Мастэрс 2013 (снукер)


Ма́стэрс 2013 (англ.: Masters 2013, таксама вядомы як Betfair Masters 2013 — ад назвы спонсара) — прафесійны нярэйтынгавы турнір па снукеры, які праходзіў з 13 па 20 студзеня 2013 года ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія. Найпрэстыжнейшае і найбуйнейшае па прызавых грошах запрашальнае снукернае спаборніцтва, а таксама другое спаборніцтва Трайной кароны ў сезоне 2012/2013. Турнір стаў 39-м розыгрышам Мастэрс, які праходзіць штогод з 1975 года. Кампанія «Betfair» упершыню спансавала турнір Мастэрс. Прызавы фонд турніру склаў £500 000, з якіх £175 000 (на £25 000 больш, чым у мінулым годзе) атрымаў пераможца. Першы прыз Мастэрс 2013 стаў самым высокім на турніры з 2003 года.

Мастэрс 2013
Фота
Сезон 2012/2013
Тэрміны 13 — 20 студзеня 2013
Арэна «Аляксандра-палац»
Горад Лондан
Краіна Англія
Арганізацыя WPBSA
Спонсар Betfair
Фармат Нярэйтынгавы турнір
Агульны прызавы фонд £500,000
Прызавыя пераможцы £175,000
Мінулы чэмпіён Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан
Фінал
Пераможца Сцяг Англіі Марк Сэлбі
Фіналіст Сцяг Аўстраліі Ніл Робертсан
Лік 10:6
Статыстыка турніру
Колькасць удзельнікаў 16
Колькасць матчаў 15
Колькасць фрэймаў 152
Колькасць соценных серый 20
Найвышэйшая серыя 138 (Марк Ален)
←2012Мастэрс2014→

У турніры прыняло ўдзел 16 снукерыстаў, якія займалі найвышэйшыя пазіцыі ў сусветным рэйтынгу. Яны ўсе гулялі на выбыванне пачынаючы са стадыі 1/8 фіналу. Замест Стывена Лі (дзявятага нумара рэйтынгу), які быў адхілены ад удзелу ў прафесійных турнірах у сувязі з расследаваннем справы аб падазроных стаўках, у турніры ўдзельнічаў Марк Дэвіс, які займаў 17-ы радок у рэйтынгу. Усе паядынкі турніру гуляліся за адным сталом на арэне Аляксандра-палаца.

Чатырохразовы пераможца Мастэрс Роні О’Саліван упершыню з 1993 года не прымаў удзел на турніры. На стадыі 1/4 фіналу другі нумар сусветнага рэйтынгу Джад Трамп атрымаў разгром з лікам 6:1 ад шатландца Грэма Дота, які ўпершыню ў сваёй кар’еры дайшоў да паўфіналу Мастэрс, але саступіў там лідару рэйтынгу Марку Сэлбі з лікам 5:6. У другім паўфінале гулялі абодва фіналісты леташняга розыгрышу Ніл Робертсан і Шон Мёрфі, і аўстраліец, які перайграў Мёрфі ў фінале 2012 года з лікам 10:6, зноў атрымаў перамогу над праціўнікам (6:2), і ў другі раз запар выйшаў у фінал лонданскага запрашальнага спаборніцтва. Найвышэйшую серыю на Мастэрс 2013, 138 ачкоў, выканаў Марк Ален у чвэрцьфінальным паядынку супраць Ніла Робертсона.

Пераможцам турніру стаў Марк Сэлбі, які перамог на шляху да тытула Сцюарта Бінэма (6:5), выйграўшы 5 фрэймаў запар пасля ліку 1:5 на карысць апанента, двухразовага пераможцу Мастэрс Марка Уільямса (6:1), Грэма Дота (6:5) у паўфінальным паядынку, які доўжыўся больш за чатыры з паловай гадзіны, і Ніла Робертсана ў фінальным матчы з лікам 10:6. Такім чынам, Ніл Робертсан упершыню прайграў матч у Аляксандра-палацы, спыніўшы сваю пераможную серыю на гэтай арэне, якая дасягнула 7 матчаў. Сэлбі, які выйграваў на гэтым спаборніцтве ў 2008 і 2010 гадах, у трэці раз перамог на турніры і стаў шостым снукерыстам у гісторыі, які выйграў Мастэрс больш за два разы, пасля Кліфа Торбурна, Стывена Хендры, Стыва Дэвіса, Пола Хантэра і Роні О’Салівана. Перамогшы на Мастэрс, Марк Сэлбі выйграў другі тытул «Трайной кароны» запар (да гэтага ён атрымаў перамогу на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў снежні 2012 года), што адбылося ўпершыню з сезона 2002/2003, калі валіец Марк Уільямс выйграў усе турніры «Трайной кароны». Гэтая перамога стала чацвёртым прафесійным тытулам Сэлбі ў сезоне 2012/2013 і адзінаццатым у кар’еры.

Турнір

правіць
 
«Аляксандра-палац» — месца праведзення Мастэрс

Мастэрс 2013 года стаў 39-м розыгрышам турніру Мастэрс, які праходзіць штогод з 1975 года. Турнір з'яўляецца адным з трох турніраў Трайной снукернай кароны (разам з чэмпіянатам Вялікабрытаніі і чэмпіянатам свету), а таксама самым прэстыжным і самым высокааплатным з запрашальных нярэйтынгавых спаборніцтваў. З самога заснавання Мастэрс праходзіць у Лондане, з 2012 года — у Аляксандра-палацы[1][2][3][4][5].

Мастэрс 2013 праходзіў пад эгідай сусветнай асацыяцыі прафесійнага більярда і снукера (англ.: World Professional Billiards and Snooker Association)[6] і ўваходзіў у каляндар мэйн-тура, а таксама з'яўляўся адным з запрашальных турніраў снукернага сезона 2012/2013[7].

Матчы найбуйнейшага запрашальнага снукернага турніру (15 паядынкаў) гуляліся за адным сталом на арэне ў Аляксандра-палацы[8].

Прызавыя грошы

правіць

У 2013 годзе спонсарам турніру Мастэрс упершыню стала біржа ставак Betfair[9]. Прызавы фонд турніру не змяніўся ў параўнанні з 2012 годам, склаўшы £500,000[10]. Толькі прызавыя фонды іншых турніраў Трайной снукернай кароны, чэмпіянату свету (£1,111,000[11]) і чэмпіянату Вялікабрытаніі (£637,500[12]), а таксама найбуйнейшага з кітайскіх спаборніцтваў, International Championship (£600,000[13]), перавысілі суму ў £500,000 у сезоне 2012/2013.

