Requiem for my friend
«Requiem for my friend» або «Requiem dla mojego przyjaciela» (па-беларуску: Рэквіем па маім сябру) — альбом Збігнева Прайснера, першая буйнамаштабная праца кампазітара, створаная адмыслова для студыйнага запісу і публічнага выканання[7][8]. Паводле першапачатковай задумы твор мусіў быць тэатралізаваным канцэртам на музыку Прайснера, сцэнарый да якога напіша Кшыштаф Пясевіч, а зрэжысіруе Кшыштаф Кеслёўскі. Аднак пасля заўчаснай смерці апошняга ў 1996 годзе, задуманы твор пераўтварыўся ў рэквіем, прысвечаны памяці рэжысёра.
Рэквіем па маім сябру | |
---|---|
англ.: Requiem for my friend польск.: Requiem dla mojego przyjaciela | |
Студыйны альбом Збігнева Прайснера |
|
Дата выпуску | 1998 |
Запісаны | снежань 1997, люты 1998 |
Жанр | акадэмічная музыка |
Працягласць | 68:22[1] |
Мова песень | лацінская, грэчаская, польская |
Лэйбл | Erato Disques |
Прафесійныя рэцэнзіі | |
Прэм’ера «Рэквіема» адбылася 1 кастрычніка 1998 года ў Вялікім тэатры Варшавы. 19 сакавіка 1999 года ў Лондане прайшла вялікая брытанская прэм’ера твора, якую наведалі каля трох тысяч слухачоў[9].
Альбом быў выпушчаны лэйблам «Erato Disques» адначасова з канцэртнай прэм’ерай у кастрычніку 1998 года[7][10]. Адразу пасля рэлізу альбом атрымаў у Польшчы высокую папулярнасць і ўжо 14 кастрычніка атрымаў статус залатога[11], а 4 лістапада — плацінавага дыска[12]. Пазней, у 2011 годзе твор быў перавыдадзены на CD і вініле лэйблам «Sony Poland»[13][14]. Агульная колькасць прададзеных копій твору перавысіла 180 тысяч[15].
Музычныя кампазіцыі з «Рэквіема па маім сябру» неаднаразова выкарыстоўваліся ў якасці саўндтрэка ў кіно. Сярод найбольш вядомых выкарыстанняў: «Дрэва жыцця» Тэрэнса Маліка, «Вялікая прыгажосць» Паала Сарэнціна, тэлесерыял «Карона».
Спіс кампазіцый
правіць«Рэквіем па маім сябру» складаецца з 18 музычных кампазіцый, выстраеных у своеасаблівую структуру. На першым структурным узроўні твор разбіты на дзве часткі — «Рэквіем» і «Жыццё» — па 9 кампазіцый у кожнай частцы[8]. Другая частка ў сваю чаргу разбіта яшчэ на чатыры падчасткі — «Пачатак», «Лёс», «Апакаліпсіс» і «Пастскрыптум». Адна з музычных кампазіцый — «Lacrimosa» — паўтараецца ў творы двойчы ў розных варыяцыях. Яна з’яўляецца перадапошняй музычнай тэмай у кожнай з двух частак «Рэквіема па маім сябру» і служыць аб’яднаўчым і кульмінацыйным элементам твора.
