Валерый Паўлавіч Вакульчык
Вале́рый Па́ўлавіч Ваку́льчык (нар. 19 чэрвеня 1964, аг. Радастава, Драгічынскі раён, Брэсцкая вобласць, БССР) — беларускі ваенны і дзяржаўны дзеяч. Памочнік Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — інспектар па Брэсцкай вобласці з 2020 года. Старшыня Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь (2012—2020). Генерал-лейтэнант (2015)[1].
Валерый Паўлавіч Вакульчык | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
альтэрн.: Валеры Вакульчык | ||||||||||
|
||||||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | |||||||||
Кіраўнік урада | Раман Галоўчанка | |||||||||
Папярэднік | Андрэй Раўкоў | |||||||||
Пераемнік | Аляксандр Вальфовіч | |||||||||
|
||||||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | |||||||||
Кіраўнік урада | Міхаіл Мясніковіч Андрэй Кабякоў Сяргей Румас Раман Галоўчанка |
|||||||||
Папярэднік | Вадзім Зайцаў | |||||||||
Пераемнік | Іван Тэртэль | |||||||||
|
||||||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | |||||||||
Кіраўнік урада | Міхаіл Мясніковіч | |||||||||
Папярэднік | пасада ўтворана | |||||||||
Пераемнік | Валянцін Шаеў | |||||||||
Нараджэнне |
19 чэрвеня 1964 (60 гадоў) |
|||||||||
Адукацыя | ||||||||||
Ваенная служба | ||||||||||
Прыналежнасць | СССР і Беларусь | |||||||||
Званне |
|
|||||||||
Узнагароды |
|
Біяграфія
правіцьНарадзіўся ў аграгарадку Радастава на беларуска-ўкраінскім памежжы. Бацька, Павел Дзянісавіч, у 1971—1986 гадах узначальваў мясцовы калгас «Чырвоны партызан» (цяпер СПК «Радастаўскае»), меў ордэн «Знак пашаны». Маці, Марыя Аляксееўна, нарадзілася ў Аляксеевічах, працавала настаўніцай беларускай мовы, потым дырэктарам школы ў в. Ліпнікі[2][3].
Скончыў сярэднюю школу ў Радаставе, Харкаўскае гвардзейскае вышэйшае танкавае каманднае вучылішча (1985), Вышэйшыя курсы ваеннай контрразведкі КДБ СССР (1992), Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2011).
У 1985—1991 гадах праходзіў вайсковую службу ва ўзброеных сілах СССР, у 1991—2008 гадах — у органах дзяржаўнай бяспекі. Пачынаў службовую кар’еру ў Брэсцкім памежным атрадзе.
У маі 2008 года ўзначаліў утвораны Аператыўна-аналітычны цэнтр пры Прэзідэнце. 24 кастрычніка 2011 года прызначаны першым старшынёй Следчага камітэта Рэспублікі Беларусь[4]. Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 532 ад 21 лістапада 2011 года Валерый Вакульчык увайшоў у склад Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь.
16 лістапада 2012 года ўказам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 511 прызначаны старшынёй Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь у званні генерал-маёра[5].
16 кастрычніка 2015 года пастановай Савета Міністраў № 870 у складзе Урада склаў свае паўнамоцтвы перад нававыбраным Прэзідэнтам Рэспублікі Беларусь[6], а 17 снежня 2015 года ўказам Прэзідэнта № 500 зноў зацверджаны на пасадзе старшыні камітэта[7].
У 2018 годзе Старшыня Камітэта дзяржаўнай бяспекі Валерый Вакульчык прадэманстраваў першы беларускі мабільны тэлефон для закрытай урадавай сувязі. Ён заўважыў, што падобныя тэлефоны ёсць толькі ў некалькіх дзяржавах, і беларускі апарат не саступае ім па якасці і нават лепш па некаторых параметрах[8].
3 верасня 2020 года вызвалены ад пасады старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Беларусі і прызначаны дзяржсакратаром Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь. Валерый Вакульчык узначальваў Камітэт дзяржаўнай бяспекі амаль 8 гадоў і, як адзначыў тагачасны кіраўнік Беларусі Аляксандр Лукашэнка, «ніхто да яго палавіны нават не змог вытрымаць на гэтай гарачай пасадзе. Вельмі надзейны, адданы дзяржаве і народу чалавек, старанны, прыстойны»[9].
17 верасня 2020 года прызначаны ўпаўнаважаным прадстаўніком Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь у Брэсцкай вобласці[10].
29 кастрычніка 2020 года вызвалены ад пасады дзяржаўнага сакратара Савета бяспекі Рэспублікі Беларусь і звольнены з вайсковай службы ў запас па ўзросце. Адначасова ён быў прызначаны памочнікам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь — інспектарам па Брэсцкай вобласці з прысваеннем першага класа дзяржаўнага служачага[11].
Міжнародныя санкцыі
правіць31 жніўня 2020 года быў уключаны ў спіс асобаў, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае задушэнне мірных пратэстаў»[12].
2 кастрычніка 2020 года было аб’яўлена, што Вакульчык трапіў у санкцыйны спіс ЕС[13][14]. Акрамя таго, Вакульчыка ў свае санкцыйныя спісы ўключылі Вялікабрытанія[15][16], Канада[17], Швейцарыя[18][19]. 20 лістапада да кастрычніцкага пакета санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Украіна[20].
