Сінегаловік
Сінегало́вік[3][4][5] (Erýngium) — род кветкавых раслін сямейства Парасонавыя (Umbelliferae).
| Сінегаловік | |||||||||||||||||
 Eryngium maratium | |||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Батанічнае апісанне правіць
Шматгадовыя, зрэдку аднагадовыя і двухгадовыя травяністыя расліны з моцным прамастойным сцяблом. Лісце чаргаванае, часта скурыстае, суцэльнае або перыста-раздзельнае, звычайна з калючымі зубцамі[4]. Кветкі двухполыя, з падвойным калякветнікам, у галоўчатых суквеццях, абгорнутых цвёрдымі лісточкамі. Тычынак — 5. Плод — віслаплоднік, пакрыты паўпразрыстымі лускавінкамі.
Распаўсюджанне і экалогія правіць
Каля 230 відаў у трапічных, субтрапічных і ўмераных паясах, галоўным чынам у Мексіцы і Паўднёвай Амерыцы. На тэрыторыі Беларусі 1 від — сінегаловік пласкалісты (Eryngium planum). Расце па пясчаных месцах, у зарасніках хмызнякоў і ў стэпах.
Расліны роду святлолюбівыя[4]. Лепш растуць на вапністых лёгкіх глебах[4]. Размнажаюцца насеннем і дзяленнем карэнішча.
Віды правіць
Спіс некаторых відаў:
- Eryngium alismifolium Greene
- Eryngium alpinum L. — Сінегаловік альпійскі[4]
- Eryngium aquaticum L.
- Eryngium amethystinum L. — Сінегаловік аметыставы[4]
- Eryngium articulatum Hook.
- Eryngium billardierei F.Delaroche
- Eryngium bourgatii Gouan
- Eryngium caeruleum M.Bieb.
- Eryngium campestre L. — Сінегаловік палявы[4]
- Eryngium carlinae F.Delaroche
- Eryngium constancei M.Y.Sheikh
- Eryngium creticum Lam.
- Eryngium cuneifolium Small
- Eryngium dilatatum Lam.
- Eryngium dorae C.Norman
- Eryngium duriaei J.Gay ex Boiss.
- Eryngium ebracteatum Lam.
- Eryngium eburneum Decne.
- Eryngium elegans Cham. & Schltdl.
- Eryngium foetidum L.
- Eryngium giganteum M.Bieb. — Сінегаловік гіганцкі[4]
- Eryngium glomeratum Lam.
- Eryngium heterophyllum Engelm.
- Eryngium hookeri Walp.
- Eryngium integrifolia Walter
- Eryngium maritimum L. typus
- Eryngium nasturtiifolium Juss. ex F.Delaroche
- Eryngium nudicaule Lam.
- Eryngium pandanifolium Cham. & Schltdl.
- Eryngium paniculatum Cav. & Dombey ex F.Delaroche
- Eryngium pectinatum C.Presl ex DC.
- Eryngium petiolatum Hook.
- Eryngium planum L. — Сінегаловік пласкалісты[6][4]
- Eryngium pusillum L.
- Eryngium rostratum Cav.
- Eryngium sanguisorba Cham. & Schltdl.
- Eryngium tenue Lam.
- Eryngium yuccifolium Michx.
- Eryngium ×zabelii Christ ex Bergmans
Зноскі
- ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
- ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 51. — 160 с. — 2 350 экз.
- ↑ а б в г д е ё ж з Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
- ↑ Сінегаловік ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах., Т. 14. — Мн., 2002. — С.398
- ↑ Ботаника (исследования): Сборник научных трудов. Выпуск 47 / Ин-т экс-перимент. бот. НАН Беларуси — Минск: 2018. — 308 с. ISSN 2221-9927 (руск.) (бел.)
Літаратура правіць
- Пашына Г. В. Сінегаловік // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
- Скуратовіч А. М. Сінегаловік // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 398. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
- Синеголовник // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
Спасылкі правіць
- Синеголовник — род Eryngium: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.)
- Eryngium (англ.) // The Plant List