Частка 1. Рэквіем
правіць№ | Назва | Працягласць |
---|---|---|
1. | «Officium» | 03:46 |
2. | «Kyrie Eleison» | 06:12 |
3. | «Dies Irae» | 04:51 |
4. | «Offertorium» | 03:19 |
5. | «Sanctus» | 02:51 |
6. | «Agnus Dei» | 01:49 |
7. | «Lux Aeterna» | 01:56 |
8. | «Lacrimosa» | 03:24 |
9. | «Epitaphium» | 03:03 |
Частка 2. Жыццё
правіцьThe Beginning | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
№ | Назва | Па-беларуску | Працягласць | ||||||
10. | «Meeting» (польск.: Spotkanie) | па-беларуску: «Сустрэча» | 05:18 | ||||||
11. | «Discovering the World» (польск.: Odkrywanie świata) | па-беларуску: «Адкрыццё свету» | 02:50 | ||||||
12. | «Love» (польск.: Miłość) | па-беларуску: «Любоў» | 02:24 |
Destiny | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
№ | Назва | Па-беларуску | Працягласць | ||||||
13. | «Kai Kairos» (польск.: Jest Czas) | па-беларуску: «Ёсць час» | 09:43 |
Apocalypse | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
№ | Назва | Па-беларуску | Працягласць | ||||||
14. | «Ascende Huc» (польск.: Wstąp tutaj) | па-беларуску: «Узыдзі сюды» | 02:18 | ||||||
15. | «Veni Et Vidi» (польск.: Przyszedłem i ujrzałem) | па-беларуску: «Прыйшоў і ўбачыў» | 02:45 | ||||||
16. | «Qui Erat Et Qui Est» (польск.: Który był, który jest) | па-беларуску: «Які быў і які ёсць» | 04:26 | ||||||
17. | «Lacrimosa – Day Of Tears» (польск.: Lacrimosa — Czas Płaczu) | па-беларуску: «Lacrimosa — Дзень плачу» | 04:03 |
Postscriptum | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
№ | Назва | Па-беларуску | Працягласць | ||||||
18. | «Prayer» (польск.: Modlitwa) | па-беларуску: «Малітва» | 03:16 |
Выканаўцы
правіцьВыканаўца | Роля ў выкананні | |
---|---|---|
Частка 1. | Рэквіем | |
Эльжбета Таварніцка | сапрана | |
Дарыюш Парадоўскі | контртэнар I | |
Пётр Лыкоўскі | контртэнар II | |
Пётр Кусевіч | тэнар | |
Гжэгаж Зыховіч | бас | |
Марыюш Колух | дадатковы тэнар | |
Марэк Мось | першая скрыпка | |
Аркадыюш Кубіца | другая скрыпка | |
Лукаш Сырніцкі | альт | |
Пётр Яносік | віяланчэль | |
Багуслаў Пстрась | кантрабас | |
Ян Шыпоўскі | арган | |
Ян Пілх | барабаншчык | |
Роман Рэваковіч | дырыжор |
Выканаўца | Роля ў выкананні | |
---|---|---|
Частка 2. | Жыццё | |
Яцак Каспшык | дырыжор | |
Sinfonia Varsovia | аркестр | |
Варшаўскі камерны хор пад кіраўніцтвам Рышарда Зімака |
хор | |
Эльжбета Таварніцка | сапрана | |
Дарота Слензак | голас сола | |
Пётр Лыкоўскі | контртэнар | |
Яцак Асташэўскі | флейта | |
Лешак Можджар | фартэпіяна | |
Ежы Глуўчэўскі | альт-саксафон | |
Стварэнне
правіцьПерадгісторыя і стварэнне твора
правіцьУ пачатку 1980-х гадоў Прайснер пазнаёміўся з кінарэжысёрам Кшыштафам Кеслёўскім. Гэтае знаёмства значна паўплывала на далейшы лёс кампазітара, які з тых пор пісаў музыку да кожнага фільма рэжысёра. Шчыльнае супрацоўніцтва Кеслёўскага і Прайснера, а таксама сцэнарыста Кшыштафа Пясевіча аказалася надзвычай плённым: у перыяд з 1985 па 1994 год на экраны выйшла 17 фільмаў, над кожным з якіх яны працавалі сумесна[16]. У маі 1994 года, пасля прэм’еры карціны «Тры колеры: Чырвоны», Кеслёўскі заявіў, што заканчвае сваю кар’еру ў кіно.
Тым не менш, у рэжысёра і яго калег існавала шмат іншых нерэалізаваных ідэй. Адной з іх было стварэнне нечага накшталт тэатралізаванага канцэрта. Музыку мусіў напісаць Прайснер, за сцэнарый павінен быў адказваць Пясевіч, Кеслёўскі збіраўся заняцца рэжысурай праекта. Пазней, у інтэрв’ю рэжысёру Эдаарда Понці , Прайснер так апісваў іх задуму:
Калі Кеслёўскі быў яшчэ жывы, мы мелі ідэю зрабіць мноства канцэртаў, ведаеце, нешта асаблівае, на падабенства містэрыі, нешта паміж класічнай музыкай, операй і рок-канцэртам. Яго ідэя заключалася ў тым, каб крыху відазмяніць класічны канцэрт у філарманічным тэатры: даць больш прасторы, больш тэатральнасці, можа, больш жыцця, чым у звычайным тэатры, чым у оперы. І першы праект планаваўся ў Акропалі — назва канцэрта была «Жыццё»[17]. |
Аднак планы творцаў не здзейсніліся. 13 сакавіка 1996 года пасля сардэчнага прыступу, падчас аперацыі на сэрцы памёр Кшыштаф Кеслёўскі. Акрамя прафесійных адносін, Прайснера і Кеслёўскага звязвала блізкае сяброўства, і смерць апошняга стала для кампазітара моцным ударам. Адразу пасля смерці сябра Прайснер за тры ночы напісаў рэквіем у яго памяць[17]. Гэты рэквіем стаў першай часткай будучага твору. Пазней кампазітар напісаў другую частку — «Жыццё» — трымаючы ў розуме тую ідэю, якую яны задумвалі ўтрох з Пясевічам і Кеслёўскім.
