Адкрыць галоўнае меню
Вікіпедыя

Спіс фіналаў чэмпіянатаў свету па футболе

спіс атыкулаў у адным з праектаў Вікімедыя

Чэмпіянат свету — міжнароднае спаборніцтва па футболе, заснаванае ў 1930 годзе. У ім удзельнічаюць мужчынскія футбольныя зборныя краін-членаў Міжнароднай футбольнай федэрацыі (ФІФА), галоўнага футбольнага органа кіравання. Турнір праходзіць кожныя чатыры гады за выключэннем 1942 і 1946 гадоў, калі ён быў адменены ў сувязі з Другой сусветнай вайной. Апошні чэмпіянат свету, які праходзіў у 2018 годзе, выйграла зборная Францыі, якая ў фінале перайграла Харватыю з лікам 4:2[1].

Футбол
Чэмпіянат свету па футболе


FIFA World Cup

Фота
Сучасны трафей чэмпіянату свету «Кубак свету ФІФА», які выкарыстоўваецца з 1974 года.
 
Арганізацыя: ФІФА
Заснаваны: 1930
Рэгіён: міжнародны
Кол-ць каманд: 204 (кваліфікацыя)
32 (асноўная стадыя)
Дзеючы чэмпіён: Сцяг Францыі Францыя (2-і тытул)
Найбольш тытулаваная: Сцяг Бразіліі Бразілія (5 тытулаў)

Фінал чэмпіянату свету з'яўляецца апошнім матчам спаборніцтва і вызначае, каманда якой краіны стане сусветным чэмпіёнам. Калі пасля 90 хвілін асноўнага часу матчу лік застаецца роўным, назначаецца дадатковы 30-хвілінны перыяд гульні, які называюць дадатковым часам. Калі нічыя паміж камандамі застаецца і пасля дадатковага часу, пераможца фінальнага матчу вырашаецца ў серыі пенальці. Зборная, якая перамагае ў серыі пенальці, абвяшчаецца чэмпіёнам свету[2]. Пераможца турніру вырашаўся ў выніку адзіночнага паядынку заўсёды акрамя 1950 года, калі чэмпіён свету вырашаўся ў выніку фінальнага групавога раўнда, у якім удзельнічалі чатыры зборныя (Уругвай, Бразілія, Швецыя і Іспанія). Матч паміж Уругваем і Бразіліяй быў адным з двух апошніх матчаў чэмпіянату і вырашальным, бо абедзьве каманды ішлі наперадзе паводле ачкоў і каманда, якая перамагала ў гэтым паядынку гарантавала сабе чэмпіёнства. Такім чынам, ФІФА лічыць гэты матч дэ-факта фіналам чэмпіянату свету 1950 года[3].

У 21 чэмпіянаце свету прымалі ўдзел 79 розных зборных, з якіх 13 даходзілі да фінальных матчаў і 8 станавіліся чэмпіёнамі[заўв 1]. З пяццю тытуламі Бразілія з'ўляецца самай паспяховай камандай чэмпіянатаў свету, а таксама адзінай краінай, якая прымала ўдзел ва ўсіх розыгрышах спаборніцтва[5]. Італія і Германія па чатыры разы выйгравалі чэмпіянат свету, Уругвай, Аргенціна і Францыя — па два, а Англія і Іспанія — па адным разе. Каманда, якая перамагае ў фінальным матчы, атрымлівае традыцыйны трафей, а яе імя гравіруецца на ніжняй частцы гэтага трафея[6].