Першы прыз турніру вырас у параўнанні з леташнім спаборніцтвам на £25,000 і склаў £175,000[10], стаўшы найвышэйшым першым прызам Мастэрс з 2003 года[14]. Для параўнання, першыя прызы чэмпіянату Вялікабрытаніі 2012 і International Championship 2012 склалі па £125,000[12][13]. Толькі першы прыз чэмпіянату свету па снукеры 2013 года, які склаў £250,000[11], перавысіў першы прыз турніру Мастэрс у сезоне 2012/2013.

Дасягненне Прызавыя
Пераможца
£175,000
Фіналіст
£85,000
Паўфіналісты
£40,000
Чвэрцьфіналісты
£20,000
1/8 фіналу
£9,000
Вышэйшы брэйк
£8,000
Агульны прызавы фонд
£500,000

Фармат турніру

правіць

На Мастэрс 2013 прыняло ўдзел 16 ігракоў, якія займалі найвышэйшыя пазіцыі ў сусветным снукерным рэйтынгу. У першым раўндзе сышліся 8 першых нумароў пасеву з астатнімі ўдзельнікамі. Пасля гэтага пераможцы працягвалі гуляць на выбыванне ў чвэрцьфіналах, паўфіналах і фінальным паядынку. Такім чынам, лёсаванне турніру прадвызначала немагчымасць сустрэчы ігракоў топ-8 раней за чвэрцьфінальную стадыю, ігракоў з першай чацвёркі сеяных — раней за паўфіналы і двух першых сеяных — раней фінальнага матча Мастэрс. Чатыры раўнды спаборніцтва праходзілі на працягу васьмі дзён на арэне ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія[8][15].

Стадыя Тэрміны КФ НДП
1/8 фіналу 13—16 студзеня 11 6
1/4 фіналу 17—18 студзеня 11 6
1/2 фіналу 19 студзеня 11 6
Фінал 20 студзеня 19 10

Удзельнікі

правіць
 
Дзін Цзюньхуэй — пераможца Мастэрс 2011

Пасеў гульцоў на Мастэрс быў утвораны паводле афiцыйнага рэйтынгу на 5 лістапада 2012 года (пасля International Championship 2012 года). Першы нумар пасеву атрымаў дзеючы чэмпіён Ніл Робертсан, другі — павінен быў атрымаць дзеючы чэмпіён свету Роні О’Саліван, які не ўваходзіў у топ-16, але ён адмовіўся прымаць удзел у турніры[16]. Апроч таго, дзявяты нумар сусветнага рэйтынгу, Стывен Лі, быў адхілены ад удзелу ў прафесійных турнірах у сувязі з расследаваннем справы аб падазроных стаўках[17], у выніку чаго на найбуйнейшае запрашальнае спаборніцтва патрапіў Марк Дэвіс, які займаў семнаццаты радок у рэйтынгу[18].

Прапусціўшы спаборніцтва, Роні О’Саліван перапыніў шэраг сваіх выступаў на Мастэрс, які доўжыўся з 1994 года, калі ён саступіў ва ўайлдкард раўндзе. За 19 выступаў запар О'Саліван чатыры разы станавіўся пераможцам (саступаючы па колькасці толькі Стывену Хендры) і пяць разоў прайграваў у фінальных матчах[19].

Шатландскі снукерыст Джон Хігінс у 19-ы раз патрапіў на Мастэрс, што з'яўляецца найлепшым вынікам сярод удзельнікаў розыгрышу 2013 года[20]. Марк Уільямс прымаў удзел на Мастэрс у 17-ы раз[21]. Грэм Дот і Мэцью Стывенс удзельнічалі на гэтым турніры ў 11-ы раз[22][23].

Двухразовы пераможца Мастэрс Джон Хігінс прымаў удзел у 19-м розыгрышы турніру запар, паўтарыўшы дасягненне Роні О’Салівана, які ўдзельнічаў на дзевятнаццаці турнірах запар з 1994 па 2012 год[20]. Больш за 19 разоў запар на Мастэрс удзельнічалі толькі Стыў Дэвіс (20: 19812000)[24], Стывен Хендры (23: 19892011)[25] і рэкардсмен па гэтым паказчыку Джымі Уайт (26: 19822007)[26].

У 2013 годзе на Мастэрс, на якім да гэтага прымалі ўдзел усяго 82 снукерысты з самога заснавання, дэбютантаў не было. Рыкі Уолдэн і Марк Дэвіс патрапілі на турнір у другі раз[27][28].

З 16 удзельнікаў першынства да гэтага тытул атрымлівалі 6 гульцоў. Марк Сэлбі (2008, 2010)[29], Джон Хігінс (1999, 2006)[20] і Марк Уільямс (1998, 2003)[21] перамагалі на Мастэрс па два разы. Дзеючы пераможца Ніл Робертсан (2012)[30], Дзін Цзюньхуэй (2011)[31] і Мэцью Стывенс (2000)[23] выйгравалі гэты турнір па аднаму разу.

Самым узроставым удзельнікам Мастэрс 2013 года стаў 40-гадовы Марк Дэвіс. Марку Уільямсу і Джону Хігінсу падчас турніру было па 37 гадоў. Самым маладым гульцом, які патрапіў на найбуйнейшы запрашальны снукерны турнір 2013 года, стаў 23-гадовы Джад Трамп. Дзіну Цзюньхуэю было 25 гадоў, Марку Алену — 26.

Ніжэй прадстаўлена табліца, якая дэманструе статыстыку выступленняў удзельнікаў спаборніцтва на ўсіх папярэдніх розыгрышах Мастэрс[2][3][4][5].

