Цітаўка (прыток Свіслачы)
Цітаўка — рака ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці Беларусі, правы прыток Свіслачы (басейн Дняпра).
| Цітаўка | |
|---|---|
.jpg) Рака ў Мар'інай Горцы | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 33 км |
| Басейн | 372 км² |
| Расход вады | 2,16 м³/с (у вусці) |
| Вадацёк | |
| Выток | Пціч |
| • Месцазнаходжанне | за 1,5 км на паўднёвы ўсход ад вёскі Русаковічы |
| • Вышыня | 164[1] м |
| • Каардынаты | 53°30′48″ пн. ш. 27°51′42″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Свіслач |
| • Месцазнаходжанне | Пухавічы |
| • Каардынаты | 53°31′16″ пн. ш. 28°16′01″ у. д.HGЯO |
| Ухіл ракі | 0,3 м/км |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Дняпро |
| Краіна | |
| Рэгіён | Мінская вобласць |
| Раён | Пухавіцкі раён |
   |
|
 выток вусце |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Даўжыня ракі 33 км. Плошча вадазбору 372 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 2,16 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,3 ‰.
На рацэ: горад Мар’іна Горка.
Пачынаецца з ракі Пціч за 1,5 км на паўднёвы ўсход ад вёскі Русаковічы, вусце ў аграгарадку Пухавічы. Цячэ па заходняй ускраіне Цэнтральнабярэзінскай раўніны. Даліна ў верхнім і сярэднім цячэнні невыразная, у нізоўі трапецападобная або скрынкападобная са стромкімі схіламі. Пойма ў верхнім і сярэднім цячэнні адсутнічае, у ніжнім вузкая, месцамі адсутнічае, шырынёй 0,5—0,8 км. Рэчышча (шырыня ад 10 м да 20 м) ад вытоку да вёскі Загай на працягу 16 км каналізаванае.
У даліне ракі вадасховішча Мар’іна Горка[2].
- Галерэя
![Мар’іна Горка. Цячэнне Цітаўкі]]](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/32/%D0%9C%D0%B0%D1%80%27%D1%96%D0%BD%D0%B0_%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%BA%D0%B0._%D0%A0%D0%B0%D0%BA%D0%B0_%D0%A6%D1%96%D1%82%D0%B0%D1%9E%D0%BA%D0%B0_%2802%29.jpg/150px-%D0%9C%D0%B0%D1%80%27%D1%96%D0%BD%D0%B0_%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%BA%D0%B0._%D0%A0%D0%B0%D0%BA%D0%B0_%D0%A6%D1%96%D1%82%D0%B0%D1%9E%D0%BA%D0%B0_%2802%29.jpg)
Мар’іна Горка. Цячэнне Цітаўкі]]
Мар’іна Горка. Мост праз раку Цітаўку.
Мар’іна Горка. Пляж
Мар’іна Горка. Чыгуначны мост праз раку Цітаўку.
![Мар’іна Горка. Цячэнне Цітаўкі]]](/wiki/%D0%A4%D0%B0%D0%B9%D0%BB:%D0%9C%D0%B0%D1%80%27%D1%96%D0%BD%D0%B0_%D0%93%D0%BE%D1%80%D0%BA%D0%B0._%D0%A0%D0%B0%D0%BA%D0%B0_%D0%A6%D1%96%D1%82%D0%B0%D1%9E%D0%BA%D0%B0_(02).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Зноскі
- ↑ Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Минская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2009. — С. 27—28. — 60 с. — 20 000 экз. — ISBN 978-985-508-174-7. (руск.)
- ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10). — С. 113.
ЛітаратураПравіць
- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
- Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17). — С. 119.
- Бычук Г. В. Цітаўка // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз. — С. 276.