Выбар тэкстаў
правіцьПры напісанні твору Прайснер выкарыстоўваў тэксты на лацінскай, грэчаскай і польскай мовах[5].
Першая частка пабудавана на тэкстах лацінскай памінальнай імшы (лац.: Missa pro defunctis)[18]. Тэксты кампазіцый №2, №5 і №6 адпавядаюць аднайменным часткам звычайнай каталіцкай імшы — «Kyrie Eleison », «Sanctus », «Agnus Dei »; адзінае адрозненне — у тэксце «Agnus Dei» прысутнічаюць змены, характэрныя для памінальнай імшы. Астатнія кампазіцыі з’яўляюцца ўласцівымі менавіта для рэквіемаў. Тэкст кампазіцыі №1 «Officium» узыходзіць да апакрыфічнай 4-й кнігі Ездры і кнігі Псалтыр (4 Езд 2:34—35; Пс 65:1—2). Кампазіцыя №4 адпавядае аферторыю класічнага рэквіема, які звычайна складаецца з дзвюх частак: «Domine Jesu Christe» («Пане Езу Хрыстэ») і «Hostias» («Ахвяра»); у сваім творы Прайснер выкарыстаў тэкст толькі другой часткі. Кампазіцыя №7 тэкстуальна адпавядае «Lux aeterna » класічнага рэквіема; у творы Прайснера яна выконваецца на польскай мове. Тэксты кампазіцый №3 і №8 узяты з каталіцкай секвенцыі «Dies irae » (каля XIII ст.), якая складаецца з 19 стансаў. Для кампазіцыі «Dies Irae» Прайснер выбраў 8-ю, 12-ю і 1-ю стансы секвенцыі, у кампазіцыі «Lacrimosa» на музыку пакладзены 18-я і 19-я стансы. Завяршальная кампазіцыя «Epitaphium» чыста інструментальная.
У другой частцы на музыку пакладзены тэксты з розных кніг Бібліі. У кампазіцыі «Kai Kairos» гэта ўрывак з кнігі Эклезіяст (Экл 3:1—8); яшчэ ў дзвюх — урыўкі з кнігі Апакаліпсіс: «Ascende Huc» — Ап 4:1, «Veni Et Vidi» — Ап 6:7—8.
Запіс альбома
правіцьЗапіс альбома адбываўся ў канцы 1997 — пачатку 1998 года[5]. Частка «Рэквіем» запісвалася ў Варшаўскай катэдры і ў Касцёле Эмаўс у Кракаве ў снежні 1997 года. Запіс часткі «Жыццё» адбываўся ў снежні 1997 года і ў лютым 1998 года ў Касцёле Эмаўс у Кракаве. Акрамя таго, «Жыццё» часткова запісвалася на студыі «Studio S2/S4» у Варшаве.
Выхад
правіцьКанцэрты
правіцьСусветная прэм’ера «Рэквіема па маім сябру» адбылася 1 кастрычніка 1998 года ў Вялікім тэатры Варшавы. Твор выконвалі музыканты, задзейнічаныя пры запісе альбома. Іграў аркестр «Sinfonia Varsovia », дырыжыраваў Яцак Каспшык , спяваў Варшаўскі камерны хор, сярод салістаў былі Эльжбета Таварніцка, Дарыюш Парадоўскі , Пётр Лыкоўскі і іншыя. Для салісткі Дароты Слензак канцэрт стаў дэбютам на вялікай сцэне[19]. Над пастаноўкай канцэрта працавалі прафесіяналы з розных краін Еўропы: рэжысёрам выступіў італьянец Эдаарда Понці (сын Сафі Ларэн), сцэнаграфіяй займаўся паляк Анджэй Кройц Маеўскі , за гук адказвалі адмыслоўцы з Англіі, за святло — спецыялісты з Нідэрландаў[19]. Эдаарда Понці, які працаваў над стварэннем канцэпцыі сцэнічнай версіі «Рэквіема…», апісаў сваю задуму наступным чынам:
Рэквіем — гэта цырымонія як для Жывых, так і для Мёртвых. Відовішча мусіла стаць дыялогам між тымі, хто пакінуў гэты свет, і тымі, хто застаўся тут. Я жадаў, каб яно было простым, чалавечым, непасрэдным, натхнёным цэльнасцю і чысцінёю рэквіема. Мне хацелася атмасферы святла і ценю, але таксама мужнасці і надзеі[8]. |
Прэм’ерны канцэрт адбыўся пры падтрымцы польскай кампаніі сотавай сувязі «Plus GSM »[13][19].