Леташні пераможца
Чэмпіён свету
Дэбютант турніру
П Р[у 1] Ігрок ДН Дэбют Найлепшы вынік АС М В П Ф ВФ ПФ 50+[у 2] 100+[у 2] НС[у 2] Ф/50+[у 2] Ф/100+[у 2] ПГ (£)[у 3]
1 5   Ніл Робертсан 11.02.1982 2004 Перамога (2012) 7 13 7 6 53,8% 126 66 60 52,4% 45 12 140 2,8 10,5 235,000
2 2   Джад Трамп 20.08.1989 2009 1/2 фіналу (2012) 2 4 2 2 50% 36 19 17 52,8% 14 4 140 2,57 9 33,500
3 1   Марк Сэлбі 19.06.1983 2008 Перамога (2008, 2010) 5 15 12 3 80% 168 94 74 56% 71 18 141 2,37 9,33 410,000
4 3   Джон Хігінс 18.05.1975 1995 Перамога (1999, 2006) 18 38 22 16 57,9% 365 194 171 53,2% 114 18 140 3,2 20,3 667,000
5 4   Шон Мёрфі 10.08.1982 2001 Фінал (2012) 8 16 8 8 50% 157 81 76 51,6% 58 12 139 2,71 13,1 184,000
6 7   Марк Уільямс 21.03.1975 1995 Перамога (1998, 2003) 16 37 23 14 62,2% 363 202 161 55,6% 104 19 133 3,49 19,1 690,500
7 6   Стывен Магуайр 13.03.1981 2005 1/2 фіналу (2007, 2009, 2010) 8 15 7 8 46,7% 139 67 72 48,2% 38 11 142 3,66 12,6 156,000
8 9   Марк Ален 22.02.1986 2009 1/2 фіналу (2011) 4 9 5 4 55,6% 87 47 40 54% 31 4 124 2,81 21,8 77,000
9 10   Сцюарт Бінэм 21.05.1976 2006 1/8 фіналу (2006, 2012) 3 4 1 3 25% 40 18 22 45% 6 0 73 6,67 27,000
10 8   Дзін Цзюньхуэй 01.04.1987 2004 Перамога (2011) 8 20 13 7 65% 189 104 85 55% 82 17 147 2,3 11,1 297,500
11 13   Рыкі Уолдэн 11.11.1982 2009 1/8 фіналу (2009) 1 2 1 1 50% 19 11 8 57,9% 6 0 94 3,17 14,000
12 12   Грэм Дот 12.05.1977 2002 1/4 фіналу (2006, 2011, 2012) 10 14 4 10 28,6% 134 60 74 44,8% 31 5 116 4,32 26,8 150,250
13 15   Мэцью Стывенс 11.19.1977 1996 Перамога (2000) 10 15 6 9 40% 148 75 73 50,7% 44 7 122 3,36 21,1 288,250
14 14   Алістэр Картэр 25.07.1979 2000 1/4 фіналу (2009) 7 10 3 7 30% 87 35 52 40,2% 21 3 130 4,14 29 100,000
15 17   Бары Хокінс 23.04.1979 2007 1/8 фіналу (2007) 2 2 0 2 0% 17 5 12 29,4% 3 0 87 5,67 14,000
16 16   Марк Дэвіс 12.08.1972 2003 Уайлдкард раўнд (2003) 1 1 0 1 0% 11 5 6 45,5% 3 2 107 3,67 5,5 12,000
  1. У табліцы падаецца рэйтынг на момант пачатку турніру, які ўсталяваўся 7 студзеня 2013 пасля 6-га этапу еўрапейскага туру. Пасеў на турнір адбываўся паводле рэйтынгу, які ўсталяваўся 5 лістапада 2012 пасля турніру International Championship.
  2. а б в г д Лічацца толькі серыі, зробленыя ў асноўных стадыях турніру
  3. Лічацца без уліку бонусных прызавых за найлепшы брэйк турніру

Рэферы

правіць
 
Ян Вярхаас — адзін з самых аўтарытэтных рэферы ў свеце.

На матчах Мастэрс 2013 працавалі трое рэферы з розных краін Еўропы.

Суддзёй фінальнага паядынку быў абраны Тэры Камільеры з Мальты, які ўпершыню абслугоўваў матчы найбуйнейшага запрашальнага снукернага спаборніцтва, а таксама ўпершыню працаваў на фінальным матчы турніру Трайной кароны. Камільеры стаў прафесійным рэферы ў 2001 годзе, а ў 2006 годзе дэбютаваў у Крусібле ў матчы перашага круга паміж Джонам Хігінсам і Маркам Сэлбі. У агульнай колькасці абслугоўваў пяць чвэрцьфінальных матчаў чэмпіянатаў свету і чатыры паўфінальных паядынкі чэмпіянатаў Вялікабрытаніі, а таксама працаваў на трох рэйтынгавых фіналах на кубку Мальты 2007, Шанхай Мастэрс 2008 і адкрытым чэмпіянаце Уэльса 2012[32].

Апроч яго, яшчэ адным дэбютантам турніру Мастэрс сярод рэферы стаў 54-гадовы шатландскі суддзя Леа Скальян. Ён абслугоўваў свой першы прафесійны матч у 1999 годзе, а ў 2001 адбыўся яго дэбют на ТБ-матчах падчас турніру Scottish Masters. У 2010 годзе Скальян упершыню працаваў на чэмпіянаце свету, у 2011 абслугоўваў свой свой першы рэйтынгавы фінал на адкрытым чэмпіянаце Кітая, а пазней яшчэ два фінальных паядынкі на рэйтынгавым узроўні — на World Open 2012 і чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2012[33].

Трэцім рэферы турніру стаў адзін з самых аўтарытэтных і дасведчаных снукерных судзей у свеце Ян Вярхаас, які рэгулярна абслугоўваў матчы найбуйнешых снукерных турніраў, уключаючы фінальныя паядынкі Мастэрс у 2001, 2002, 2004, 2007, 2009 і 2010 гадах[34].

Ніжэй прадстаўлены спіс трох рэферы, якія працавалі на спаборніцтве, а таксама іх даты нараджэння і матчы, якія яны абслугоўвалі ў рамках турніру[6].

Рэферы ДН Матчы, якія абслугоўваў
  Тэры Камільеры 19.01.1974 Фінал, 2 чвэрцьфіналы і 2 матчы 1/8 фіналу
  Леа Скальян 10.04.1958 Паўфінал, чвэрцьфінал і 3 матчы 1/8 фіналу
  Ян Вярхаас 05.10.1966 Паўфінал, чвэрцьфінал і 3 матчы 1/8 фіналу

Расклад і кошт квіткоў

правіць

Мастэрс 2013 года праходзіў на працягу 8 дзён (з нядзелі 13 студзеня па нядзелю 20 студзеня) за адным сталом на арэне ў Аляксандра-палацы ў Лондане, Англія. Кожны дзень на турніры праходзіла па дзве гульнявыя сесіі. Кошт квіткоў на матчы спаборніцтва залежаў ад стадыі турніру, сесіі (у кожны гульнявы дзень, акрамя першага, чым пазней пачыналася сесія, тым даражэй каштавалі квіткі). На матчы першага раўнда квіткі каштавалі ад £10 да £15, на чвэрцьфіналы — ад £20 да £25, на паўфіналы — ад £35 да £40, на фінальны паядынак — £40 і £45. Апроч таго, гледачы мелі магчымасць набыць квіткі адразу на ўвесь гульнявы дзень (дзве сесіі). На матчы першага раўнда такія квіткі каштавалі ад £20 да £25, на чвэрцьфіналы — £40, на паўфіналы — £65, на фінальны паядынак — £75[35].

