павінен быў прыняць удзел у рэлігійнай цэлебрацыі або правесці паўгадзіны ў эўхарыстычнай адарацыі.

Адпуст можна было атрымаць і на Святой Зямлі, наведаўшы Храм Гроба Гасподняга ў Ерусаліме, Храм Нараджэння Хрыстовага ў Віфлееме або Храм Дабравешчання ў Назарэце.

Далей юбілей быў распаўсюджаны на ўсе каталіцкія дыяцэзіі свету. Для атрымання юбілейнага адпусту дастаткова было б наведвання катэдральнага касцёла або іншай святыні, вызначанай біскупам. Манахіні і манахі маглі атрымаць адпуст у сваіх хатніх капліцах.

Нарэшце, індульгенцыю можна было атрымаць з дапамогай асабістай ахвяры або дабрачынных спраў. У дакуменце канкрэтна згадваюцца такія ахвяры, як адмова ад курэння або алкаголю хаця б на адзін дзень або ахвяраванне на дапамогу бедным.

Спіс юбілейных мерапрыемстваў, якія ўзначаліў Ян Павел ІІ правіць

Спасылкі правіць