Першым жывым выкананнем «Рэквіема…» за мяжой Польшчы стала брытанская прэм’ера твору, якая адбылася 19 сакавіка 1999 года ў Royal Festival Hall у Лондане[8][13][20]. У выкананні твору прымалі ўдзел Фестывальны хор Солсберы з 40 удзельнікаў, Канцэртны аркестр BBC з 60 выканаўцаў, а таксама салісты, якія ўдзельнічалі ў запісе арыгінальнага альбома — сапрана Эльжбета Таварніцка, мужчынскае сапрана Дарыюш Парадоўскі , контртэнар Пётр Лыкоўскі, тэнар Пётр Кусевіч , бас Гжэгаж Зыховіч, а таксама вакалістка Дарота Слензак[8][9][13]. Аркестр быў узбагачаны венгерскімі цымбаламі, трыма гонгамі і вялікім царкоўным арганам[9]. Сярод інструменталістаў саліравалі саксафаніст Ежы Глуўчэўскі і флейтыст Яцак Асташэўскі[9]. Канцэрт сабраў каля трох тысяч слухачоў[9]. Аглядальнікі з інтэрнэт-рэсурса «Movie Music UK» наступным чынам апісалі свае ўражанні ад канцэрту:
Сама зала была масіўнай, і акустыка ў ёй сапраўды ўражвала. Музыка Прайснера, якая ўключае ў сябе мноства паўз і працяглых момантаў цішыні — фірменны стыль, які ён выпрацаваў на працягу шматлікіх гадоў, — гучала асабліва ўражліва, з раптоўнымі прыпынкамі, якія прымушаюць ноты затрымлівацца ў паветры, нібыта назаўжды. Яшчэ адным выдатным штрыхом было выкарыстанне рознакаляровага асвятлення падчас канцэрта. Па меры таго, як выступ працягваўся, аркестр пастаянна акунаўся ў адценні цёмна-фіялетавага, акіянічна-сіняга і неверагоднага спалучэння чырвонага і жоўтага, якія нейкім дзіўным чынам, здавалася, выяўлялі некаторыя ўнутраныя сэнсы музыкі і дадавалі аб’ёмнасці ўражанню ў цэлым[9]. |
27 сакавіка 2002 года першая частка асобна была выканана салістамі з Інстытута духоўнай музыкі Ліёна ў Базіліцы Сен-Мартэн у Ліёне[13].
Восенню 2004 года тры выканнанні адбыліся ў Скандынавіі. Аркестр і хор Мальмеўскага ўніверсітэта пад кіраўніцтвам дырыжора Даніэля Хансана пры ўдзеле салісткі Эліяны Прэторыян прадставілі прэм’еры ў Швецыі і Даніі. 5 лістапада 2004 года «Рэквіем…» быў выкананы ў Царкве святога Паўла ў Мальмведэне; 6 лістапада 2004 года — у Царкве Густава Адольфа ў Хельсінгбаргу; 7 лістапада 2004 года — у Царкве Фрэдэрыка у Капенгагене[13].
23 кастрычніка 2005 года «Рэквіем…» быў прадстаўлены на Кінафестывалі ў Хайфе . Твор выконваўся Хайфскім сімфанічным аркестрам пад кіраўніцтвам дырыжора Оры Лешмана[13]. Нідэрландская прэм’ера адбылася 31 кастрычніка 2005 года ў царкве Вестэркерк у Амстэрдаме. Дадатковы канцэрт у Амстэрдаме адбыўся на наступны дзень, 1 лістапада 2005 года, у канцэртнай зале Кансертгебау. Абодва амстэрдамскія канцэрты былі выкананы польскім філарманічным аркестрам «Sinfonia Baltica » са Слупску і камерным ансамблем «Camerata Silesia » з Катавіц пад кіраўніцтвам дырыжора Багдана Ярмаловіча. У канцэртах узялі ўдзел польскія салісты з арыгінальнага альбома[13].
28 лістапада 2021 года «Рэквіем…» быў прадстаўлены на закрыцці 24-га Міжнароднага фестывалю сучаснага мастацтва ў Леон-дэ-лос-Альдама, Мексіка. Сярод выканаўцаў, якія ўзялі ўдзел у канцэрце, былі сапрана Эдыта Кшэмень і скрыпач Збігнеў Палета[21][22].
