Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і Святога Яна Непамука (Вялікія Эйсманты)

Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і Святога Яна Непамука — рымска-каталіцкі храм у аграгарадку Вялікіх Эйсмантах Бераставіцкага раёна Гродзенскай вобласці, помнік эклектычнай архітэктуры.

Каталіцкі храм
Касцёл Імя Найсвяцейшай Дзевы Марыі i Святога Яна Непамука
53°22′02″ пн. ш. 24°04′28″ у. д.HGЯO
Краіна  Беларусь
Аграгарадок Вялікія Эйсманты
Канфесія Каталіцтва
Епархія Гродзенская дыяцэзія
Дэканат Бераставіцкі
Архітэктурны стыль эклектыка
Будаўніцтва 18431850 гады
Статус Ахоўная шыльда гісторыка-культурнай каштоўнасці Рэспублікі Беларусь. Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 413Г000684шыфр 413Г000684
Стан дзейнічае
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гісторыя правіць

 
Нерэалізаваны праект аўтарства Ф. Выганоўскага, 1904.
 
Нерэалізаваны праект аўтарства Ф. Выганоўскага, 1904.
 
Нерэалізаваны праект аўтарства Л. Паніякевіча, 1910.

Першы драўляны касцёл быў фундаваны ў 1659 годзе Ганнай Эйсмант і яе сынам Якубам. У святыні было 9 алтароў. Галоўны — трох’ярусны: у першым ярусе знаходзіўся абраз Маці Божай Эйсмантаўскай у сярэбранай шаце (ужо ў сярэдзіне XVII стагоддзя абраз лічыўся цудадзейным, а касцёл меў статус Марыйнага санктуарыя), у другім ярусе — абраз Маці Божай Чэнстахоўскай, у трэцім — абраз Імя Марыі. У левай частцы касцёла былі алтары Пана Ісуса, Св. Антонія, Св. Ануфрыя і двух’ярусны — Звеставання Дзевы Марыі з абразом Св. Адальберта ўверсе. У правай частцы стаялі алтары: Св. Яна Непамука, Св. Міхала Арханёла, Св. Тадэвуша Апостала і двух’ярусны — Св. Марыі Магдалены з абразом Маці Божай Заступніцы ўверсе.

Касцёльная тэрыторыя была абнесена мураванай агароджай з брамамі. Уваходную ад рынку браму вянчала статуя Св. Яна Непамука, а браму з гасцінца — фігура Маці Божай з Дзіцяткам Ісус. Паміж брамамі стаяла званіца на шасці слупах[1].

З 1660 года як найважнейшая святыня парафіі быў вядомы мініяцюрны абразок на камені з выявай Маці Божай Снежнай — гэта быў цудадзейны абраз на яшме, велічынёю з арэх. Абраз на палатне таксама лічыўся цудадзейным, на ім — сярэбраныя карона і сэрца, падараваныя Мікалаем Карасём.

Драўляны храм згарэў у 1722 годзе, а на яго месцы ў 1728 годзе быў пабудаваны новы, таксама драўляны. Ён быў узведзены ў 1748 годзе. У 1825 годзе стан касцёла быў плачэўны і святыня пагражала абвалам, таму ізноў прыйшлося будаваць новую, тым разам мураваную.

Цяперашні мураваны касцёл быў пабудаваны ў 1843—1850 гадах ў стылі класіцызму з рысамі неаготыкі намаганнямі ксяндза Міхала Сезяноўскага і парафіян. Нагляд за будоўляй ажыццяўляў гродзенскі грамадзянскі інжынер Антон Вікенцьевіч Яноўскі[2]. Будынак быў чатырохвугольны ў плане, 50 аршынаў даўжынёю і 20 аршынаў шырынёй. Касцёл быў асвечаны 14 красавіка 1851 года, аб чым сведчыць закладны камень на апсіднай сцяне, пад падвойным тытулам: Найсвяцейшага Імя Марыі і Св. Яна Непамука.

Пасля паўстання 1863—1864 гадоў касцёл зачынілі. У 1903—1910 гадах рабіліся спробы ўзвесці новы будынак, бо ў выкладзеных з бутавага каменю сценах з’явіліся расколіны, якія пастаянна павялічваліся. У 1904 годзе інжынер Выганоўскі склаў праект новага неагатычнага храма[3], аднак парафіяне ў 1912 годзе за ўласныя сродкі адрамантавалі будынак[1][4].

Да парафіі ў XIX стагоддзі належалі філіяльны касцёл у Красніках, капліцы ў Вялікай Бераставіцы, Масалянах і на мясцовых могілках. У 1930-х гадах капліца на могілках не згадваецца, затое дзейнічала капліца ў Жукевічах. Перад Другой сусветнай вайной колькасць парафіян дасягала 3000 чалавек.

Касцёл дзейнічаў увесь час бесперапынна. З 1975 па 1990 год парафія не мела пробашча, але сюды даязджалі святары з суседніх парафій. З 1970-х гадоў касцёл мае статус помніка архітэктуры. У 2010 годзе пастановай Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь храм быў залічаны да помнікаў архітэктуры мясцовага значэння.

