Віктар Іванавіч Парфёнаў
Віктар Іванавіч Парфёнаў (нар. 23 верасня 1934, вёска Прудкі, Пачынкаўскі раён, Смаленская вобласць) — беларускі батанік, эколаг. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1986; чл.-кар. з 1980), доктар біялагічных навук (1975), прафесар (1988). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2000). Удзельнік ліквідацыі аварыі на Чарнобыльскай АЭС.
| Віктар Іванавіч Парфёнаў | |
| руск.: Виктор Иванович Парфёнов | |
 | |
| Дата нараджэння | 23 верасня 1934 (84 гады) |
|---|---|
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | батанік |
| Навуковая сфера | батаніка |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар біялагічных навук |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Іван Данілавіч Юркевіч |
| Узнагароды і прэміі |
   |
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся 23 верасня 1934 года ў в. Прудкі Пачынкаўскага раёна Смаленскай вобласці. З 1944 года ў Беларусі. Пасля заканчэння 7-гадовай школы паступіў у Буда-Кашалёўскі лясны тэхнікум[1]. Скончыў у 1957 годзе Беларускі тэхналагічны інстытут. З 1959 г. у Інстытуце эксперыментальнай батанікі імя В. Ф. Купрэвіча АН БССР. У 1965—1968 гг. вучоны сакратар Савета па каардынацыі навуковай дзейнасці АН БССР. З 1968 г. загадчык лабараторыі, у 1973—2000 гг. дырэктар Інстытута эксперыментальнай батанікі імя В. Ф. Купрэвіча Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі, з 2000 г. — ганаровы дырэктар і загадчык аддзела гэтага інстытута.
Навуковая дзейнасцьПравіць
Асноўныя работы па фларыстыцы, фітагеаграфіі, геабатаніцы, экалогіі, сістэматыцы і эвалюцыі раслін. Стварыў сучасную беларускую фларыстычную школу. Устанавіў заканамернасці фарміравання росту і прадуктыўнасці фітацэнозаў, асаблівасці біялогіі відаў і папуляцый раслін у аптымальных і экстрэмальных умовах. Упершыню тэарэтычна і эксперыментальна абгрунтаваў і рашыў праблему віду раслін на межах арэалу. Правёў біясістэматычнае вывучэнне асобных відаў і родаў беларускай флоры, даследаваў заканамернасці сучасных антрапагенных змяненняў флоры і расліннасці. Распрацаваў тэарэтычныя і практычныя асновы аховы біяразнастайнасці расліннага свету Беларусі і арганізацыі сістэмы запаведных аб'ектаў. Ім прапанаваны прынцыпы экалагічна аптымальнага кампанента прыродазнаўчых, парушаных і пераўтвораных экасістэм, абгрунтаваныя новыя тэарэтычныя падыходы ў эвалюцыі вышэйшых раслін, даследаваны заканамернасці міграцыі радыенуклідаў у прыродна-раслінных комплексах.
Аўтар больш за 350 навуковых прац, у тым ліку 38 манаграфій.
УзнагародыПравіць
- Дзяржаўная прэмія БССР 1972 г. за цыкл работ па вывучэнню расліннасці Беларусі.
- Ордэн Дружбы народаў (1981)
- Медаль Францыска Скарыны (2009).
Асноўныя працыПравіць
- Обусловленность распространения и адаптации видов растений на границах ареалов. Мн., 1980.
- Флора Белорусского Полесья (современное состояние, тенденции развития). Мн.: Наука и техника, 1983.
- Антропогенные изменения флоры и растительности Белоруссии. Мн.: Наука и техника, 1985 (сум. з Г. А. Кім, Г. Ф. Рыкоўскім).
- Кариология флоры как основа цитогенетического мониторинга. Мн.: Наука и техника, 1992 (сум. з С. А. Дзмітрыевай).
- Радиоактивное загрязнение растительности Беларуси (в связи с аварией на ЧАЭС). Мн.: Навука і тэхніка, 1995 (у сааўт.).
- Национальный атлас Республики Беларусь. Мн., 2002 (у сааўт.).
- Флора Беларуси. Сосудистые растения. В 6 т. Т 1. Мн.: Беларус. навука, 2009 (у сааўт.).
- Флора Беларуси. Сосудистые растения. В 6 т. Т 2. Мн.: Беларус. навука, 2013 (у сааўт.).