Выпуск альбома
правіцьУ выглядзе альбома «Рэквіем па маім сябру» быў выпушчаны ў кастрычніку 1998 года лэйблам «Erato Disques » («Warner Classics»)[7][10]. Адметна, што творам польскага кампазітара, перш за ўсё вядомага музыкай для кіно, зацікавіўся лэйбл, які спецыялізуецца на класіцы. Крысціян Холвіг, прадстаўнік «Erato Disques», адзначыў: «Мы ўзяліся супрацоўнічаць з ім, бо лічым, што праца Прайснера закранае класічную сферу больш, чым праца любога іншага кінакампазітара»[8].
Адразу пасля рэлізу альбом атрымаў у Польшчы высокую папулярнасць і ўжо 14 кастрычніка «Саюз вытворцаў аўдыя-відэа » прысудзіў альбому статус залатога дыска[11], а 4 лістапада — плацінавага дыска[12]. 4 красавіка 2011 года альбом быў перавыдадзены на CD і вініле лэйблам «Sony Music Poland»[13][14][23]. У першы тыдзень пасля выпуску перавыданне альбома заняло ў Польшчы 36 месца па продажы[24]. Агулам колькасць прададзеных копій твору перавысіла 180 тысяч[15].
Крытыка
правіцьНа сайце часопіса «BBC Music Magazine » Нікалас Уільямс дае станоўчую ацэнку твору, сцвярджаючы яго перавагу над іншымі сучаснымі рэквіемамі[25]. У аглядзе для сайта «Gramophone» «Рэквіем па маім сябру» названы «бескампраміснай і ў той жа час даступнай працай»[18]. Аглядальнік з «El País » адзначае, што «першы некінематаграфічны твор Прайснера атрымаўся змрочным і глыбока меланхалічным, але ў другой яго частцы пад назвай „Жыццё“ нясмела ўсплывае прымірэнне з жорсткім светам»[26]. Інтэрнэт-рэсурс «Сlassic FM» акцэнтуе ўвагу на нетыповым наборы інструментаў, якія выкарыстоўвае ў сваім творы Прайснер. Тым не менш, гэта ставіцца твору ў заслугу: «Выбар інструментаў Прайснерам, безумоўна, дзіўны. Побач з аркестрам з шасцідзесяці музыкантаў ёсць саксафон, арган і пару контртэнараў, але эфект такі, што прабірае да мурашак»[27]. Хвалебных водгукаў удастоілася салістка Эльжбета Таварніцка[3].
Ацэньваючы твор у цэлым, многія крытыкі засяроджваюць увагу на перавагах адной часткі над іншай. Так, рэцэнзент сайта «Gramophone» сярод двух частак твору аддае перавагу першай, сцвярджаючы, што ў ёй «адносна абмежаваныя рэсурсы выкарыстоўваюцца вельмі эфектна». Другую частку аглядальнік ацэньвае ніжэй, бо ў ёй менш цэльнасці і самабытнага музычнага матэрыялу. Паводле яго меркавання, падобная да сімфанічнай кінамузыкі, гэтая частка магла б добра працаваць у кантэксце, але не ўспрымаецца як канцэртная[18]. У рэцэнзіі на сайце «Filmtracks » перавага наадварот аддаецца другой частцы. Аглядальнік сцвярджае, што эмацыйнае ўздзеянне часткі «Рэквіем» не так ярка выражана, як у частцы «Жыццё». Ён адзначае, што «ад вельмі доўгіх паслядоўнасцяў амаль поўнай цішыні і ўрачыстага сольнага аргана можа быць складана атрымоўваць задавальненне, калі гэта не жывое выкананне»[3].
У аглядзе для газеты «The Times» выказвалася сумненне наконт вялікай колькасці малых тэрцый , якія яднаюць дзве часткі твора[8]. Тэс Джэймс, аглядальніца з Таварыства тэорыі музыкі , адзначыла шэраг больш спецыфічных асаблівасцяў, сярод якіх сола на альт-саксафоне на мяжы двух частак[8].
Шырокае прызнанне атрымаў вакал Эльжбеты Таварніцкай. Па меркаванні крытыкаў, яе выкананне кампазіцыі «Lacrimosa» у абедзвюх частках твора сведчыць пра вакальны дыяпазон у сем або нават васем актаў[8].
Альбом атрымаў станоўчыя рэйтынгі на шэрагу музычных інтэрнэт-рэсурсаў: «Best Ever Albums» — 78/100[2], «Filmtracks » — 3/5[3], «Rate Your Music » — 3,79/5[5], «SensCritique » — 8,4/10[6].