У 21 папярэднім чэмпіянаце свету толькі краіны з Еўропы і Паўднёвай Амерыцы даходзілі да фіналу галоўнага футбольнага першынства. Дзевяць разоў (1934, 1938, 1954, 1966, 1974, 1982, 2006, 2010 і 2018) у фінальным паядынку гулялі дзве еўрапейскія зборныя і толькі два разы (1930 і 1950) — дзве зборныя краін Паўднёвай Амерыкі. Рэкорд па колькасці выхадаў у фінал належыць зборнай Германіі, якая 8 разоў гуляла ў вырашальных паядынках чэмпіянату. Зборныя Італіі (1934—1938) і Бразіліі (1958—1962) з'яўляюцца адзінымі, якія выйгравалі чэмпіёнскія тытулы два разы запар, а зборныя ФРГ (1982—1990) і Бразіліі (1994—2002) адзінымі, якія тройчы запар даходзілі да фіналаў. Фіналы 1970 і 1994 гадоў паміж зборнымі Бразіліі і Італіі, а таксама фіналы 1986, 1990 і 2014 гадоў паміж зборнымі Германіі і Аргенціны з'яўляюцца адзінымі вырашальнымі паядынкамі паміж аднымі камандамі. Фінал 1934 года паміж зборнымі Італіі і Чэхаславакіі застаецца апошнім фіналам чэмпіянату свету, калі абедзьве зборныя ўпершыню дайшлі да фіналу спаборніцтва[заўв 2]. Пяць разоў (1934, 1966, 1978, 2010 і 2014) вынік фіналу вызначаўся ў дадатковы час і яшчэ два разы (1994 і 2006) чэмпіёны свету вызначаліся ў серыі пенальці. Фіналы 1930 і 1966 гадоў з'яўляюцца адзінымі, якія праходзілі не ў нядзелю: першы адбыўся ў сераду, а другі — у суботу.

Змест

Месцы правядзенняПравіць

11 разоў фіналы чэмпіянатаў свету праходзілі на тэрыторыі Еўропы, 5 разоў — на тэрыторыі Паўднёвай Амерыкі, 3 разы — у Паўночнай Амерыцы, 1 раз — у Азіі і 1 раз — у Афрыцы. Па два разы фіналы чэмпіянатаў свету праходзілі ў Рыме (1934 і 1990), у Парыжы (1938 і 1998 у камуне Сен-Дэні), у Рыа-дэ-Жанэйра (1950 і 2014) і ў Мехіка (1970 і 1986). У Германіі фіналы праходзілі таксама два разы, але ў розных гарадах — у Мюнхене ў 1974 годзе і ў Берліне ў 2006 годзе.

Месцы правядзення фінальных матчаў чэмпіянатаў свету.

Спіс фіналаўПравіць

Каманда перамагла ў дадатковы час.
Каманда перамагла ў серыі пенальці.

Слупок «Год» азначае год, у які праходзілі матчы асноўнай стадыі чэмпіянату, а спасылкі вядуць да артыкулаў пра адпаведныя чэмпіянаты. Спасылкі да артыкулаў пра фіналы чэмпіянатаў знаходзяцца ў слупку «Лік». Спасылкі ў слупках «Пераможцы» і «Фіналісты» вядуць да артыкулаў пра нацыянальныя зборныя, а не пра краіны.

