Эдуард Шэварднадзэ
Эдуа́рд Амвро́сіевіч Шэвардна́дзэ (груз. ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე; 25 снежня 1928, Мамаці, ЗСФСР, СССР — 7 ліпеня 2014, Тбілісі, Грузія) — савецкі і грузінскі палітычны і дзяржаўны дзеяч. З 1972 года — першы сакратар ЦК КП Грузіі, у 1985—1990 гг. — міністр замежных спраў СССР.
| Эдуард Шэварднадзэ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| груз. ედუარდ ამბროსის ძე შევარდნაძე | |||||||||||||
 | |||||||||||||
|
|||||||||||||
| Папярэднік | Пасада адноўлена (1991-1992: Звіяд Гамсахурдзія | ||||||||||||
| Пераемнік | Ніно Бурджанадзэ (в. а.); Міхаіл Саакашвілі | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Папярэднік | Пасада заснавана; ён сам, як Старшыня Дзяржаўнага Савета Грузіі | ||||||||||||
| Пераемнік | Пасада ліквідавана; ён сам, як Прэзідэнт Грузіі | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Папярэднік | Пасада заснавана | ||||||||||||
| Пераемнік | Зураб Жванія | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Папярэднік | Пасада заснавана | ||||||||||||
| Пераемнік | Пасада ліквідавана | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Кіраўнік урада | Іван Сілаеў | ||||||||||||
| Папярэднік | Пасада заснавана; Барыс Панкін як Міністр замежных спраў СССР | ||||||||||||
| Пераемнік | Пасада скасавана | ||||||||||||
|
|||||||||||||
| Кіраўнік урада | Мікалай Рыжкоў | ||||||||||||
| Папярэднік | Андрэй Грамыка | ||||||||||||
| Пераемнік | Аляксандр Бяссмертных | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|||||||||||||
| Папярэднік | Васіль Мжаванадзэ | ||||||||||||
| Пераемнік | Джумбер Патіяшвілі | ||||||||||||
| Нараджэнне |
25 студзеня 1928[1][2][…] |
||||||||||||
| Смерць |
7 ліпеня 2014[4][5][6] (86 гадоў) |
||||||||||||
| Месца пахавання | |||||||||||||
| Імя пры нараджэнні |
груз. ედუარდ შევარდნაძე руск.: Эдуард Амвросиевич Шеварднадзе |
||||||||||||
| Бацька | Амврозій Георгіевіч Шэварднадзэ | ||||||||||||
| Жонка | Нанулі Раждэнаўна Шэварднадзэ (народжаная Цагарэйшвілі) (1929-2004) | ||||||||||||
| Дзеці |
сын Паата дачка Манана |
||||||||||||
| Веравызнанне | праваслаўе Грузінская царква | ||||||||||||
| Партыя | КПСС (1948-1991) | ||||||||||||
| Член у | |||||||||||||
| Адукацыя | Кутаіскі педагагічны інстытут імя А. Цулукідзэ | ||||||||||||
| Дзейнасць | палітык, дыпламат | ||||||||||||
| Аўтограф |
 |
||||||||||||
| Прыналежнасць | СССР | ||||||||||||
| Род войскаў | міністэрства ўнутраных спраў[d] | ||||||||||||
| Званне | генерал-маёр | ||||||||||||
| Бітвы |
Жнівеньскі путч Грамадзянская вайна ў Грузіі Паўднёваасяцінская вайна (1991—1992) Вайна ў Абхазіі (1992—1993) Крызіс у Панкіскай цясніне Рэвалюцыя ружаў |
||||||||||||
| Узнагароды |
|
||||||||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||||||||
.svg){kind=small}
БіяграфіяПравіць
Шэварднадзэ вярнуўся ў Грузію пасля звяржэння рэжыма Звіяда Гамсахурдзія і заняў пасаду Старшыні Дзяжсавета, а потым Старшыні парламента. але ён сутыкнуўся з сур’ёзнымі эканамічнымі праблемамі, ростам уплыву мафіі і ваеннымі падзеямі ў Абхазіі. Стаўшы прэзідэнтам Грузіі не змог дабіцца вяртання Абхазіі і Паўднёвай Асеціі і вырашэння палітыка-эканамічных праблем краіны. Восенню 2003 быў вымушаны падаць у адстаўку ў выніку «Рэвалюцыі руж»
Зноскі
- ↑ Шеварднадзе Эдуард Амвросиевич // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ Eduard Shevardnadze // Discogs — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #118996959 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 кастрычніка 2015.
- ↑ Eduard Schewardnadse // Brockhaus Enzyklopädie / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Brozović D., Ladan T. Eduard Ševardnadze // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с. — ISBN 978-953-6036-31-8
ЛітаратураПравіць
- Шэварднадзэ Эдуард // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — С. 223. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).