Музычныя асаблівасці
правіцьПершая частка («Рэквіем») напісана для малога мужчынскага хора, аргана, струннага квінтэта і ўдарных[8][18]. Яна вызначаецца характэрнымі для Прайснера асаблівасцямі: доўгімі рэверберацыямі і экспрэсіўным вібрата[8]. Як у першай, так і ў другой частцы дамініруючую ролю адыгрывае сольная партыя сапрана, выкананая польскай вакалісткай Эльжбетай Таварніцкай. У другой частцы («Жыццё») твор узбагачаецца поўным хорам і аркестрам з 60 выканаўцаў, у які таксама ўваходзяць саксафон і блок-флейта[8].
Выкарыстанне музыкі
правіцьУключэнні ў альбомы Прайснера
правіцьАсобныя кампазіцыі «Рэквіема…» сталі неад’емнай часткай канцэртных праграм Прайснера, а таксама ўваходзілі ў канцэртныя і кампіляцыйныя альбомы кампазітара.
Год | Альбом | Кампазіцыі | Сп. |
---|---|---|---|
2003 | «Kieślowski» | «Lacrimosa — Day Of Tears» | [28] |
2010 | «Preisner’s Voices» | «Offertorium», «Sanctus», «Agnus Dei», «Lux Aeterna», «Lacrimosa», «Kai Kairos», «Lacrimosa - Day Of Tears» | [29] |
2014 | «The Four Colors of Łódź» | «Discovering The World», «Lacrimosa» | [30] |
Уключэнні ў іншыя альбомы
правіцьПачынаючы з самога году выпуску альбома, асобныя яго трэкі перыядычна траплялі ў разнастайныя альбомы-кампіляцыі. Акрамя таго, бывалі выпадкі, калі кампазіцыі «Рэквіема…» выконваліся і запісваліся нанава адмыслова для пэўнага альбома. Так, у 2000 годзе карэйская оперная спявачка Сумі Ё выканала кампазіцыю «Lacrimosa» для свайго сольнага альбома «Prayers»[27][31].
Год | Альбом | Кампазіцыі | Сп. |
---|---|---|---|
1998 | Various — «Classic CD — Issue 105 — Music From The Heavens» | «Lacrimosa» | [32] |
1999 | Various — «High Fidelity Reference — CD No. 39» | «Lacrimosa, Days of Tears (I)», «Love», «Veni Et Vidi», «Discovering The World», «Lacrimosa, Days Of Tears (II)» | [33] |
2000 | Various — «Aangenaam Klassiek, Editie 2000» | «Meeting» | [34] |
2000 | Sumi Jo — «Prayers» | «Lacrimosa» | [31] |
2004 | Various — «Classic FM Hall of Fame — The Great Composers» | «Lacrimosa» | [35] |
2005 | Various — «Choral Expressions: A music sampler from G.Schirmer/AMP & the Music Sales Group» | Part Two: Life [excerpt] | [36] |
2012 | Kreng — «Secret Thirteen Mix 038» | «The Beginning» | [37] |
2012 | Hanan Townshend — «Various» | «Lacrimosa» | [38] |
2014 | Henry Saiz — «El Laberinto De Henry Saiz. Cap.9 “La Muerte”» | «Meeting» | [39] |
2015 | Antonymes — «The Space Between Seconds» | «Kyrie Eleison» | [40] |
— | Various — «Voices» | «Veni Et Vidi», «Lacrimosa» | [41] |
Выкарыстанне ў кіно
правіцьМузычныя кампазіцыі з «Рэквіема па маім сябру» неаднаразова выкарыстоўваліся ў якасці саўндтрэка ў кіно. У 2011 годзе адна з найбольш вядомых мелодый «Рэквіема…» — «Lacrimosa» — была выкарыстана ў фільме Тэрэнса Маліка «Дрэва жыцця». Фільм удастоіўся Залатой пальмавай галіны Канскага кінафестывалю і набыў шырокую вядомасць. Двума гадамі пазней, у 2013 годзе Паала Сарэнціна выкарыстаў кампазіцыю «Dies Irae» у сваім фільме «Вялікая прыгажосць». Наконт гэтых двух кінастужак Прайснер адзначыў: «Я бачыў гэтыя фільмы і задаволены тым, як рэжысёры выкарысталі маю музыку. Найбольш захапляе тое, што зрабіў Тэрэнс Малік у „Дрэве жыцця“ — „Lacrimosa“ гучыць так, быццам была адмыслова напісана для гэтага фільма»[42].
