Ігар Пятровіч Сергеенка
Ігар Пятровіч Сергее́нка[A] (14 студзеня 1963, вёска Сталіца, Шаркаўшчынскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі ваенны і дзяржаўны дзеяч. Кіраўнік Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2019—2024). Старшыня Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (з 2024). Фігурант санкцыйных спісаў ЕС, Канады, шэрагу іншых краін.
Ігар Сергеенка | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|||||||
Прэзідэнт | Аляксандр Лукашэнка | ||||||
Кіраўнік урада | Сяргей Румас | ||||||
Папярэднік | Наталля Качанава | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
14 студзеня 1963 (61 год) |
||||||
Дзеці | двое | ||||||
Адукацыя | |||||||
Месца працы | |||||||
Ваенная служба | |||||||
Прыналежнасць | рэжым Лукашэнкі | ||||||
Званне |
|
Біяграфія
правіцьНарадзіўся 14 студзеня 1963 года ў в. Сталіца Шаркаўшчынскага раёна Віцебскай вобласці.
У 1984 годзе скончыў гістарычны факультэт БДУ. У 1984—1986 гадах праходзіў службу ва Узброеных Сілах. З 1986 па 1988 год — загадчык вучэбна-метадычнага кабінета кафедры гісторыі КПСС і палітэканоміі Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. У 1988—1989 гадах — курсант Вышэйшых курсаў Камітэта дзяржаўнай бяспекі СССР.
У 1989—2010 гадах праходзіў службу на розных пасадах у органах Камітэта дзяржаўнай бяспекі Беларусі. У 2006 скончыў Акадэмію кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь. 23 лютага 2007 года ўказам Прэзідэнта Беларусі яму было прысвоена званне генерал-маёра.
Паводле «Нашай Нівы», у 2008 годзе «пад яго кантролем», праходзіў працэс прызнання экстрэмісцкімі кніг «Лісты з лесу» Паўла Севярынца, «Выпадковы прэзідэнт» Святланы Калінкінай і Паўла Шарамета, а таксама газеты польскай меншасці «Głos znad Niemna»[2].
Ад студзеня 2010 года ўзначальваў упраўленне КДБ па Магілёўскай вобласці , ад красавіка 2013 года — першы намеснік старшыні Камітэта дзяржаўнай бяспекі Рэспублікі Беларусь. Пазней працаваў у Гродне, адкуль пайшоў на павышэнне.
З 12 красавіка 2013 года па 16 снежня 2013 года — першы намеснік Старшыні КДБ Рэспублікі Беларусь па контрвыведніцкай дзейнасці. З 16 снежня 2013 года па 6 снежня 2019 года першы намеснік Старшыні КДБ Рэспублікі Беларусь.
У канцы жніўня 2013 года менавіта Сергеенка расказаў журналістам пра завяршэнне расследавання справы аб так званым «плюшавым дэсанце», аднак адмовіўся раскрываць падрабязнасці. Пазней стала вядома, што з фігурантаў Антона Сурапіна і Сяргея Башарымава знятыя абмежаванні волі.
У лютым 2017 года, як намеснік кіраўніка КДБ Валерыя Вакульчыка, браў удзел у круглым стале «Курапаты — мемарыял памяці і смутку», які праводзіла газета «Беларусь сегодня»[3]. Там ён выказваўся наконт «адкрытасці» архіваў КДБ.
6 снежня 2019 года прызначаны кіраўніком Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[4].
З 2024 года — дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь 8-га склікання.
22 сакавіка 2024 года выбраны Старшынёй Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь[5].
Асабістае жыццё
правіцьЖанаты, мае двух дзяцей.
Міжнародныя санкцыі
правіць2 лютага 2011 года начальнік упраўлення КДБ па Магілёўскай вобласці Сергеенка быў унесены ў Чорны спіс Еўрасаюза як адказны за рэпрэсіўную працу КДБ супраць грамадзянскай супольнасці і дэмакратычнай апазіцыі на Магілёўшчыне[6][7].