Дата Дзень тыдня Стадыя Сесія (пачатак сесіі[кк 1]) Кошт квіткоў
Квіткі на адну сесію Квіткі на абедзве сесіі
13 студзеня Нядзеля 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £15 £25
Вячэрняя сесія (19.00) £15
14 студзеня Панядзелак 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
15 студзеня Аўторак 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
16 студзеня Серада 1/8 фіналу Дзённая сесія (13.00) £10 £20
Вячэрняя сесія (19.00) £15
17 студзеня Чацвер Чвэрцьфіналы Дзённая сесія (13.00) £20 £40
Вячэрняя сесія (19.00) £25
18 студзеня Пятніца Чвэрцьфіналы Дзённая сесія (13.00) £20 £40
Вячэрняя сесія (19.00) £25
19 студзеня Субота Паўфіналы Дзённая сесія (13.00) £35 £65
Вячэрняя сесія (19.00) £40
20 студзеня Нядзеля Фінал Дзённая сесія (13.00) £40 £75
Вячэрняя сесія (19.00) £45
  1. Пачатак сесіі ўказаны па мясцовым часе (UTC+0).

Ход турніру

правіць

Гульні першага раўнда

правіць

  Ніл Робертсан —   Дзін Цзюньхуэй

правіць

Мастэрс 2013 года пачаўся 13 студзеня ў 13:00 па лонданскім часе. Матчам адкрыцця турніру стаў паядынак з удзелам трыумфатараў двух апошніх розыгрышай цэнтральнага запарашальнага спаборніцтва ў снукерыНіл Робертсан - Дзін Цзюньхуэй[36][37]. Абодва, аўстралійскі і кітайскі снукерысты, дэбютавалі на Мастэрс у 2004 годзе, атрымаўшы ўайлдкард[38]. Пасля гэтага Ніл тры разы даходзіў да чвэрцьфінальнай стадыі на турніры[39][40][36], а ў 2012 годзе выйграў тытул, перамогшы ў фінале Шона Мёрфі з лікам 10:6[37]. Дзін ужо ў 2007 годзе здолеў дайсці да фіналу Мастэрс, але быў разгромлены ў вырашальным паядынку Роні О’Саліванам з лікам 10:3[39], а ў 2011 сустрэўся ў фінале з іншым азіяцкім снукерыстам Маркам Фу і атрымаў упэўненую перамогу — 10:4[36], стаўшы першым прадстаўніком Азіі, які перамог на гэтым спаборніцтве[2]. Да гэтага Робертсан і Дзін перасякаліся паміж сабой 10 разоў і ў 6 выпадках выйграваў аўстралійскі гулец. Упершыню спартоўцы гулялі ў 1/4 фіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі 2005 года, дзе Дзін перайграў саперніка з лікам 9:5. Апроч таго, яны сустракаліся ў фінальным матчы Гран-пры 2009 і ў чвэрцьфінале чэмпіянату Вялікабрытаніі 2011 года, і ў абодвух матчах перамогу святкаваў Ніл Робертсан. У іх апошнім матчы ў 2012 годзе аўстралійскі снукерыст перамог саперніка ў паядынку прэм'ер-лігі з лікам 4:2[41]. У першай палове сезона 2012/2013 Робертсан даходзіў да фіналу на International Championship, дзе саступіў Джаду Трампу[42], і да чвэрцьфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], а таксама перамог на турніры PTC у Гдыні[44]. Кітайскі снукерыст няўдала выступаў на рэйтынгавых турнірах і не праходзіў далей за стадыю 1/8 фіналу, але два разы гуляў у фіналах міні-рэйтынгавых спабрніцтваў, атрымаўшы тытул на адкрытым чэмпіянаце Шатландыі[45][46][47].

«Здавалася, матч ужо прайграны. Яму крыху не пашанцавала, калі б ён зрабіў падбой у дзесятым фрэйме, матч быў бы скончаны. У цэлым, я лічу, што гэта быў вялікі матч. Два чэмпіёны, вялікія брэйкі і баявыя фрэймы. Я вельмі задаволены сваім клірэнсам у дзясятым фрэйме. І я быў бы шчаслівы, калі б мне сказалі, што я буду гуляць так астатнюю частку турніру».

«Я быў трохі расчараваны пасля чэмпіянату Вялікабрытаніі і International Championship. Здавалася, гульня не лепіцца, але вынік прыходзіць з трэніроўкамі, так што да Мастэрс я падрыхтаваўся вельмі добра».