У верасні 2011 года ў онлайн-часопісе «Guernica » быў апублікаваны артыкул, дзе аглядалася музычнае суправаджэнне фільма «Дрэва жыцця». Аўтар артыкула адзначыў, што пры ўсёй шырыні ахопу заходнееўрапейскай музыкі ў карціне, вядучым музычным творам фільма з’яўляецца «Lacrimosa» Прайснера[43].
Год | Фільм | Арыгінальная назва | Рэжысёр | Выкарыстаная кампазіцыя | Сп. |
---|---|---|---|---|---|
2004 | «Мой мужчына» (кароткаметражны фільм) | фр.: Mon homme | Стэфані Тчоў-Ката | «Love» | [44] |
2005 | «Дочкі Гары » | шведск.: Harrys döttrar | Рычард Хоберт | [45] | |
2009 | «Упэўненасць» (дакументальны фільм) | англ.: Certainty | Давід Хаўка | «Prayer» | [46] |
2011 | «Дрэва жыцця» | англ.: The Tree of Life | Тэрэнс Малік | «Lacrimosa 2» | [47] |
2013 | «Вялікая прыгажосць» | італ.: La grande bellezza | Паала Сарэнціна | «Dies Irae» | [48] |
2017 | «Карона» (тэлесерыял) | англ.: The Crown | Пітэр Морган | «Dies Irae» | [49] |
2018 | «Србенка » (дакументальны фільм) | харв.: Srbenka | Нябойша Сліепчэвіч | «Lacrimosa — Day of Tears» | [50] |
Зноскі
правіць- ↑ Preisner: Requiem for my friend — Jacek Kaspszyk, Sinfonia Varsovia (англ.). Сайт «AllMusic». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ а б Requiem Dla Mojego Przyjaciela (Album) by Zbigniew Preisner (англ.). Сайт «Best Ever Albums». Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ а б в г Zbigniew Preisner: Requiem for my Friend (англ.). Сайт «Filmtracks.com » (11 сакавіка 1999). Праверана 15 лютага 2020.
- ↑ // Machina . — Listopad 1998. — № 11 (32). — P. 105.
- ↑ а б в г Requiem dla mojego przyjaciela (англ.). Сайт «Rate Your Music ». Праверана 1 снежня 2021.
- ↑ а б Requiem Dla Mojego Przyjaciela (фр.). Сайт «SensCritique ». Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ а б в Biography (англ.). Сайт Збігнева Прайснера. Праверана 1 снежня 2021.
- ↑ а б в г д е ё ж з і к л Tess James. Review of Zbigniew Preisner, Requiem for my Friend(англ.) // Society for Music Theory . Music Theory Online. — September 1999. — Vol. 5. — № 4.
- ↑ а б в г д е Jonathan Broxton, James Southall.. Zbigniew Preisner: Requiem For My Friend, 1999 (англ.). Сайт «Movie Music UK». Праверана 6 снежня 2021.
- ↑ а б Zbigniew Preisner . Сайт «Warner Classics & Erato». Праверана 15 жніўня 2019.
- ↑ а б Złote płyty CD — Archiwum (польск.). Związek Producentów Audio-Video. Праверана 19 жніўня 2019.
- ↑ а б Platynowe płyty CD — Archiwum (польск.). Związek Producentów Audio-Video. Праверана 19 жніўня 2019.
- ↑ а б в г д е ё ж з Albums: Requiem for my friend (англ.). Сайт Збігнева Прайснера. Архівавана з першакрыніцы 17 верасня 2019. Праверана 23 ліпеня 2019.
- ↑ а б Zbigniew Preisner — Requiem For My Friend (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 9 жніўня 2019.
- ↑ а б Zbigniew Preisner — Short Biography (англ.)(недаступная спасылка). Сайт «Music Sales Classical». Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 2019. Праверана 19 жніўня 2019.
- ↑ Інтэрв’ю з кампазітарам Збігневам Прайснерам. «Double Life of Veronique», Criterion Collection DVD, 2006. Тэкст паводле: http://cinema-translations.blogspot.com.by/2011/06/zbigniew-preisner-working-with.html Архівавана 11 жніўня 2017.
- ↑ а б Edoardo Ponti.. Edoardo Ponti's interview with Zbigniew Preisner (англ.). Сайт «Musicolog.com». Праверана 23 ліпеня 2019.
- ↑ а б в г Preisner Requiem (англ.). Сайт «Gramophone.co.uk». Праверана 1 снежня 2021.
