Аляксей Васілевіч Кузьміч
Аляксей Васілевіч Кузьміч (нар. 1 чэрвеня 1945, в. Махро, Іванаўскі раён, Брэсцкая вобласць — 31 кастрычніка 2013, Мінск) — беларускі мастак.
| Аляксей Васілевіч Кузьміч | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 1 чэрвеня 1945 |
| Месца нараджэння | в. Махро, Іванаўскі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР |
| Дата смерці | 31 кастрычніка 2013 (68 гадоў) |
| Месца смерці | Мінск, Беларусь |
| Грамадзянства |
 СССР →  Беларусь |
| Род дзейнасці | мастак |
| Жанр | партрэт, тэматычная карціна |
| Вучоба | Краснаярскае мастацкае вучылішча імя В. І. Сурыкава, Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут |
| Мастацкі кірунак | рэалізм |
| Вядомыя працы | цыкл «Беларускія мадонны», партрэты народных артыстаў Беларускай ССР Стэфаніі Станюты (1980), Галіны Макаравай (1983), Здіслава Стомы, «Памяці Мікалая Гусоўскага» (1981), «Рагнеда» |
| Заступнікі | Барыс Аракчэеў, Натан Воранаў |
| Уплыў | Барыс Аракчэеў, Анатоль Бараноўскі |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Біяграфія
правіцьДзяцінства
правіцьАляксей Васілевіч Кузьміч нарадзіўся ў першы цяжкі пасляваенны год у вёсцы беларускага Палесся. Бацька пасля вяртання з фронту неўзабаве памёр. Маці Аляксея, Аляксандра Максімаўна, выхоўвала семярых дзяцей адна. Аляксей рана пачаў маляваць. На фарміраванне асобы мастака аказалі ўплыў блізкія людзі — родныя сёстры, стрыечны брат Сцяпан, самабытны мастак, а таксама выкладчык малявання ў мясцовай школе Анатоль Паўлавіч Рубановіч.
Юнацтва
правіцьУ 1962 годзе, пасля заканчэння 9 класаў, Аляксей Кузьміч з’ехаў у Краснаярск, дзе паступіў вучыцца ў мастацкую вучэльню імя В. І. Сурыкава. Вялікую ролю ў станаўленні Аляксея Кузьміча як мастака сыграў Краснаярскі дзяржаўны мастацкі музей імя В. І. Сурыкава, які знаходзіўся недалёка ад вучылішча, які валодае адным з самых значных збораў твораў жывапісу рускага мастацтва XIX—XX стагоддзяў за Уралам. Шмат часу было праведзена ў гэтай карціннай галерэі за адпрацоўкай тэхнікі малявання. Па заканчэнні вучылішча, у 1965 годзе, Аляксей Кузьміч быў прызваны ў рады Савецкай Арміі, у ракетныя войскі стратэгічнага прызначэння. Службу нёс у Краснаярскім краі. Па абавязку службы займаўся таксама выкананнем мастацка-афарміцельскіх работ. Таксама, атрымаў у арміі 1-ы разрад па вольнай барацьбе і 2-й разрад па гіравым спорце.
Пераезд у Мінск
правіцьУ 1968 году Аляксей Кузьміч прыехаў у Мінск з намерам паступаць вучыцца ў Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. Але, спазніўшыся да моманту падачы дакументаў, уладкаваўся працаваць на Мінскі падшыпнікавы завод. Даведаўшыся пра існаванне ў Палацы культуры Мінскага трактарнага завода студыі выяўленчага мастацтва, паказаў свае малюнкі выкладчыку студыі, будучаму Народнаму мастаку Рэспублікі Беларусь Анатолю Бараноўскаму, які высока ацаніў мастацкую здольнасць Аляксея Кузьміча. Пасля года заняткаў з Анатолем Бараноўскім, у 1969 годзе, Аляксей Кузьміч паступіў у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут і паспяхова скончыў яго ў 1975 годзе. Выкладчыкамі яго былі вядомыя беларускія мастакі — Барыс Аракчэеў, Натан Воранаў, Пётр Крохалеў. Таленавітаму выпускніку прапанавалі застацца выкладаць у інстытуце. Атрымаўшы некаторы досвед выкладання, Аляксей Кузьміч сышоў з інстытута і цалкам заняўся творчасцю.