31 жніўня 2020 года Сергеенка быў уключаны ў спіс асоб, на якіх накладзена бестэрміновая забарона на ўезд у Латвію, пяцігадовая забарона на ўезд у Эстонію і забарона на ўезд у Літву ў сувязі з тым, што «сваімі дзеяннямі ён арганізаваў і падтрымаў фальсіфікацыю прэзідэнцкіх выбараў 9 жніўня і наступнае гвалтоўнае здушэнне мірных пратэстаў»[8]. 29 верасня Сергеенка трапіў пад санкцыі Вялікабрытаніі[9][10].
6 лістапада 2020 года Сергеенку зноўку дадалі ў Чорны спіс Еўрасаюза[11]. Пры абгрунтаванні ўвядзення санкцый адзначалася, што ён як кіраўнік Адміністрацыі прэзідэнта, які цесна звязаны з Аляксандрам Лукашэнкам і адказвае за забеспячэнне рэалізацыі прэзідэнцкіх паўнамоцтваў у сферы ўнутранай і знешняй палітыкі, падтрымлівае рэжым Лукашэнкі, у тым ліку ў кампаніі рэпрэсій і запалохвання, якую праводзіць дзяржапарат пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года[12].
24 лістапада 2020 года да санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя[13], а 11 снежня — і Швейцарыя[14]. Акрамя таго, 6 лістапада Сергеенка трапіў пад санкцыі Канады[15].
Заўвагі
правіць- ↑ Распаўсюджана памылковае напісанне Сергяенка, аднак, у беларускай мове яканне не адбываецца ў першым складзе перад націскам пасля заднеязычных г, к, х
Зноскі
- ↑ а б http://president.gov.by/ru/administration_ru/
- ↑ Першым намеснікам старшыні КДБ стаў чалавек, які шукаў экстрэмізм у кнігах Севярынца і газеце «Глос з-над Немна», Наша Ніва, 5-12-2019
- ↑ История должна нас объединять, Беларусь сегодня
- ↑ Указ Президента Республики Беларусь от 6 декабря 2019 года № 446 «Об И. П. Сергеенко»
- ↑ Сергяенка выбраны старшынёй Палаты прадстаўнікоў
- ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС . Наша Ніва (11 кастрычніка 2011). Архівавана з першакрыніцы 22 кастрычніка 2017.
- ↑ EUR-Lex - 32012D0642 - EN - EUR-Lex (англ.). EUR-Lex. Праверана 25 снежня 2020.
- ↑ Латвія, Літва і Эстонія ўключылі Лукашэнку і яшчэ 29 чыноўнікаў ў спіс пэрсон нон-грата. Поўны сьпіс . Беларуская служба Радыё «Свабода» (31 жніўня 2020). Праверана 8 верасня 2021.
- ↑ Политическая хроника дня: Тихановская поговорила с Макроном, белорусский МИД ответил, а позже Великобритания и Канада ввели санкции (руск.)(недаступная спасылка). Onliner.by (29 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 16 кастрычніка 2021. Праверана 9 верасня 2021.
- ↑ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK (англ.). Урад Вялікабрытаніі . Праверана 8 верасня 2021.
- ↑ Евросоюз ввел санкции против Лукашенко и ряда белорусских чиновников (руск.)(недаступная спасылка). naviny.by (6 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 7 красавіка 2021. Праверана 9 верасня 2021.
- ↑ Consolidated text: Council Decision 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures in view of the situation in Belarus (англ.). EUR-Lex.
- ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (24 лістапада 2020). Праверана 8 верасня 2021.
- ↑ Belarus: Federal Council extends scope of sanctions (англ.). Федэральны савет Швейцарыі (11 снежня 2020). Праверана 6 верасня 2021.
- ↑ Belarus sanctions (англ.). Урад Канады (6 лістапада 2020). Праверана 8 верасня 2021.