Год Пераможцы Лік[3] Фіналісты Суддзя Месца правядзення Стадыён Наведвальнасць
1930 Уругвай   4:2[7][8]   Аргенціна   Жан Лангенус   Мантэвідэа, Уругвай Эстадыа Сентэнарыа 80 000
Дарада (12), Сеа (57), Ірыяртэ (68), Кастра (90) Пеўселье (20), Стабіле (37)
1934 Італія   2:1[заўв 3][9][10]   Чэхаславакія   Іван Эклінд   Рым, Італія Нацыянале ПНФ 50 000
Орсі (81), Ск'явіа (95) Пуч (76)
1938 Італія   4:2[11][12]   Венгрыя   Жорж Капдэвіль   Парыж, Францыя Іў дзю Мануар 45 000
Калаусі (6), Піёла (16), Калаусі (35), Піёла (82) Ціткаш (8), Шарошы (70)
1950 Уругвай   2:1[заўв 4][13][14]   Бразілія   Джордж Рыдэр   Рыа-дэ-Жанэйра, Бразілія Маракана 174 000
Ск'яфіна (66), Гіджа (79) Фрыясу (47)
1954 ФРГ   3:2[15][16]   Венгрыя   Уільям Лінг   Берн, Швейцарыя Ванкдорф 60 000
Морлак (10), Ран (18), Ран (84) Пушкаш (6), Цібар (8)
1958 Бразілія   5:2[17][18]   Швецыя   Марыс Гіг   Сульна, Швецыя Росунда 51 800
Вава (9), Вава (32), Пеле (55), Загалу (80), Пеле (90) Лідхальм (4), Сімансан (80)
1962 Бразілія   3:1[19][20]   Чэхаславакія   Мікалай Латышаў   Сант'яга, Чылі Нацыянальны стадыён 69 000
Амарылду (17), Зіту (69), Вава (78) Масапуст (15)
1966 Англія   4:2[заўв 5][21][22]   ФРГ   Готфрыд Дайнст   Лондан, Англія Уэмблі 93 000
Херст (18), Пітэрс (78), Херст (101), Херст (120) Галер (12), Вебер (90)
1970 Бразілія   4:1[23][24]   Італія   Рудольф Глокнер   Мехіка, Мексіка Ацтэка 107 412
Пеле (18), Жэрсан (66), Жайрзінью (71), Карлус Алберту (86) Банінсенья (37)
1974 ФРГ   2:1[25][26]   Нідэрланды   Джон Тэйлар   Мюнхен, ФРГ Алімпійскі стадыён 75 200
Брайтнер (26 пен.), Мюлер (44) Нескенс (2 пен.)
1978 Аргенціна   3:1[заўв 6][27][28]   Нідэрланды   Серджыа Ганела   Буэнас-Айрэс, Аргенціна Манументаль Рывер Плэйт 71 483
Кемпес (38), Кемпес (105), Бертоні (115) Нанінга (82)
1982 Італія   3:1[29][30]   ФРГ   Арналду Каэлью   Мадрыд, Іспанія Сант’яга Бернабеу 90 000
Росі (56), Тардэлі (69), Альтабелі (80) Брайтнер (83)
1986 Аргенціна   3:2[31][32]   ФРГ   Рамуальда Арпі Філью   Мехіка, Мексіка Ацтэка 114 600
Браўн (23), Вальдана (56), Буручага (84) Руменігэ (74), Фёлер (81)
1990 ФРГ   1:0[33][34]   Аргенціна   Эдгарда Кадэзаль Мендэз   Рым, Італія Стадыа Алімпіка 73 603
Брэмэ (85 пен.)
1994 Бразілія   0:0 (3:2 пен.)[35][36]   Італія   Сандар Пуль   Пасадэна, Каліфорнія, ЗША Роўз-Боўл 94 194

1998 Францыя   3:0[37][38]   Бразілія   Саід Белкуола   Сен-Дэні, Францыя Стад дэ Франс 80 000
Зідан (27), Зідан (45), Пеці (90)
2002 Бразілія   2:0[39][40]   Германія   П'ерлуіджы Каліна   Якагама, Японія Міжнародны стадыён Якагамы 69 029
Раналду (67), Раналду (79)
2006 Італія   1:1 (5:3 пен.)[заўв 7][41][42]   Францыя   Гарацыа Элізонда   Берлін, Германія Алімпійскі стадыён 69 000
Матэрацы (19) Зідан (7 пен.)
2010 Іспанія   1:0[заўв 8][43][44]   Нідэрланды   Говард Уэб   Яганэсбург, ПАР Сокер Сіці 84 490
Іньеста (116)
2014 Германія   1:0[заўв 9][45][46]   Аргенціна   Нікола Рыцолі   Рыа-дэ-Жанэйра, Бразілія Маракана 74 738
Гётцэ (113)
2018 Францыя   4:2[1][47]   Харватыя   Нестар Пітана   Масква, Расія Лужнікі 78 011
Манджукіч (18 АГ), Грызман (38 пен.), Пагба (59), Мбапэ (65) Перышыч (28), Манджукіч (69)
2022 :   Лусаіл, Катар Нацыянальны стадыён Лусаіл 86 250

Статыстыка паводле краінПравіць

 
Каралева Вялікабрытаніі Лізавета II узнагароджвае капітана зборнай Англіі Бобі Мура чэмпіёнскім кубкам, 1966 год.
 
Немцы Вольфганг Оверат і аўтар пераможнага голу Герд Мюлер святкуюць перамогу на чэмпіянаце, 1974 год.
 
