Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч

	Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч
	Міністр інфармацыі Беларусі
	Міністр інфармацыі Беларусі
	28 верасня 2017 — 4 чэрвеня 2020
Прэм’ер-міністр	Андрэй Кабякоў; Сяргей Румас
Прэзідэнт	Аляксандр Лукашэнка
Папярэднік	Лілія Ананіч
Пераемнік	Ігар Луцкі
Адукацыя	Львоўскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча[d] (1985); Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2002); Пухавіцкая сярэдняя школа (Пухавіцкі раён);
Дзейнасць	пісьменнік, літаратуразнавец, журналіст, дзяржаўны дзеяч
Месца працы	Звязда; Чырвоная змена; СБ. Беларусь сегодня; Літаратура і мастацтва; Літаратура і мастацтва;
Член у	Беларускі саюз журналістаў; Саюз пісьменнікаў Беларусі;
Нараджэнне	6 студзеня 1964 (56 гадоў); Зацітава Слабада, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць, БССР, СССР;
Узнагароды	За духоўнае адраджэнне[d]

Але́сь Мікала́евіч Карлюке́віч (нар. 6 студзеня 1964, в. Зацітава Слабада, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць, цяпер Беларусь) — беларускі краязнаўца, літаратуразнаўца, журналіст. Міністр інфармацыі Рэспублікі Беларусь (2017—2020).

БіяграфіяПравіць

Нарадзіўся ў 1964 годзе ў вёсцы Зацітава Слабада Пухавіцкага раёна. Бацька — Мікола Карлюкевіч — працаваў у мясцовым калгасе рабочым, маці (дзявочае прозвішча Ладуцька) была настаўніцай малодшых класаў. Старэйшая на 5 гадоў сястра Людміла займалася выхаваннем^[1].

У пачатковую школу Алесь Карлюкевіч хадзіў у Зацітавай Слабадзе, а сярэднюю скончыў у Пухавічах.

Скончыў аддзяленне журналістыкі Львоўскага вышэйшага ваенна-палітычнага вучылішча (1985) і Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2002). У 1981—1995 гадах служыў ва Узброеных Сілах СССР і Рэспублікі Беларусь. Працаваў у газетах «Звязда» (1995—1998), «Чырвоная змена» (1998—2002) — галоўны рэдактар, «Советская Белоруссия» (2002—2006). У 2006—2011 гадах дырэктар рэдакцыйна-выдавецкай установы «Літаратура і мастацтва». Адначасова ў 2009—2011 гадах галоўны рэдактар газеты «Літаратура і мастацтва», што ўваходзіла ў склад РВУ.

8 лістапада 2011 года прызначаны галоўным рэдактарам газеты «Звязда». З лістапада 2012 года — адначасова выконваючы абавязкі, са снежня 2012 — дырэктар-галоўны рэдактар Выдавецкага дома «Звязда». З кастрычніка 2011 года адначасова з’яўляецца старшынёй Мінскага абласнога аддзялення дзяржаўнага Саюза пісьменнікаў Беларусі.

З 15 снежня 2016 года стаў намеснікам міністра інфармацыі Беларусі. 28 верасня 2017 года быў прызначаны міністрам інфармацыі Рэспублікі Беларусь^[2]. З 2020 года галоўны рэдактар часопіса «Беларуская думка».

ТворчасцьПравіць

Аўтар шэрагу краязнаўчых кніг. У тым ліку:

«Вяртанне да… Беларусі» (1994),
«За Цітаўкаю — Слабада» (1997),
«Літаратурная карта Пухаўшчыны» (1998),
«Далёкія і блізкія суродзічы» (1999),
«Ігуменскі блакнот» (2000),
«Рэкі і азёры ў паэзіі Рыгора Барадуліна» (2000),
«І векавечны толькі край» (2000),
«Ад зямлі, якая нарадзіла ці натхняе» (2001),
«Былое маё ажывае» (2002),
«Блонь» (2007, у сааўтарстве з Б. Зубкоўскім),
«Зацітава Слабада» (2007),
«Сцежкамі Ігуменшчыны» (2008),
«Старонкі радзімазнаўства: Мясціны. Асобы: краязнаўчыя нарысы» (Мн.: Звязда, 2013),
«Прыгоды Шубуршуна» (2013)
«Новыя прыгоды Шубуршуна» (2014)
«Братэрства» (2014)

ПоглядыПравіць

У красавіку 2019 года ў інтэрв’ю газеце «Народная Воля» выказаўся супраць пашырэння беларускай мовы: «…Скажу прама і адкрыта, безумоўна, разумеючы, што выклічу шмат крытычных заўваг. Усе магчымыя меры пашырэння, заканадаўчыя ініцыятывы адносна ўсталявання, кантролю і гэтак далей нічога не прынясуць, акрамя гарачых спрэчак у грамадстве. Моўная рэчаіснасць у Беларусі склалася такая, якая склалася…»^[3].

ПрызнаннеПравіць

Член Саюза журналістаў Беларусі
Член Саюза пісьменнікаў Беларусі
Лаўрэат прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь «За духоўнае адраджэнне».

Зноскі

↑ https://nastgaz.by/ales-karlyukevich-vazhna-uves-chas-zastavatstsa-u-kantekstse/
↑ Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 351 «Об А. Н. Карлюкевиче» (руск.) . Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (28 верасня 2017).
↑ Карлюкевіч пра беларусізацыю: Лепш скіраваць сілы на тое, каб беларуская мова ў СМІ была ўнармаванай, правільнай. nashaniva.by (30 красавіка 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 13 мая 2019.

ЛітаратураПравіць

Карп, А. Жывыя паштоўкі// Роднае слова. — 2010, N 5 — с. 111.
Марціновіч А. Карлюкевіч Алесь Мікалаевіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 6. Кн. 2. — Мн.: БелЭН, 2003. — С. 397.
Чыгрын, С. Па Беларусі з «Радзімазнаўствам». // Маладосць, 2011. — N 11 — с. 72 — 73.

СпасылкіПравіць

	Алесь Мікалаевіч Карлюкевіч у Вікіцытатніку

[1] ttps://nastgaz.by/ales-karlyukevich-vazhna-uves-chas-zastavatstsa-u-kantekstse/

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 351 «Об А. Н. Карлюкевиче» (руск.) . Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (28 верасня 2017).

[3] Карлюкевіч пра беларусізацыю: Лепш скіраваць сілы на тое, каб беларуская мова ў СМІ была ўнармаванай, правільнай. nashaniva.by (30 красавіка 2019). Архівавана з першакрыніцы 13 мая 2019. Праверана 13 мая 2019.

[1]

[2]

[3]