Дзеючы пераможца Мастэрс Ніл Робертсан хутка ўвайшоў у паядынак і, пачаўшы атаку бліскучым дальнім ударам, набраў 20 балаў, але памыліўся пры выкананні планта, пасля чаго Дзін выдатна зрэзаў чырвоны шар у вуглавую лузу, але біток упаў у сярэднюю лузу, і лік стаў 24:0 на карысць аўстралійца. Пасля адыгрышаў Ніл атрымаў шанец, зноў забіўшы дальні чырвоны, і аформіў пераможны брэйк у 76 ачкоў. Адразу пасля стартавага ўдару Робертсана ў другой партыі кітаец спрабаваў забіць дальні шар, але дапусціў памылку, дазволіўшы апаненту пачаць атаку, выканаўшы паспяховы зваротны дальні ўдар. Пяты нумар рэйтынгу набраў 17 балаў, але памыліўся на чорным, які стаяў на пачатковым месцы, а пазней яго праціўнік атрымаў пазіцыю для атакі і зрабіў серыю ў 34 балы, пасля чаго памыліўся пры выхадзе на чырвоны і не забіў складаны шар у дальні вугал. Ніл Робертсан лепей адыгрываўся і майстарскімі ўдарамі забіваў дальнія шары, а пры ліку 35:38 забіў перадапошні чырвоны цудоўным даблам у вуглавую лузу і зачысціў стол да чорнага шара, адарваўшыся ад апанента на два фрэймы. У пачатку трэцяй партыі аўстраліец забіў чырвоны шар, пасля чаго паставіў снукер за руды, а яго праціўнік тры разы памыляўся пры выхадзе з яго, аддаўшы Нілу 15 балаў, аднак з чацвёртай спробы выйшаў з снукера, але пакінуў апаненту шанец на атаку. Робертсан забіў чырвоны і сіні шары, але не здолеў выйсці на наступны чырвоны, быў вымушаны адыгрывацца і пакінуў чырвоны побач з бліжняй лузай, пасля чаго азіят забіў дальні шар, пачаўшы атаку, і аформіў першы соценны брэйк на турніры — 103. Пасля пазіцыйнай барацьбы ў пачатку наступнага фрэйма Ніл Робертсан спрабаваў забіць дальні шар, але недарэзаў і пакінуў яго каля лузы, што дазволіла Дзіну пачаць атаку і зрабіць лік 54:0 на сваю карысць. Пасля гэтага Ніл здолеў скараціць адставанне да ліку 11:54, але памыліўся на жоўтым шары і пакінуў праціўніку перадапошні чырвоны шар, які стаў фрэйм-болам для кітайскага снукерыста, які такім чынам зраўняў лік у матчы да перапынку — 2:2. У пятай партыі Дзін Цзюньхуэй забіў дальні чырвоны шар, але памыліўся пры адыгрышы на чорным, бо біток стукнуўся ў губку сярэдняй лузы, і дазволіў аўстралійскаму гульцу пачаць серыю. Робертсан выканаў брэйк у 46 балаў, пасля чаго памыліўся пры выхадзе і быў вымушаны адыгрывацца, але пазней зноў забіў дальні чырвоны і выканаў пераможны падыход у 24 ачкі, пакінуўшы 43 балы на стале. У шостым фрэйме падчас тактычнай барацьбы Ніл прамазаў па чырвонаму шару і забіў чорны, які стаяў каля лузы, атрымаўшы фол і дазволіўшы пачаць атаку кітайцу, які выканаў клірэнс і адначасова свой другі сэнчуры, 127 ачкоў, і зноў зраўняў лік у матчы — 3:3. Пасля доўгага пачатку сёмай партыі, які складаўся з адыгрышаў і кароткіх падыходаў, якія завяршаліся памылкамі, Дзін зрабіў серыю ў 20 балаў, павёўшы ў ліку 27:4, але памяліўся на нескладаным чырвоным шары, а пазней яго апанент скараціў адставанне да 25:27 пры чатырох чырвоных шарах на стале пасля некалькіх забітых шароў і дзвюх выпадковых памылак азіяцкага снукерыста, калі пасля ўдараў біток падаў у лузу. Пры гэтым ліку Цзюньхуэй смела пайшоў на атаку і забіў дальні чырвоны шар, пасля чаго завяршыў партыю, якая доўжылася больш за 30 хвілін, пераможным брэйкам у 42 балы і ўпершыню ў паядынку выйшаў наперад — 4:3. У пачатку восьмага фрэйма кітаец забіў дальні чыровны шар, пасля чаго паставіў снукер, які прынёс яму 8 штрафных балаў і магчымасць павесці атаку пасля трэцяй спробы Ніла Робертсана выйсці з снукера. Ён набраў 15 ачкоў, зрабіўшы лік 24:0, але памыліўся пры гульне сіняга ў дальні вугал, дазволіўшы апаненту пачаць зваротную серыю, аднак аўстраліец забіў чырвоны шар і адразу памыліўся на дальнім чорным, вярнуўшы пазіцыю Дзіну, які аформіў пераможны брэйк у 54 балы, і лік у матчы стаў 5:3 на яго карысць. Такім чынам, пераможца Мастэрс 2011 года выйграў тры партыі запар, а яго праціўнік сумеў набраць толькі 26 ачкоў у трох апошніх фрэймах. 25-гадовы снукерыст з Азіі пайшоў на атаку ў пачатку дзявятага фрэйма, але памыліўся на дальнім чырвоным шары і пакінуў пазіцыю для серыі Нілу, які выканаў свой першы соценны брэйк у матчы, 100 балаў, скараціўшы адставанне да адной партыі. 30-гадовы аўстраліец пачаў серыю ў дзясятым фрэйме, забіўшы складаны чырвоны ў сярэднюю лузу, але пасля забітага чорнага і другога чырвонага памыліўся пры гульне чорнага і аддаў атаку свайму апаненту. Дзін Цзюньхуэй, які з-за сваёй няўдалай гульні ў пачатку сезона, быў пасеяны на Мастэрс толькі пад 10-м нумарам, вёў брэйк і набліжаўся да перамогі, але пры ліку 50:9 пасля ўдару па сінім шары няўдала выканаў спліт і, не выйшаўшы на чырвоны, быў вымушаны адыгрывацца, а пазней дзеючы чэмпіён Мастэрс пачаў атаку і ў цудоўным стылі зачысціў стол да апошняга чорнага, выканаўшы пераможную серыю ў 62 ачкі і перавёўшы паядынак у вырашальную партыю — 5:5. У вырашальнай партыі Цзюньхуэй няўдала выканаў стартавы ўдар і пакінуў свайму апаненту просты чырвоны шар у сярэднюю лузу. Ніл забіў гэты шар, пасля чаго правёў выдатную серыю ў 90 балаў, выкрыкнуўшы фразу «You beauty!» пасля забітага фрэйм-бола, і перамог у матчы з лікам 6:5, пакінуўшы за сабой тры апошнія фрэймы. Такім чынам, пераможца розыгрышу 2012 года зрабіў першы крок да абароны свайго тытула і ў пяты раз у кар'еры (у трэці раз запар) выйшаў у чвэрцьфінал Мастэрс[30], дзе патрапіў на пераможцу матча паміж Маркам Аленам і Маркам Дэвісам[48][49][51][50][52][53][54].

Вырашальны фрэйм матча 1/8 фіналу Мастэрс 2013 (Ніл Робертсан - Дзін Цзюньхуэй)

13 студзеня, 13.00[хт 1]. Рэферы: Леа Скальян
Ніл Робертсан (1)
  Аўстралія
6–5 Дзін Цзюньхуэй (10)
  Кітай
100-0 (76), 65-38, 22-103 (103), 11-73 (53), 70-2, 0-135 (127), 25-69, 1-78 (54), 100-0 (100), 71-50 (50 Дзін, 62), 90-0 (90)[хт 3]
Соценныя серыі: Робертсан: 100; Дзін: 127, 103