Капітан зборнай Аргенціны Даніэль Пасарэла з кубкам, 1978 год.
 
Прэзідэнт Італіі Сандра Перціні, капітан зборнай Дзіна Дзоф, Франка Каўзіа і трэнер Вінчэнца Беарзот на шляху з Мадрыда ў Рым. На стале кубак чэмпіёнаў свету. 1982 год.
 
Капітан зборнай Аргенціны і найлепшы футбаліст чэмпіянату свету Дыега Марадона, 1986 год.
 
Міністр моладзі і спорту Італіі Джавана Меландры, прэзідэнт краіны Джорджа Напалітана, капітан зборнай Фабіа Канавара і трэнер Марчэла Ліпі пасля перамогі зборнай на чэмпіянаце, 2006 год.
 
Зборная Іспаніі святкуе перамогу на чэмпіянаце свету, 2010 год.
 
Футбалісты зборнай Германіі з чэмпіёнскім кубкам, 2014 год.
 
Зборная Францыі з чэмпіёнскім кубкам, 2018 год.
Каманда П Ф КФ Выйграныя турніры Фіналы
  Бразілія 5 2 7 1958, 1962, 1970, 1994, 2002 1950, 1998
  Германія 4 4 8 1954, 1974, 1990, 2014 1966, 1982, 1986, 2002
  Італія 4 2 6 1934, 1938, 1982, 2006 1970, 1994
  Аргенціна 2 3 5 1978, 1986 1930, 1990, 2014
  Францыя 2 1 3 1998, 2018 2006
  Уругвай 2 0 2 1930, 1950 —
  Англія 1 0 1 1966 —
  Іспанія 1 0 1 2010 —
  Нідэрланды 0 3 3 — 1974, 1978, 2010
  Чэхаславакія 0 2 2 — 1934, 1962
  Венгрыя 0 2 2 — 1938, 1954
  Харватыя 0 1 1 — 2018
  Швецыя 0 1 1 — 1958

Статыстыка паводле канфедэрацыйПравіць

Канфедэрацыя Перамогі Фіналы Усяго КП АКФ
УЕФА 12 (1934, 1938, 1954, 1966, 1974, 1982, 1990, 1998, 2006, 2010, 2014, 2018) 16 (1934, 1938, 1954, 1958, 1962, 1966, 1970, 1974, 1978, 1982, 1986, 1994, 2002, 2006, 2010, 2018) 28 5 10
КАНМЕБОЛ 9 (1930, 1950, 1958, 1962, 1970, 1978, 1986, 1994, 2002) 5 (1930, 1950, 1990, 1998, 2014) 14 3 3

Аўтары галоўПравіць

У агульнай колькасці ў фіналах чэмпіянатаў свету было забіта 77 галоў, аўтарамі якіх сталі 62 футбалістаў. Чацвёра футбалістаў забілі па тры мячы ў вырашальных паядынках: бразільцы Вава і Пеле, англічанін Джэфры Херст і француз Зінедзін Зідан. Пры гэтым толькі Херст аформіў хет-трык у фінальным матчы, а іншыя гульцы забівалі ў двух фіналах. Шасцёра футбалістаў забілі па два галы ў фіналах чэмпіянатаў свету: немцы Паўль Брайтнер і Гельмут Ран, італьянцы Джына Калаусі і Сільвіа Піёла, аргенцінец Марыа Кемпес і бразілец Раналду. Пры гэтым Брайтнер (разам з Вавам, Пеле і Зіданам) з'яўляецца адным з чатырох гульцоў, якія забівалі галы ў двух фіналах. Пяцёра астатніх бамбардзіраў (разам з Вавам, Пеле і Зіданам) уваходзяць у васьмёрку аўтараў дубляў у фінальных матчах і (разам з Херстам) у дзявятку футбалістаў, якія забівалі больш за адзін гол у фінальным паядынку. Сярод бамбардзіраў фінальных матчаў 10 немцаў, 10 бразільцаў, 9 італьянцаў, 7 аргенцінцаў, 6 уругвайцаў, 5 французаў, 4 венгры, 2 англічаніны, 2 харваты, 2 чэхаславакі, 2 нідэрландцы, 2 шведы і 1 іспанец. Найбольшая колькасць галоў была забіта бразільцамі (15), немцамі (12), італьянцамі (11) і аргенцінцамі (8). Харват Марыа Манджукіч у 2018 годзе стаў адзіным аўтарам аўтагола ў фіналах чэмпіянатаў свету.