Творчасць
правіцьПершыя творчыя досведы Аляксея Кузьміча характарызуюцца прыхільнасцю да партрэта, тэматычнай карціны. Ён пісаў навакольны свет, людзей: «У вокны» (1974), «Нядзельны дзень» (1976), «Дзяўчына і кветкі» (1976), «У майстэрні мастака» (1977). Далей мастак пераключыўся ў сваім жывапісу на праблемы больш філасофскага плана — аб сэнсе прысутнасці чалавека на Зямлі, пра маральны абавязак, аб прызначэнні жанчыны-маці (Мадонны), аб духоўнай ролі славянскіх народаў у эвалюцыі ўсяго чалавецтва. Разважаў пра праблемы духоўнага ўдасканалення чалавека, аб барацьбе дабра і зла. Галоўнай гераіняй жывапісу Аляксея Кузьміча заўсёды была Жанчына. Сам мастак характарызаваў сваё крэда наступным дэвізам: «Хто любіць жанчыну, хто любіць свет, хто піша жанчыну, таму дапамагае бог»[1]. У стылістыцы твораў на тэму Мадонны стала праступаць некаторая іконная вобразнасць, якая мае значнае мастацкае ўздзеянне.
Галерэя Мадонн
правіць-
«Тры мадонны», 1987 год, палатно, алей, 130 х 100 см -
Плач Ефрасінні Полацкай, 1992 год -
«Мацярынства», 1986 -
«Мадонна на крыжы», 1993 -
«Нашы мадонны», 1996 год, палатно, алей, 129 х 121.5 см. -
«Мадонна ля сіняга акна», 1989 год -
-
«Расія, якая тоне», 2000 год -
«Ева» з серыі «Залатыя мадонны», 2005 год. Палатно, алей, 66 х 69.5 см. -
«Мадонна ў смутку», 1993 -
«Чырвоная Мадонна», 1990 год. Палатно, алей. 120 х 100 см.
Таксама пэндзлю Аляксея Кузьміча належыць шэраг партрэтаў вядомых дзеячаў беларускай і расійскай культур. У 1980 годзе ён напісаў партрэт беларускай актрысы, народнай артысткі СССР Стэфаніі Станюты, у 1983 годзе — партрэты народных артыстаў СССР Галіны Макаравай і Здзіслава Стомы, у 1988—89 гадах — партрэты скульптара, лаўрэата Ленінскай прэміі СССР Валянціна Занковіча, кінарэжысёра Міхаіла Пташука. У сваіх карцінах Аляксей Кузьміч разважаў таксама аб беларускай ідэнтычнасці: «Памяці Гусоўскага» (1981), «Жыві і памятай» (1985), «Супрацьстаянне» (1985), «Прысвячаецца Чарнобылю» (1988—89), «Ахвярапрынашэнне» (1989).
Галерэя партрэтаў
правіць-
Заслужаны артыст Беларускай ССР Фама Варанецкі, акцёр Купалаўскага тэатра. 1976 год, палатно, алей, 110 х 88 см. -
Народная артыстка РСФСР Ларыса Лужына, 1988 год, палатно, алей, 120 х 107 см. -
-
-
Беларускі тэатральны рэжысёр, народны артыст Беларусі Барыс Луцэнка, 2001 год, палатно, алей, 129 х 100 см. -
Партрэты жонкі мастака
правіць
Пейзаж, нацюрморт
правіць-
«Радзіма. Летняя цішыня», 1985 -
-
-
Зноскі
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Аляксей Васілевіч Кузьміч