  Марк Ален —   Марк Дэвіс

правіць
 
Марк Ален

У вячэрняй сесіі першага гульнявога дня вызначаўся сапернік Ніла Робертсона па чвэрцьфінале. Восьмы нумар пасеву Марк Ален гуляў супраць Марка Дэвіса, які займаў толькі семнаццаты радок у сусветным рэйтынгу пасля турніру International Championship, і патрапіў на Мастэрс з-за адсутнасці дзявятага нумара рэйтынгу Стывена Лі[58]. Марк Дэвіс, які ў канцы 2002 года выйграў турнір Benson & Hedges Championship[59], а з ім і пуцёўку на свой дэбютны Мастэрс, дзе прайграў ва ўайлдкард-раўндзе[60], толькі праз 10 гадоў наблізіўся да топ-16 і, такім чынам, толькі ў другі раз прымаў удзел у гэтым турніры[28]. Марк Ален з Паўночнай Ірландыі ў пяты раз запар прыехаў на Мастэрс, дэбютаваўшы ў 2009 годзе[61]. Яго найлепшым дасягненнем на гэтым турніры з'яўлялася 1/2 фіналу розыгрышу 2011 года, дзе ён саступіў Марку Фу з лікам 4:6[36]. Да гэтага матча снукерысты 5 разоў перасякаліся адзін з адным, і ў чатырох паядынках мацней быў больш малады спартсмен. Іх першым і адзіным на той момант рэйтынгавым матчам была гульня 1/8 фіналу чэмпіянату свету 2010 года, дзе Ален упэўнена перайграў свайго апанента з лікам 13:5[62]. У першай палове сезона 2012/2013 снукерыст з Паўночнай Ірландыі дайшоў да чвэрцьфіналу на International Championship[62], а таксама атрымаў сваю першую міні-рэйтынгавую перамогу на адкрытым чэмпіянаце Антверпена[63]. Ален дайшоў да фіналу на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2011 года[64], але пасля гэтага не выйграў ніводнага матча на турнірах Трайной кароны[37][65][43]. У сваю чаргу, 40-гадовы англічанін цудоўна правёў пачатак сезона, атрымаўшы перамогу на чэмпіянаце свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі[66], а таксама ўпершыню дайшоўшы да рэйтынгавага паўфіналу на Усі Класік 2012[67] і паўтарыўшы гэтае дасягненне на адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі[68] і чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43][47].

«Гуляў добра, стартаваў добра і скончыў матч таксама добра. Задаволены гульнёй, але мне яшчэ ёсць, над чым працаваць. Апошнім часам я не хапаў зорак з неба і не выйграваў у рамках BBC турніраў больш за год, доўгачаканая перамога. Я адчуваю сур'ёзны ціск па многіх прычынах, але не хачу гаварыць пра гэта, я проста шчаслівы, што прайшоў далей».


26-гадовы Ален пачаў паядынак з выдатнага дальняга ўдару, услед за якім рушыла соценная серыя ў 136 балаў. Пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы ў другой партыі Марк Дэвіс пачаў атаку, атрымаўшы пазіцыю пры ліку 13:1, і давёў пераможную серыю да 62 балаў. 9-ы нумар рэйтынгу дамінаваў у доўгім трэцім фрэйме і, дзякуючы некалькім выніковым падыходам, зноў выйшаў наперад у матчы з найлепшым падыходам у 31 бал, 2:1, а яго праціўнік выканаў два падыходы ў 43 і 42 ачкі ў наступнай партыі, і да перапынку лік стаў 2:2. Абодва ігракі дэманстравалі выдатны ўзровень гульні ў першай палове паядынку і мелі па 97% па паказчыку выніковасці пасля чатырох згуляных партый. Пасля таго, як Дэвіс памыліўся пры гульне складанага чырвонага шара ў сярэднюю лузу ў пачатку пятага фрэйма, Марк Ален атрымаў шанец для атакі з выдатным размяшчэннем чырвоных шароў на стале і зрабіў серыю ў 79 балаў, зрабіўшы лік 3:2 і ў трэці раз у паядынку выйшаўшы наперад. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі адкрыў лік у шостым фрэйме, але, забіўшы два чырвоныя і чорны шары, памыліўся на простым чорным з яго стандартнага месца, пасля чаго атака перайшла да яго апанента, які таксама набраў толькі 7 ачкоў і няўдала выйшаў на каляровы, але вырашыў гуляць ружовы даблам у сярэднюю і памыліўся, аддаўшы пазіцыю Алену. Больш малады спартсмен набраў 42 ачкі, вядучы складаную серыю, бо на бліжняй палове стала не было чорнага і ружовага шароў, і зрабіў няўдалы выхад, але пасля гэтага 40-гадовы Марк Дэвіс, які выйграваў чэмпіянаты свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі ў 2009[71] і 2012[66] гадах, памыліўся на дальнім чырвоным і дазволіў апаненту давесці партыю да перамогі падыходам у 16 балаў. Паўфіналіст Мастэрс 2011 пачаў атаку ў сёмым фрэйме пасля грубай памылкі праціўніка, але пры ліку 12:0 яму спатрэбілася гуляць з пашыраным рэстам, дліна якога была амаль роўная дліне снукернага стала. У выніку гэтага ўдару ён памыліўся і, хутка прыбіраючы рэст, зачапіў піраміду чырвоных шароў, раскідаўшы іх па стале, пасля чаго атрымаў фол у 4 ачкі і аддаў апаненту добрую пазіцыю для атакі (відэа)[72]. Дэвіс пачаў серыю, але памыліўся на 35 ачках пры гульні ружовага ў вугал, пасля чаго пакінуў пазіцыю праціўніку, які зрабіў зваротны падыход у 18 балаў, пасля чаго дапусціў памылку на чырвоным шары. Англічанін забіў чырвоны і ружовы, але не здолеў трапна пракаціць апошні чырвоны шар па бліжняму борту і пакінуў яго апаненту, які зачысціў стол да чорнага шара і выйграў партыю, пакінуўшы за сабой трэцяе ачко запар і зрабіўшы лік 5:2. У восьмым фрэйме англічанін пачаў атаку, забіўшы дальні чырвоны шар, але пры ліку 9:0 гуляў сіні шар вельмі моцна, каб зрабіць спліт піраміды, у выніку чаго ў лузу патрапіў чырвоны шар, а яго апанент атрымаў пазіцыю для атакі. Марк Ален скарыстаўся сваім шанцам і з брэйкам у 80 балаў зрабіў лік 6:2 і ў чацвёрты раз выйшаў у чвэрцьфінальную стадыю турніру Мастэрс[61][73][69][51][50][74][53][75].

