Спіс кіраўнікоў Галіцка-Валынскага княства

спіс артыкулаў у адным з праектаў Вікімедыя
(Пасля перасылкі з Князь уладзіміра-валынскі)

Спісы ўладароў Галіцкага і Уладзімірскага княстваў — князёў галіцкіх (1124—1349), уладзімірскіх (987—1392), каралёў рускіх (1254—1264, 1301—1308, магчыма 1323—1340)

князі Галіцкага княства князі Уладзімірскага княства
Расціславічы Галіцкія[1] (г.зв. першая галіцкая дынастыя)
у Церабоўлі
у Перамышлі
У Звянігарадзе
у Галічы

Аб’яднанне Галіцкага і Уладзіміракага княстваў (1199—1205) Рамана Мсціславічам

князі Галіцкай зямлі князі Уладзімірскай зямлі

у Галічы

у Перамышлі

у Звянігарадзе

ва Уладзіміры

у Белзе

у Чэрвене

у Берасці

у Луцку
гл. Луцкае княства

у Перасопніцы
гл. Перасопніцкае княства

у Дарагабужы
гл. Дарагабужскае княства

у Шумску

Аб’яднанне Галіцкага і Уладзіміракага княстваў (1238—1264) Данілам Раманавічам

Раманавічы (г.зв. другая галіцкая дынастыя)

правіць
Князі галіцкія і каралі рускія Князі ўладзімірскія
  • Юрый-Баляслаў Трайдзеневіч — князь Галіцкі, кароль Русі[3] (тытул паказаны на адваротным баку пячаткі; сам сябе Юрый зваў князем і спадчыннікам («дзедзічам») каралеўства Русі) (13251340).

У 1349 годзе Галіцкае княства было заваявана Казімірам Вялікім. У 13761377 Любарт ненадоўга вярнуў уладу ў Галічы, але затым страціў яе на карысць караля Людовіка Вялікага (1377).

У 1392 годзе Валынскае княства адышло да Літвы, у 1431 годзе адноўлена і канчаткова ліквідавана ў 1452 годзе. Галіцка-Валынскае княства спыніла палітычнае існаванне.

Зноскі

  1. Пресняков А. Е. Княжое право в Древней Руси. — М.:Наука, 1993
  2. М.Грушевский по Воскресенской летописи
  3. DOMINI.GEORGI.DUCUS.LADIMIRIE
  4. Ад імя Любарта ў Галічы ў 1340—1349 гг. кіраваў баярын Дзмітрый Дзяцько (Дзядзько), які меў званне «правізара або кіраўніка Рускай зямлі».
  5. Даведнік па гісторыі Украіны = Довідник з історії України / За ред. І. Підкови та Р. Шуста. — К.: Генеза, 1993. — Т. 2. Архівавана 23 студзеня 2010.
  6. Даведнік па гісторыі Украіны = Довідник з історії України / За ред. І. Підкови та Р. Шуста. — К.: Генеза, 1993. — Т. 3. Архівавана 30 студзеня 2020.