Павел Іванавіч Батаў

Павел Іванавіч Батаў
Павел Іванавіч Батаў
Дата нараджэння	1 чэрвеня 1897
Месца нараджэння	Фялісава[d], Рыбінскі павет[d], Яраслаўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	19 красавіка 1985 (87 гадоў)
Месца смерці	Масква, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Новадзявочыя могілкі;
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі;
Грамадзянства	Расія;
Прыналежнасць	Расійская імперыя; РСФСР ; СССР
Род войскаў	Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія
Гады службы	1915—1985
Званне
Камандаваў	3-я армія, 65-я армія, Прыбалтыйская ваенная акруга
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна ; Грамадзянская вайна ў Іспаніі ; Савецка-фінляндская вайна (1939—1940),; Вялікая Айчынная вайна: ; Сталінградская бітва, Курская бітва, Усходне-Памеранская аперацыя, шматлікія іншыя
Кавалер ордэна Брытанскай імперыі, ваенны	Ордэн Крыж Грунвальда II ступені
	Ордэн «За заслугі перад Айчынай» I ступені, ГДР
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Па́вел Іва́навіч Ба́таў (руск.: Па́вел Ива́нович Ба́тов; 20 мая (1 чэрвеня) 1897, в. Філісава, Яраслаўская вобласць — 19 красавіка 1985, Масква) — савецкі ваенны дзеяч, двойчы Герой Савецкага Саюза, генерал арміі^[2], дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 1—5 скліканняў.

П. І. Батаў — удзельнік грамадзянскай вайны, член КПСС з 1929 года. Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне ў Іспаніі. У Вялікую Айчынную вайну быў намеснікам камандуючага і камандуючым арміі. Арміі, якімі кіраваў Батаў, адзначыліся ў баях за Сталінград, пры вызваленні Беларусі, Украіны і інш. Узнагароджаны шматлікімі ордэнамі і медалямі СССР.

Пасля вайны — камандуючы войскамі Прыкарпацкай, затым — Прыбалтыйскай ваеннай акругі. Восем раз узнагароджаны ордэнам Леніна.

Біяграфія

Павел Іванавіч Батаў нарадзіўся 20 мая (1 чэрвеня) 1897 ў вёсцы Філісава, Рыбінскага павета Яраслаўскай губерні ў беднай сялянскай сям'і. Рускі. Скончыў 2 класа сельскай школы. У 13 гадоў з-за крайняй беднасці сям'і з'ехаў у Пецярбург, дзе наняўся на працу ў гандлёвы дом братоў Лявонавых. 5 гадоў працаваў грузчыкам і разносчыкам пакупак-заказаў па кватэрах заможных гараджан. Нягледзячы на цяжкія ўмовы працы, экстэрнам здаў экзамены за шэсць класаў і планаваў працягваць вучобу.

У арміі з 1916^[2]. У чырвонай арміі з 1918^[2]. Удзельнік 1-й Міравой і Грамадзянскіх войн, вайны ў Іспаніі 1936-39, вызвалення Заходняй Беларусі ў 1939, савецка-фінскай вайны 1939-40^[2].

Грамадзянская вайна ў Іспаніі

Са снежня 1936 па жнівень 1937 года пад псеўданімам Пабла Фрыц знаходзіўся ў камандзіроўцы ў Іспаніі, дзе на баку рэспубліканцаў удзельнічаў у барацьбе з рэжымам Франка. Займаў пасаду ваеннага саветніка ў 12-й Інтэрнацыянальнай брыгадзе Матэ Залкі, затым дарадцай Тэруэльскага фронта. Падчас адной з рэкагнасцыровак П. І. Батаў цяжка паранены. Па вяртанні ў СССР быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонага Сцяга і прызначаны камандзірам 10-га стралковага корпуса. Са жніўня 1938 года камандзір 3-га стралковага корпуса. У гэтай пасадзе ўдзельнічаў у савецка-фінскай вайне 1939—1940 гг. і ў паходзе па вызваленні заходніх абласцей Беларусі і Украіны. З красавіка 1940 г. намеснік камандуючага войскамі Закаўказскай ваеннай акругі.

