Франц II Габсбург (ням.: Franz II. Joseph Karl; 12 лютага 1768, Фларэнцыя — 2 сакавіка 1835, Вена) — апошні імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі (1792—1806), у 1804 прыняў тытул імператара Аўстрыі пад імем Франц I. Кароль Венгрыі і Чэхіі, прадстаўнік дынастыі Габсбургаў.
Франц II |
---|
ням.: Franz II |
|
|
|
|
Папярэднік |
Леапольд II Габсбург |
---|
|
Папярэднік |
Леапольд II Габсбург |
---|
Пераемнік |
Фердынанд I |
---|
Нараджэнне |
12 лютага 1768(1768-02-12)[1][2][…]
|
---|
Смерць |
2 сакавіка 1835(1835-03-02)[1][5][…] (67 гадоў)
|
---|
Месца пахавання |
|
---|
Род |
Габсбург-Латарынгскі дом[d] |
---|
Імя пры нараджэнні |
ням.: Franz Joseph Karl von Habsburg-Lothringen |
---|
Бацька |
Леапольд II Габсбург |
---|
Маці |
Марыя Луіза Іспанская[d] |
---|
Жонка |
Лізавета Вюртэмбергская[d][8][9], Марыя Тэрэза Бурбон-Неапалітанская[8][9], Марыя Людовіка Модэнская[d][9] і Караліна Аўгуста Баварская[d][9] |
---|
Дзеці |
Марыя-Луіза Аўстрыйская, Фердынанд I[10], Марыя Леапальдзіна Аўстрыйская[d], Archduchess Maria Clementina, Princess of Salerno[d], Archduke Joseph Franz of Austria[d][11], Archduchess Marie Caroline Ferdinanda of Austria[d], Франц Карл Аўстрыйскі[d], Archduke Johann Nepomuk of Austria[d][11], Archduchess Ludovika Elisabeth of Austria[d][11], Archduchess Marie Caroline of Austria[d][11], Archduchess Caroline Ludovika of Austria[d][11], Archduchess Amalie Theresa of Austria[d][11] і Archduchess Maria Anna of Austria[d][11] |
---|
Веравызнанне |
Каталіцкая Царква |
---|
Дзейнасць |
кіраўнік дзяржавы |
---|
Аўтограф |
 |
---|
Прыналежнасць |
Расійская імперыя |
---|
Узнагароды |
|
---|
Франц II на Вікісховішчы |
Нарадзіўся ў Фларэнцыі. Адразу пасля стаўлення на сталец пачаў вайну з рэвалюцыянернай Францыяй, якая скончылася падпісаннем нявыгаднага для Аўстрыі Кампафармійскага мірнага пагаднення. Паводле якога Габсбургі страцілі Нідэрланды і Ламбардыю, але атрымалі Венецыю, Далмацыю і Істрыю. З Францам II Аўстрыя прыняла ўдзел у трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795), пры якім атрымала паўднёвую Польшчу. Шэраг кампаній супраць Францыі прывялі да страты Венецыі і Ціроля. Пасля стварэння Рэйнскага саюзу нямецкіх дзяржаў, пад пратэктаратам французскага імператара Напалеона Банапарта, Франц II 6 жніўня 1806 адрокся стальца Свяшчэннай Рымскай імперыі. У 1809 зноў распачаў вайну з Францыяй, якая скончылася паражэннем аўстрыйскіх войск. Пасля Ведэнскага кангрэсу 1815 Франц II стаў аднім з заснавальнікаў Свяшчэннага Саюзу.