Футбаліст КГ Чэмпіянаты
  Вава 3 1958 (2), 1962 (1)
  Пеле 3 1958 (2), 1970 (1)
  Джэфры Херст 3 1966 (3)
  Зінедзін Зідан 3 1998 (2), 2006 (1)
  Паўль Брайтнер 2 1974 (1), 1982 (1)
  Джына Калаусі 2 1938 (2)
  Сільвіа Піёла 2 1938 (2)
  Гельмут Ран 2 1954 (2)
  Марыа Кемпес 2 1978 (2)
  Раналду 2 2002 (2)
  Пабла Дарада 1 1930
  Хасэ Педра Сеа 1 1930
  Сантас Ірыяртэ 1 1930
  Эктар Кастра 1 1930
  Карлас Пеўселье 1 1930
  Гільерма Стабіле 1 1930
  Раймунда Орсі 1 1934
  Анджэла Ск'явіа 1 1934
  Антанін Пуч 1 1934
  Пал Ціткаш 1 1938
  Дзьёрдзь Шарошы 1 1938
  Хуан Альберта Ск'яфіна 1 1950
  Альсідэс Гіджа 1 1950
  Фрыясу 1 1950
  Макс Морлак 1 1954
  Ферэнц Пушкаш 1 1954
  Золтан Цібар 1 1954
  Марыу Загалу 1 1958
  Нільс Лідхальм 1 1958
  Агнэ Сімансан 1 1958
  Амарылду 1 1962
  Зіту 1 1962
  Ёзэф Масапуст 1 1962
  Марцін Пітэрс 1 1966
  Гельмут Галер 1 1966
  Вольфганг Вебер 1 1966
  Жэрсан 1 1970
  Жайрзінью 1 1970
  Карлус Алберту 1 1970
  Раберта Банінсенья 1 1970
  Герд Мюлер 1 1974
  Ёган Нескенс 1 1974
  Даніэль Бертоні 1 1978
  Дзік Нанінга 1 1978
  Паала Росі 1 1982
  Марка Тардэлі 1 1982
  Алесандра Альтабелі 1 1982
  Хасэ Луіс Браўн 1 1986
  Хорхэ Вальдана 1 1986
  Хорхэ Буручага 1 1986
  Карл-Хайнц Руменігэ 1 1986
  Рудзі Фёлер 1 1986
  Андрэас Брэмэ 1 1990
  Эмануэль Пеці 1 1998
  Марка Матэрацы 1 2006
  Андрэс Іньеста 1 2010
  Марыа Гётцэ 1 2014
  Антуан Грызман 1 2018
  Кіліян Мбапэ 1 2018
  Поль Пагба 1 2018
  Марыа Манджукіч 1 2018
  Іван Перышыч 1 2018

ЗаўвагіПравіць

  1. ↑ У адпаведнасці з афіцыйнай пазіцыяй ФІФА вынікі зборных ФРГ і Германіі аб'ядноўваюцца і лічацца разам.[4]
  2. ↑ Тэхнічна зборныя Бразіліі і Швецыі гулялі ў сваім першым фінале ў 1958 годзе, але вырашальны матч чэмпіянату свету 1950 года паміж Бразіліяй і Уругваем лічыцца за першы фінал зборнай Бразіліі.
  3. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 1:1.
  4. ↑ На чэмпіянаце свету 1950 года адсутнічаў фінал, замест якога быў вырашальны групавы раўнд з чатырма камандамі (Уругваем, Бразіліяй, Швецыяй і Іспаніяй). Тым не менш, ФІФА лічыць матч паміж Бразіліяй і Уругваем вырашальным паядынкам чэмпіянату.
  5. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 2:2.
  6. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 1:1.
  7. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 1:1, у дадатковы час галоў забіта не было.
  8. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 0:0.
  9. ↑ Пасля двух таймаў лік быў 0:0.