- ↑ а б в Wiesław Kot.. Kompozytor multimedialny (польск.). Сайт часопіса «Wprost » (27 верасня 1998). Архівавана з першакрыніцы 7 студзеня 2019. Праверана 23 лютага 2022.
- ↑ Nick Kimberley.. Film: Requiem for my friend the director (англ.). Сайт газеты «The Independent» (18 сакавіка 1999). Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ Requiem for My Friend - Concert (англ.). Сайт Збігнева Прайснера. Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ Zbigniew Preisner en Concierto en León – Requiem para mi amigo – Teatro Manuel Doblado – Domingo 28 de Noviembre – 18:00 hrs. (ісп.). Сайт «LeonGuanajuato.com». Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ Zbigniew Preisner — Requiem dla mojego przyjaciela (польск.). Oficjalna lista sprzedaży. Праверана 19 жніўня 2019.
- ↑ Oficjalna lista sprzedaży: sprzedaż w okresie 04.04.2011 — 10.04.2011 (польск.). Oficjalna lista sprzedaży (18 красавіка 2011). Праверана 19 жніўня 2019.
- ↑ Nicholas Williams.. Preisner: Requiem for my Friend (англ.). Сайт «Сlassical-music.com» (20 студзеня 2012). Праверана 15 лютага 2020.
- ↑ Fernando Neira.. Réquiem para el amigo Kieslowski (ісп.). Сайт газеты «El País » (7 лістапада 1998). Праверана 30 лістапада 2021.
- ↑ а б Zbigniew Preisner: Requiem for My Friend (англ.). Сайт «Сlassic FM». Праверана 21 чэрвеня 2020.
- ↑ Zbigniew Preisner – Kieślowski (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 5 снежня 2021.
- ↑ Zbigniew Preisner – Preisner's Voices (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 5 снежня 2021.
- ↑ Zbigniew Preisner – The Four Colors Of Łódź (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 5 снежня 2021.
- ↑ а б Sumi Jo, James Conlon, Gürzenich-Orchester Kölner Philharmoniker – Prayers (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – Classic CD - Issue 105 - Music From The Heavens (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – High Fidelity Reference CD No. 39 (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – Aangenaam... Klassiek - Editie 2000 (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – Classic FM Hall Of Fame - The Great Composers (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – Choral Expressions: A Music Sampler from G.Schirmer / AMP & The Music Sales Group (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Kreng – Secret Thirteen Mix 038 (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Hanan Townshend – Various (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 10 сакавіка 2022.
- ↑ Henry Saiz – El Laberinto (Cap.9 "La Muerte") (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Antonymes – The Space Between Seconds (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Various – Voices (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 23 ліпеня 2020.
- ↑ Contemporary Film Music 2017, с. 62.
- ↑ Sam Kerbel.. The Tree of Lacrimosa (англ.). Сайт «Guernica» (19 верасня 2011). Праверана 21 чэрвеня 2020.
- ↑ Mon homme (2004) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ Harrys döttrar (2005) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ Certainty (2009) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ The Tree of Life (2011) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ The Great Beauty (2013) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ «The Crown» Matrimonium (TV Episode 2017) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
- ↑ Srbenka (2018) — Soundtracks — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 25 ліпеня 2019.
Літаратура
правіць- Lindsay Coleman, Joakim Tillman. Contemporary Film Music: Investigating Cinema Narratives and Composition. — Palgrave Macmillan UK, 2017. — XVI, 272 p. — ISBN 978-1-137-57374-2.
- Tess James. Review of Zbigniew Preisner, Requiem for my Friend(англ.) // Society for Music Theory. Music Theory Online. — September 1999. — Vol. 5. — № 4.
- Wiesław Kot . Kompozytor multimedialny(польск.) // Wprost . — 1998. — № 39 (826).
Спасылкі
правіць- Альбом «Requiem for my friend» на YouTube
- Фільм пра запіс альбома «Requiem for my friend» на YouTube
- «Requiem for my friend» (англ.) на сайце «AllMusic»
- «Requiem for my friend» (англ.) на сайце «Discogs»
- Агляд «Requiem for my friend» (англ.) на сайце «Filmtracks.com »
- Агляд «Requiem for my friend» (англ.) на сайце «Music Theory Online»
- Спіс канцэртных выкананняў «Requiem for my friend» (англ.) на сайце «Wise Music Classical»
Гэты артыкул уваходзіць у лік добрых артыкулаў беларускамоўнага раздзела Вікіпедыі. |
Гэта артыкул 2022 года Беларускай Вікіпедыі. |