Архітэктура правіць

 
Выгляд з боку фасада.
 
Касцёл у 2018 годзе.

Помнік эклектычнай архітэктуры з выкарыстаннем элементаў позняга класіцызму[5] і готыкі[6]. Касцёл уяўляе сабой бязвежавую, прамавугольную ў плане (вышыня 17, даўжыня 48, шырыня 19 м) святыню з такой жа самай апсідай і дзвюма сакрысціямі.

Галоўны фасад вырашаны ў выглядзе чатырохкалоннага порціка, а магутны трохвугольны франтон з выявай Усёбачнага вока завершаны па вуглах невялікімі слупкамі з карункавымі крыжамі. Малітоўная зала накрыта двухсхільным бляшаным дахам (раней была дахоўка), апсіда — паніжаным вальмавым, сакрысціі — двухсхільнымі[6].

Інтэр’ер правіць

Інтэр’ер падзелены 4 парамі круглых калон на тры нефы, цэнтральны з якіх перакрыты цыліндрычным падшыўным дашчатым скляпеннем з арнаментальнай размалёўкай, а бакавыя — плоскай дашчатай столлю. Падлога касцёла выкладзена керамічнай пліткай (раней была цагляная). Арганныя хоры над уваходам абапіраюцца на дзве дарычныя калоны[5]. Пад касцёлам няма крыпты. На сцяне святыні ў 1995 годзе змешчана мемарыяльная пліта Яну Біспінгу (1880—1940), уладальніку масалянскага маярату і папскаму камергеру, і Марыі Біспінг з Замойскіх (1887—1961), у другім шлюбе — Радзівіл.

У касцёле знаходзяцца тры алтары. Галоўны алтар — разьбяны, зроблены на мяжы XIX—XX стагоддзяў у неараманскім стылі. У цэнтры — абраз Маці Божай Кангрэгацкай (першая пал. XVIII ст.) у сярэбранай шаце, які быў адзначаны шматлікімі вотамі. Ён засланяецца абразом Святой Сям’і і акружаны фігурамі Святога Пятра і Паўла, уверсе — фігура Сэрца Пана Езуса ў акружэнні анёлаў. Каля сцен прэзбітэрыя ўсталяваны фігуры Маці Божай Каралевы і Святога Казіміра. Бакавыя алтары — неабарочныя, двух’ярусныя, разьбяныя. У левым з іх над абразом Святога Антонія размяшчаецца тытульны абраз Святога Яна Непамука (XVIII ст.), у правым — абраз Маці Божай Нястомнай Дапамогі, над ім — абраз Святога Францішка. Перад касцёлам, злева ад уваходнай брамы, знаходзіцца велічная магіла Аляксандры Светчынавай, уроджанай Біспінг (на помніку — Bispink), фундатаркі касцёла ў Вярэйках, і Юзафы дэ Біспінг Вайчынскай, фундатаркі філіяльнага касцёла ў Масалянах. З правага боку ад уваходнай брамы знаходзіцца каменная грота Найсвяцейшай Дзевы Марыі, пабудаваная ў наш час, а злева ад яе — помнік папу Яну Паўлу II[1].

Званіца правіць

Па-за касцёлам, злева і асобна, пабудавана цагляная атынкаваная двух’ярусная званіца — гэта чацверыковая пад чатырохсхільным дахам пабудова ў стылі класіцызму. Таксама па-за касцёлам у 1988 годзе быў зроблены своеасаблівы мемарыял як даніна памяці знішчаным у 1940—1988 гады парафіяльным могілкам. Справа ад касцёла, па-за агароджай, захаваўся драўляны і атынкаваны прадаўгаваты будынак былой плябаніі — цяпер тут размяшчаюцца аптэка і жылы дом. Новая цагляная плябанія ўзведзена побач. Касцёльны ўчастак абнесены бутавай агароджай, адноўленай у 1960—1970-я гады, з брамай у выглядзе двух слупкоў з неабарочным дэкорам і каванымі кратамі[1].

Зноскі

  1. а б в г Касцёл Імя НПМ і Св. Яна Непамука ў Вялікіх Эйсмантах
  2. Кулагин А. Н. Гродненские зодчие XIX — начала XX веков (новые архивные изыскания). // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 24. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2018. — С. 81
  3. Кулагин А. Н. Гродненские зодчие XIX — начала XX веков (новые архивные изыскания). // Пытанні мастацтвазнаўства, этналогіі і фалькларыстыкі. Выпуск 22. — Мінск, «Права і эканоміка». — 2017. — С. 79
  4. Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5. — С. 79
  5. а б Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5. — С. 493
  6. а б Збор помнікаў гісторыі і культуры Беларусі / АН БССР. Ін-т мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору; Рэд. кал.: С. В. Марцэлеў (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1986. — Гродзенская вобласць. — 371 с., іл. — С. 115

Літаратура правіць

Спасылкі правіць