13 студзеня, 19.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Марк Ален (8)
  Паўночная Ірландыя
6–2 Марк Дэвіс (16)
  Англія
136-0 (136), 1-75 (62), 73-0, 0-85, 79-0 (79), 65-7, 58-46, 85-9 (80)
Соценныя серыі: Ален: 136

  Джон Хігінс —   Алістэр Картэр

правіць
 
Джон Хігінс

На другі гульнявы дзень, 14 студзеня, падчас першай сесіі ў Аляксандра-палацы да стала выйшлі двухразовы пераможца Мастэрс Джон Хігінс і пасеяны пад 14-м нумарам Алістэр Картэр. Шатландскі снукерыст прымаў удзел у 19-м розыгрышы Мастэрс запар, дэбютаваўшы ў 1995 годзе[20]. За гэтыя гады ён атрымаў два тытулы ў 1999 і 2006 гадах, перамогшы ў фіналах Кена Доэрці (10:8)[78] і Роні О’Салівана (10:9)[79] адпаведна, а таксама два разы прайграваў Роні О’Салівану ў вырашальных матчах у 1995[80] і 2005[81] гадах (3:9 і 3:10 адпаведна), і да пачатку Мастэрс 2013 меў паказчык у 57,9% выйгрышаў, займаючы чацвёртую пазіцыю сярод усіх удзельнікаў, аднак у 18-ці папярэдніх розыгрышах чатырохразовы чэмпіён свету 10 разоў прайграваў у першым жа раўндзе[20]. Алістэр Картэр выйграў Benson and Hedges Championship у 1999 годзе[82], што дазволіла яму дэбютаваць на найбуйнейшым запарашальным турніры 2000 года, а пачынаючы з 2007 года ўдзельнічаў ва ўсіх розыгрышах Мастэрс. З 10 матчаў, згуляных да гэтага ў рамках Мастэрс, Картэр выйграў толькі 3 і толькі аднойчы, у 2009 годзе, даходзіў да 1/4 фіналу[40][83]. Снукерысты 20 разоў перасякаліся паміж сабой на снукерных першынствах, і ў 15 паядынках перамагаў Джон, прычым ён быў мацней ва ўсіх сямі сустрэчах гульцоў на рэйтынгавым узроўні, уключаючы фінальны матч адкрытага чэмпіянату Уэльса 2010 года, дзе шатландзец адолеў апанента з лікам 9:4, і апошні рэйтынгавы матч спартсменаў у чвэрцьфінале Шанхай Мастэрс 2012, дзе Хігінс быў мацней з лікам 5:3[84]. У першай палове сезона 2012/2013 Хігінс выйграў рэйтынгавы тытул на Шанхай Мастэрс, перайграўшы ў фінале Джада Трампа з лікам 10:9[85], і міні-рэйтынгавы турнір у Глостэры, дзе ў фінальным матчы таксама быў пераможаны Трамп (4:2)[86]. Картэр таксама задавальняюча правёў першую частку бягучага сезона, дайшоўшы да чвэрцьфіналу Шанхай Мастэрс, дзе саступіў Хігінсу[85], і да паўфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], дзе ў матчы да 9 перамог з Шонам Мёрфі ішоў наперадзе з лікам 8:4, але прайграў 5 фрэймаў запар і не здолеў дайсці да вырашальнага матча[87]. За тыдзень да Мастэрс абодва снукерысты атрымалі перамогі ў дзвюх першых групах турніру Championship League, прычым у першай групе Хігінс перамог Картэра ў фінальным матчы з лікам 3:1[88][89][90][91][92].

«Я чакаў, што Алі зробіць камбэк і трохі хваляваўся падчас апошняга клірэнса, але я рады, што прайшоў далей».

«Вельмі рады перамозе, асабліва пасля двух прайграных фрэймаў на старце. Хоць і тады я быў задаволены сваёй гульнёй. Ёсць толькі вы і ваша стаўленне да гульні. Пры ліку 0-2 я па-ранейшаму верыў у сябе, а гэта палова справы. Ён адпусціў мяне. Трэці фрэйм быў ключавым. У яго быў шанец перамагчы, і калі б ён узяў яго, то матч мог скласціся інакш».


У першым фрэйме 37-гадовы Джон Хігінс атрымаў шанец на атаку і зрабіў серыю ў 59 балаў, аднак памыліўся на простым чорным шары, які быў фрэйм-болам, пасля чаго яго праціўнік здолеў зачысціць стол брэйкам у 64 ачкі і выдрапаць перамогу ў стартавай партыі. Пасля няўдалага адыгрыша Картэра шатландскі снукерыст павёў атаку ў наступным фрэйме, але не зрабіў выхад і страціў пазіцыю пры ліку 36:0, а пасля наступнага ўдару Алістэра ў лузу ўпаў флюк, што дапамагло яму пачаць серыю і скараціць адставанне да ліку 34:36, пакінуўшы тры чырвоныя шары. Джон павёў атаку пасля промаху англічаніна на дальнім удары, і лік стаў 63:34 пры 22 ачках на стале. Картэр здолеў зрабіць два снукеры на каляровых, якія прынеслі яму 10 штрафных ачкоў, бо яго праціўнік папаў у ружовы пры снукеры на рудым шары, а пазней памыліўся пры выкананні кручанага ўдару па рудым, пасля чаго Алі набраў 15 балаў і скараціў адставанне да ліку 59:63 пры апошнім чорным на стале. Пасля таго, як абодва ігракі памыліліся на заключным шары, 32-гадовы снукерыст з Англіі здолеў выканаць выдатны дальні удар і падвоіў сваю перавагу ў матчы — 2:0. У трэцяй партыі Картэр зноў мог выканаць добрую серыю, але дапусціў памылку на простым чырвоным шары пры ліку 21:0, што дазволіла Хігінсу аформіць цудоўны клірэнс у 117 балаў і пакінуць фрэйм за сабой. З падыходамі ў 44 і 46 ачкоў Джон выйграў і чацвёртую партыю, пасля чаго снукерысты пайшлі на перапынак пры ліку 2:2. Шатландзец дамінаваў у пятай партыі, пакінуўшы яе за сабой з найвышэйшым падыходам у 32 балы і выйшаўшы наперад у матчы, а яго апанент не змог набраць ніводнага ачка ў фрэйме. У пачатку шостай партыі Алістэр паставіў снукер праціўніку, што прынесла яму 13 штрафных ачкоў, але пазней двухразовы фіналіст чэмпіянатаў свету, які ўжо амаль 40 хвілін не забіваў шароў у паядынку, памыліўся пры гульне на дальнім чырвоным і пакінуў Хігінсу пазіцыю для атакі, якой той скарыстаўся, выканаўшы серыю ў 97 балаў, і зрабіў лік 4:2 на сваю карысць. Такім чынам, Картэр прайграў чатыры фрэймы запар, прычым забіў толькі адзін шар у апошніх трох партыях, не забіваўшы шароў каля гадзіны гульнявога часу. У сёмай партыі Джон зноў атрымаў магчымасць павесці брэйк, але памыліўся пры гульні чырвонага шара ў сярэднюю лузу пры ліку 38:0 і дазволіў Алістэру правесці зваротную серыю ў 83 балы і скараціць адставанне ў матчы да ліку 3:4. Хігінс зрабіў некалькі выдатных снукераў, якія прынеслі яму 24 штрафныя ачкі ў восьмым фрэйме, які доўжыўся амаль 40 хвілін, а пры ліку 70:28 на яго карысць і трох чырвоных на стале паміж снукерыстамі зацягнулася пазіцыйная барацьба. Пасля таго, як Алі Картэр спрабаваў згуляць складаны плант і памыліўся, яго апанент скарыстаўся магчымасцю і з пераможным падыходам у 14 балаў зрабіў лік 5:3. Снукерыст з Англіі павёў атаку ў дзявятай партыі, забіўшы дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару праціўніка, аднак памыліўся на ружовым шары пры ліку 54:0, чым дазволіў трэцяму нумару сусветнага рэйтынгу здзейсніць клірэнс у 65 балаў і атрымаць перамогу ў матчы з лікам 6:3. Такім чынам, Картэр у сёмы раз (з васьмі згуляных турніраў) прайграў у 1/8 фіналу Мастэрс[83], а Джон Хігінс, які дайшоў да паўфіналу розыгрышу 2012 года[37], у дзявяты раз выйшаў у 1/4 фіналу запрашальнага спаборніцтва ў Лондане на пераможцу матча паміж Шонам Мёрфі і Рыкі Уолдэнам[20][93][95][96][94][97][98][99][100][101].