Вялікая Айчынная вайна

Падчас Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1941 камандзір спецыяльнага стралковага корпуса, намеснік камандуючага, камандуючы арміяй, памочнік камандуючага войскамі Бранскага фронту. З кастрычніка камандуючы 65-й арміяй, якая дзейнічала на Данскім, Сталінградскім, Цэнтральным, Беларускім, 1-м, 2-м Беларускіх франтах. Удзельнік Сталінградскай і Курскай бітваў^[2].

У кастрычніку 1943 65-я армія фарсіравала Днепр у раёне Лоева, захапіла плацдарм, у 1943-44 вызваляла Рэчыцу, Мазыр, Бабруйск, Асіповічы, Слонім, у 1945 штурмавала Расток, Шчэцін, Гданьск і іншыя. Пасля вайны камандуючы арміяй, 1-й намеснік Галоўнакамандуючага Групай савецкіх войскаў у Германіі, камандуючы войскамі Прыкарпацкай, Прыбалтыйскай ваенных акруг, Паўднёвай групай войскаў^[2].

З 1962 начальнік штаба Аб’яднаных узброеных сіл дзяржаў — удзельніц Варшаўскага Дагавора. З 1965 ваенны інспектар-дарадца Міністэрства абароны СССР. З 1970 старшыня Савецкага камітэта ветэранаў вайны. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР у 1937-50, 1954-66^[2].

Узнагароды

дзве «Залатыя Зоркі» Героя Савецкага Саюза

Ордэны

восем ордэнаў Леніна
тры ордэны Чырвонага Сцяга
Ордэн Кастрычніцкай рэвалюцыі
тры ордэны Суворава 1-й ступені
Ордэн Кутузава 1-й ступені
Ордэн Багдана Хмяльніцкага 1-й ступені
Ордэн «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» 3-й ступені
Ордэн «Знак Пашаны»

Медалі

«За воінскую мужнасць. У адзначэнне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
«XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
«За абарону Сталінграда»
«За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гадоў»
«За вызваленне Варшавы»
юбілейныя медалі СССР
Ганаровая зброя з залатой выявай Дзяржаўнага герба СССР

Ордэны і медалі замежных дзяржаў

Ордэн Брытанскай імперыі Камандорскі крыж
ордэны Польшчы
- Віртуці Мілітары
- Ордэн Крыжа Грунвальда II ступені
- Камандорскі крыж
- Ордэн Адраджэння Польшчы
Два ордэны Народнай рэспублікі Балгарыя II ступені
Румынскі ордэн Тудара Уладзімірэску I класа
Венгерскі ордэн Чырвонага Сцяга
Мангольскія ордэны
- Ордэн Сухэ-Батара
- Баявога Чырвонага Сцяга
Ордэн Заслуг перад Айчынай у золаце (ГДР)
11 медалёў розных краін.

Павел Батаў — ганаровы грамадзянін Рыбінска (1972) і Яраслаўскай вобласці (1983), гарадоў Ноўгарад-Северскі, Лоеў, Рэчыца, Азёркі, Светлагорска^[3], Гданьск і Шчэцін.

Памяць

Бюст П. І. Батова, які павінен стаяць на Радзіме Героя, усталяваны ў г. Рыбінск.

Зноскі

↑ Pawel Batow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Батов Павел Иванович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 45. — 737 с.
↑ Раманцоў В. Ці ведаеце ганаровых грамадзян горада і раёна.// Зведаная зямля. Светлагоршчына ў пытаннях і адказах. Мн., 2011. — с.125 ISBN 978—985-6906-52-0

Спасылкі

Батов Павел Иванович(недаступная спасылка) (руск.) // Вялікая савецкая энцыклапедыя

[_10ef793c942e973a-1] Pawel Batow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>

[БС-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Батов Павел Иванович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 45. — 737 с.

[3] Раманцоў В. Ці ведаеце ганаровых грамадзян горада і раёна.// Зведаная зямля. Светлагоршчына ў пытаннях і адказах. Мн., 2011. — с.125 ISBN 978—985-6906-52-0

[2]

[1]

[3]