КрыніцыПравіць

  1. ↑ 1,0 1,1 France beat Croatia in thrilling six-goal World Cup final. BBC Sport (15 ліпеня 2018). Праверана 15 ліпеня 2018.
  2. ↑ Laws of the Game (PDF). FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 9 лютага 2009.
  3. ↑ 3,0 3,1 FIFA World Cup Finals since 1930 (PDF). FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 3 лютага 2009.
  4. ↑ All-time FIFA World Cup Ranking 1930-2010 (PDF). FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 30 студзеня 2013.
  5. ↑ World Cup Spotlight on Brazil. CNN. Праверана 29 студзеня 2007.
  6. ↑ Taça da Copa do Mundo chega ao Brasil (World Cup trophy arrives in Brazil) , Globo TV (21 April 2014). Праверана 22 красавіка 2014.
  7. ↑ 1930 FIFA World Cup Uruguay. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  8. ↑ World Cup history – Uruguay 1930 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  9. ↑ 1934 FIFA World Cup Italy. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  10. ↑ World Cup history – Italy 1934 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  11. ↑ 1938 FIFA World Cup France. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  12. ↑ World Cup history – France 1938 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  13. ↑ 1950 FIFA World Cup Brazil. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  14. ↑ World Cup history – Brazil 1950 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  15. ↑ 1954 FIFA World Cup Switzerland. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  16. ↑ World Cup history – Switzerland 1954 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  17. ↑ 1958 FIFA World Cup Sweden. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  18. ↑ World Cup history – Sweden 1958 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  19. ↑ 1962 FIFA World Cup Chile. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  20. ↑ World Cup history – Chile 1962 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  21. ↑ 1966 FIFA World Cup England. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  22. ↑ World Cup history – England 1966 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  23. ↑ 1970 FIFA World Cup Mexico. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  24. ↑ World Cup history – Mexico 1970 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  25. ↑ 1974 FIFA World Cup Germany. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  26. ↑ World Cup history – West Germany 1974 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  27. ↑ 1978 FIFA World Cup Argentina. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  28. ↑ World Cup history – Argentina 1978 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  29. ↑ 1982 FIFA World Cup Spain. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  30. ↑ World Cup history – Spain 1982 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  31. ↑ 1986 FIFA World Cup Mexico. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  32. ↑ World Cup history – Mexico 1986 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  33. ↑ 1990 FIFA World Cup Italy. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Архівавана з першакрыніцы 15 лістапада 2013. Праверана 26 студзеня 2009.
  34. ↑ World Cup history – Italy 1990 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  35. ↑ 1994 FIFA World Cup USA. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  36. ↑ World Cup history – USA 1994 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  37. ↑ 1998 FIFA World Cup France. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  38. ↑ World Cup history – France 1998 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  39. ↑ 2002 FIFA World Cup Korea/Japan. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  40. ↑ World Cup history – Japan & South Korea 2002 , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  41. ↑ 2006 FIFA World Cup Germany. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 26 студзеня 2009.
  42. ↑ Zidane off as Italy win World Cup , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) (4 May 2006). Праверана 26 студзеня 2009.
  43. ↑ 2010 FIFA World Cup South Africa. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association). Праверана 12 мая 2012.
  44. ↑ Netherlands 0–1 Spain (aet) , BBC Sport (British Broadcasting Corporation) . Праверана 12 мая 2012.
  45. ↑ Estadio Do Maracana, Rio de Janeiro. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association) (18 студзеня 2012). Праверана 4 чэрвеня 2014.
  46. ↑ McNulty, Phil. England 1–0 Argentina , BBC Sport, British Broadcasting Corporation (13 July 2014). Праверана 19 ліпеня 2014.
  47. ↑ 2018 Fifa World Cup Russia. FIFA.com (Fédération Internationale de Football Association) (15 ліпеня 2018).

СпасылкіПравіць

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Спіс_фіналаў_чэмпіянатаў_свету_па_футболе&oldid=3198606"