Юзаф Францішак Сапега

(1679—1744) падскарбі надворны літоўскі
У гэтай старонкі няма правераных версій, хутчэй за ўсё, яе якасць не ацэньвалася на адпаведнасць стандартам.

Юзаф Францішак Сапега (167911 красавіка 1744) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Падскарбі надворны літоўскі (з 1713).

Юзаф Францішак Сапега
Józef Franciszek Sapieha
Юзаф Францішак Сапега
Юзаф Францішак Сапега
Герб «Ліс»
Герб «Ліс»
Падскарбі надворны літоўскі
1713 — 1744
Папярэднік Павел Кароль Сангушка
Пераемнік Ігнацы Сапега
Нараджэнне 1679(1679)
Смерць 11 красавіка 1744(1744-04-11)
Месца пахавання
Род Сапегі
Бацька Францішак Стэфан Сапега
Маці Ганна Крысціна Любамірская
Жонка Крысціна Браніцкая
Дзеці Тадэвуш, Тэрэза
Званне генерал
Узнагароды
Ордэн Белага арла
Ордэн Белага арла
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

правіць

Быў паслом з берасцейскага сойміка на элекцыйны сойм 1697. Пасля вучыўся ва ўніверсітэце горада Грац (Аўстрыя), наведаў Баварыю, Францыю, Галандыю, Іспанію, Турцыю.

У першыя гады Паўночнай вайны 1700—1721 прытрымліваўся нейтралітэта, але ў 1706 канчаткова падтрымаў Станіслава Ляшчынскага, потым Аўгуста II, які ў 1713 надаў яму ўрад надворнага падскарбія ВКЛ. На працягу свайго жыцця беспаспяхова імкнуўся вярнуць пад уладу надворнага падскарбія эканоміі. Адзін з актыўных дзеячаў Віленскай канфедэрацыі 1716, быў адным з 3 паслоў ад канфедэратаў з-пад Ленчнай да Аўгуста II, выбраны кансіліярыюшам ад шляхты Берасцейскага ваяводства.

У 1720 — пачатку 1730-х гадоў у шэрагах антыкаралеўскай апазіцыі Вялікага Княства Літоўскага. Падчас бескаралеўя ўцягнуты ў канфлікт са стражнікам літоўскім Антоніем Пацеем наконт пасады палкоўніка Берасцейскага ваяводства. Гэта прывяло да раздваення сойміка, на адным з іх Юзаф Францішак і быў абраны павятовым палкоўнікам. Выказаўся за кандыдатуру на трон Станіслава Ляшчынскага і беспаспяхова прэтэндаваў на пасаду рэгіментара. Вызначаны Ляшчынскім адным з пленіпатэнтаў для стварэння Генеральнай канфедэрацыі ў Дзікаве. У 1735 удзельнічаў у акцыях атрадаў канфедэратаў на Падоллі, быў пасрэднікам у перапісцы Ляшчынскага з крымскім ханам Каплан-Гірэем.

Пасля прызнаў каралём Аўгуста III, імкнуўся атрымаць сенатарскую пасаду. У апошнія гады жыцця зблізіўся з Радзівіламі, выступаў за прымірэнне з імі іншых Сапегаў.

Быў сынам Францішка Стэфана і Ганны Крысціны Любамірскай. Меў братоў Яна Казіміра і Ежы Феліцыяна. Ажаніўся ў 1709 з Крысцінай Браніцкай (памерла ў 1761), сястрой вялікага кароннага гетмана Яна Клеменса Браніцкага, меў з ёй сына Тадэвуша і дачку Тэрэзу (памерла да 1784), якая выйшла першы раз за літоўскага харунжага Гераніма Фларыяна Радзівіла, але потым развялася і выйшла другі раз за літоўскага падчашага Яўхіма Караля Патоцкага.

Крыніцы

правіць

Літаратура

правіць

Спасылкі

правіць