Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч
Алесь (Аляксандр Мікалаевіч) Карлюке́віч (нар. 6 студзеня 1964, в. Зацітава Слабада, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць, цяпер Беларусь) — беларускі краязнаўца, літаратуразнаўца, журналіст, дзяржаўны дзеяч. Міністр інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2017—2020). Старшыня Саюза пісьменнікаў Беларусі (з 2022).
| Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
|
|||||||
| Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||
| Кіраўнік урада | Андрэй Кабякоў Сяргей Румас |
||||||
| Папярэднік | Лілія Ананіч | ||||||
| Пераемнік | Ігар Луцкі | ||||||
| Нараджэнне |
6 студзеня 1964 (58 гадоў) |
||||||
| Член у | |||||||
| Адукацыя | |||||||
| Дзейнасць | пісьменнік, літаратуразнавец, журналіст, дзяржаўны дзеяч | ||||||
| Месца працы | |||||||
| Узнагароды | |||||||
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся 6 студзеня 1964 года ў вёсцы Зацітава Слабада Пухавіцкага раёна. Бацька — Мікола Карлюкевіч — працаваў у мясцовым калгасе рабочым, маці (дзявочае прозвішча Ладуцька) была настаўніцай малодшых класаў. Старэйшая на 5 гадоў сястра Людміла займалася выхаваннем[1]. У пачатковую школу Алесь Карлюкевіч хадзіў у Зацітавай Слабадзе, а сярэднюю скончыў у Пухавічах.
Скончыў аддзяленне журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1985) і Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2002). У 1981—1995 гадах служыў ва Узброеных Сілах СССР і Рэспублікі Беларусь. Працаваў у газетах «Звязда» (1995—1998), «Чырвоная змена» (1998—2002) — галоўны рэдактар, «Советская Белоруссия» (2002—2006). У 2006—2011 гадах дырэктар рэдакцыйна-выдавецкай установы «Літаратура і мастацтва». Адначасова ў 2009—2011 гадах галоўны рэдактар газеты «Літаратура і мастацтва», што ўваходзіла ў склад названай установы.
8 лістапада 2011 года прызначаны галоўным рэдактарам газеты «Звязда». З лістапада 2012 года — адначасова выконваючы абавязкі, са снежня 2012 — дырэктар-галоўны рэдактар Выдавецкага дома «Звязда». З кастрычніка 2011 года адначасова быў старшынёй Мінскага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі (да 2016 года)[2].
15 снежня 2016 года стаў намеснікам міністра інфармацыі Беларусі, 28 верасня 2017 года — міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь[3]. Звольнены з пасады міністра 4 чэрвеня 2020 года. З ліпеня 2020 года — галоўны рэдактар часопіса «Беларуская думка»[4].
20 жніўня 2020 года зноў прызначаны галоўным рэдактарам газеты «Звязда» і дырэктарам Выдавецкага дома «Звязда»[5][6].
Член Беларускага саюза журналістаў і Саюза пісьменнікаў Беларусі. 22 сакавіка 2022 года на з’ездзе Саюза пісьменнікаў Беларусі Аляксандр Карлюкевіч быў выбраны старшынёй пісьменніцкай арганізацыі[7].
ТворчасцьПравіць
Аўтар шэрагу краязнаўчых кніг. У тым ліку:
- «Вяртанне да… Беларусі» (1994),
- «За Цітаўкаю — Слабада» (1997),
- «Літаратурная карта Пухаўшчыны» (1998),
- «Далёкія і блізкія суродзічы» (1999),
- «Ігуменскі блакнот» (2000),
- «Рэкі і азёры ў паэзіі Рыгора Барадуліна» (2000),
- «І векавечны толькі край» (2000),
- «Ад зямлі, якая нарадзіла ці натхняе» (2001),
- «Былое маё ажывае» (2002),
- «Блонь» (2007, у сааўтарстве з Б. Зубкоўскім),
- «Зацітава Слабада» (2007),
- «Сцежкамі Ігуменшчыны» (2008),
- «Старонкі радзімазнаўства: Мясціны. Асобы. Краязнаўчыя нарысы» (2013),
- «Прыгоды Шубуршуна» (2013),
- «Новыя прыгоды Шубуршуна» (2014),
- «Братэрства» (2014),
- «Краязнаўчы рэсурс у вывучэнні беларускай літаратуры» (2015),
- «Роднымі сцяжынкамі» (2019),
- «Ігуменскі павет (Падарожжа па родным краі)» (2020).
ПоглядыПравіць
У красавіку 2019 года ў інтэрв’ю газеце «Народная Воля» выказаўся супраць пашырэння беларускай мовы: «…Скажу прама і адкрыта, безумоўна, разумеючы, што выклічу шмат крытычных заўваг. Усе магчымыя меры пашырэння, заканадаўчыя ініцыятывы адносна ўсталявання, кантролю і гэтак далей нічога не прынясуць, акрамя гарачых спрэчак у грамадстве. Моўная рэчаіснасць у Беларусі склалася такая, якая склалася…»[8].
УзнагародыПравіць
- Прэмія Беларускага саюза журналістаў «Залатое пяро».
- Літаратурная прэмія «Залаты купідон».
- Расійская літаратурная прэмія імя В. Пікуля.
- Прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне».
- Медаль Францыска Скарыны (2021)[9].
АцэнкіПравіць
У 2019 годзе палітолаг Вольф Рубінчык назваў А. Карлюкевіча нягеглым чыноўнікам, але неблагім краязнаўцам[10].
Зноскі
- ↑ https://nastgaz.by/ales-karlyukevich-vazhna-uves-chas-zastavatstsa-u-kantekstse/
- ↑ http://oo-spb.by/index.php?id=26
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 351 «Об А. Н. Карлюкевиче»(руск.) . Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (28 верасня 2017).
- ↑ Стала вядома, куды ўладкаваўся на працу былы міністр інфармацыі Алесь Карлюкевіч. baj.by (24 чэрвеня 2020). Праверана 3-2-2021.
- ↑ Дырэктарам-галоўным рэдактарам РВУ «Выдавецкі дом «Звязда» прызначаны Аляксандр Карлюкевіч. zviazda.by (20 жніўня 2020). Праверана 3-2-2021.
- ↑ Валер Каліноўскі Пасьля пратэсту ў газэце «Звязда» зноў паставілі рэдактарам Карлюкевіча, экс-міністра інфармацыі. svaboda.org (20 жніўня 2020). Праверана 3-2-2021.
- ↑ zviazda.by
- ↑ Карлюкевіч пра беларусізацыю: Лепш скіраваць сілы на тое, каб беларуская мова ў СМІ была ўнармаванай, правільнай. nashaniva.by (30 красавіка 2019). Архівавана з першакрыніцы 13-5-2019. Праверана 13-5-2019.
- ↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 23 жніўня 2021 года № 322 «Аб узнагароджанні»
- ↑ https://belisrael.info/?p=21649
ЛітаратураПравіць
- Карп, А. Жывыя паштоўкі // Роднае слова. — 2010, N 5. — С. 111.
- Марціновіч А. Карлюкевіч Алесь Мікалаевіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кн. 2. — Мн.: БелЭН, 2003. — С. 397.
- Чыгрын, С. Па Беларусі з «Радзімазнаўствам». // Маладосць, 2011. — N 11. — С. 72 — 73.
СпасылкіПравіць
|
Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч у Вікіцытатніку |
|---|