Грамадская дзейнасць
правіць7 сакавіка 2013 года ўзначаліў грамадскае аб’яднанне «Беларуская федэрацыя біятлона»[21]. Пакінуў гэтую пасаду 16 мая 2017 года[22], пасля чаго стаў старшынёй назіральнага савета Беларускай федэрацыі біятлона.
Узнагароды
правіцьУзнагароджаны Ордэнам Айчыны III ступені (2014)[23] і 11 медалямі, у тым ліку:
- Медаль «За бездакорную службу» 1-й, 2-й і 3-й ступеняў.
- Юбілейны медаль «80 год Камітэту дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь» (1997).
- Юбілейны медаль «80 год Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь» (1998).
- Юбілейны медаль «60 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» (2004).
- Юбілейны медаль «90 год органам дзяржаўнай бяспекі Беларусі» (2007).
Асабістае жыццё
правіцьЖанаты, ёсць дачка.
Зноскі
правіць- ↑ Чарговыя воінскія і спецыяльныя званні прысвоены кіраўнікам сілавых ведамстваў . Афіцыйны інтэрнэт-партал Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (7 мая 2015). Праверана 18 верасня 2020.
- ↑ Адар’я Гуштын, Ягор Марціновіч.. Рэпартаж з беларуска-ўкраінскай мяжы — радзімы новага сакратара Рады бяспекі Валерыя Вакульчыка . Наша ніва (3 верасня 2020). Праверана 18 верасня 2020.
- ↑ Катерина Борисевич.. Глава КГБ Валерий Вакульчик: «Когда чувствую усталость, приезжаю в родную деревню» (руск.)(недаступная спасылка). Tut.by (21 красавіка 2018). Архівавана з першакрыніцы 9 лютага 2019. Праверана 18 верасня 2020.
- ↑ Вакульчык прызначаны старшынёй Следчага камітэта Беларусі (руск.). БелТА (24 кастрычніка 2011). Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Указ Прэзідэнта РБ № 511 ад 16.11.2012 «Аб прызначэнні В. П. Вакульчыка Старшынёй Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь» (руск.)
- ↑ Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь № 870 «Аб складанні паўнамоцтваў Урада Рэспублікі Беларусь» (руск.)(недаступная спасылка) (16 кастрычніка 2015). Архівавана з першакрыніцы 4 сакавіка 2016. Праверана 17 кастрычніка 2015.
- ↑ Назначаны члены ўрада Рэспублікі Беларусь . president.gov.by (17 снежня 2015).
- ↑ КГБ продемонстрировал разработанный в Беларуси мобильный телефон для закрытой правительственной связи (руск.). БелТА (2 мая 2018). Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Кадравыя рашэнні Прэзідэнта: змена кіраўніцтва ў КДБ і КДК, новыя дзяржсакратар Савета бяспекі, віцэ-прэм’ер і мэр Мінска . БелТА (3 верасня 2020). Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Вакульчык назначаны ўпаўнаважаным прадстаўніком Прэзідэнта ў Брэсцкай вобласці, Сівак — у Магілёўскай . БелТА (17 верасня 2020). Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 29 октября 2020 г. № 391 «О В. П. Вакульчике» (руск.). Национальный правовой Интернет-портал Республики Беларусь (3 лістапада 2020). Праверана 3 лістапада 2020.
- ↑ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. ПОЎНЫ СЬПІС
- ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2021/339 of 25 February 2021 implementing Article 8a of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus (англ.) (26 лютага 2021). Праверана 24 ліпеня 2021.
- ↑ 40 беларускіх чыноўнікаў, якія трапілі пад санкцыі Эўразьвязу. Сьпіс (бел. (тар.)). Беларуская служба Радыё «Свабода» (2 кастрычніка 2020). Праверана 13 верасня 2021.
- ↑ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (англ.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (25 чэрвеня 2021).
- ↑ Staff, Reuters. UK sanctions Belarus leader Lukashenko (англ.). Reuters (29 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 24 ліпеня 2021. Праверана 24 ліпеня 2021.
- ↑ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List (англ.). Міністэрства міжнародных спраў Канады (19 кастрычніка 2015). Праверана 29 чэрвеня 2021.
- ↑ Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials (англ.). Swissinfo (13 кастрычніка 2020). Праверана 13 верасня 2021.
- ↑ SECO: Ordinance on measures against Belarus (англ.). Staatssekretariat für Wirtschaft (13 кастрычніка 2020). Праверана 13 верасня 2020.
- ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (20 лістапада 2020). Праверана 13 верасня 2021.
- ↑ Новый председатель КГБ Вакульчик возглавил Федерацию биатлона (руск.)(недаступная спасылка). Tut.by (7 сакавіка 2013). Архівавана з першакрыніцы 3 ліпеня 2020. Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Белорусскую федерацию биатлона вместо председателя КГБ возглавил бывший наставник сборной (руск.)(недаступная спасылка). Tut.by (16 мая 2013). Архівавана з першакрыніцы 3 ліпеня 2020. Праверана 19 жніўня 2020.
- ↑ Руководители госорганов Беларуси награждены орденами Почета и Отечества III степени (руск.) (12 студзеня 2014).
Спасылкі
правіць- Біяграфія на сайце Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь . Архівавана з першакрыніцы 17 жніўня 2020.