14 студзеня, 13.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Джон Хігінс (4)
  Шатландыя
6–3 Алістэр Картэр (14)
  Англія
63-64 (59 Хігінс, 64), 63-66, 117-21 (117), 91-1, 82-0, 97-13 (97), 38-83 (83), 84-28, 65-54 (54 Картэр, 65)
Соценныя серыі: Хігінс: 117

  Стывен Магуайр —   Грэм Дот

правіць

У вячэрняй сесіі другога гульнявога дня на Мастэрс гулялі яшчэ два шатландскія снукерысты: шосты нумар рэйтынгу Стывен Магуайр і чвэрцьфіналіст двух апошніх розыгрышаў Грэм Дот. Грэм дэбютаваў на Мастэрс у 2002 годзе і прымаў удзел у васьмі паслядоўных розыгрышах да 2009 года, аднак толькі адзін раз, у 2006 годзе[79], дайшоў да чвэрцьфіналу. Прапусціўшы турнір 2010 года, ён зноў вярнуўся ў топ-16 у наступным сезоне і паўтарыў сваё найлепшае дасягненне ў 2011 і 2012 гадах[36][37][22]. Стывен упершыню патрапіў на Мастэрс у 2005 годзе, атрымаўшы ўайлдкард, пасля чаго не прапусціў ніводнага розыгрышу спаборніцтва, дайшоўшы да паўфіналаў у 2007[39], 2009[40] і 2010[106] гадах[107][108]. Да гэтага паядынку снукерысты перасякаліся паміж сабой 8 разоў, і 5 разоў перамагаў Магуайр, уключаючы іх апошні матч на турніры PTC у Глостэры ў жніўні 2012 года. На рэйтынгавых першынствах Магуайр і Дот сустракаліся 3 разы, з якіх Стывен атрымаў перамогу толькі ў першым матчы на Гран-пры 2006 года (3:1). У сваю чаргу Грэм Дот быў мацней за апанента на чэмпіянаце свету ў 2010 годзе (13:6) і ў чвэрцьфінале German Masters 2011 (5:2). У 2009 годзе шатландцы сышліся на турніры Мастэрс, дзе на стадыі 1/8 фіналу з лікам 6:5 перамог Стывен[109]. Магуайр няўдала правёў першую палову сезона 2012/2013, ніводнага разу не дайшоўшы да чвэрцьфіналу буйных рэйтынгавых турніраў, аднак быў у фіналах на двух першых этапах серыі PTC[110], атрымаўшы перамогу на першым з іх[111][112]. У сваю чаргу Дот дайшоў да 1/4 фіналу на турнірах Усі Класік 2012[67] і Шанхай Мастэрс 2012[85], а за тыдзень да Мастэрс дайшоў да фіналу на міні-рэйтынгавым адкрытым чэмпіянаце Фюльстэнфельдбрука, дзе з лікам 3:4 саступіў Марку Сэлбі[113][92].

«Здавалася, што Стывен зробіць выдатны ўдар і, калі б ружовы шар не ўпаў у лузу, ён бы даставіў мне масу непрыемнасцей. Зразумела, я задаволены перамогай, але хацеў бы выйграць па-іншаму. Мы добрыя сябры, і гэта была жудасная параза для Стывена».

«Увесь матч я думаў, што ў мяне няма шанцаў перамагчы. Я ўжо некалькі разоў прайграваў у вырашальных фрэймах на гэтым турніры і думаў, што гэта здарыцца зноў. У выніку, я проста стараўся рабіць правільныя ўдары і добра адыгрывацца».

«Я няшмат здабыў форму падчас PTC у Германіі на мінулым тыдні, і, як быццам, справы пайшлі на лад. Каб выйграць турнір, мне трэба будзе гуляць лепш, чым сёння, але цяпер у мяне хаця б будзе шанец».

Пасля пазіцынай барацьбы ў пачатку сустрэчы пры ліку 9:4 Магуайр пайшоў на вельмі рызыкоўную атаку і не забіў чырвоны шар, пасля чаго Грэм Дот, які няўдала выступаў на двух апошніх турнірах Трайной кароны[65][43], выканаў серыю ў 61 ачко, пакінуўшы 51 бал на стале пры ліку 65:9. Магуайр выйшаў з надзеяй адыграць адставанне з дапамогай фалоў праціўніка і пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы, у якой Стывен набраў 15 ачкоў, згуляўшы два чырвоныя з каляровымі, а таксама зарабіў 4 штрафныя ачкі, дзякуючы аднаму з снукераў, Дот атрымаў магчымасць забіць дальні чырвоны і завяршыў доўгі першы фрэйм, які працягваўся 33 хвіліны. Другая партыя таксама пачалася з тактычнай барацьбы праціўнікаў і нятрапнасць 31-гадовага Магуайра пры адыгрышы дазволіла Доту забіць чырвоны шар і, пачаўшы серыю, зрабіць лік 22:0, пасля чаго ён не здолеў зрабіць добры выхад на чырвоны і адыграўся. Пры ліку 28:1, пасля таго, як Стывен Магуайр мог павесці серыю, але біток упаў у лузу пасля забітага сіняга, а пазней дрэннна выканаў адыгрыш, пакінуўшы апаненту магчымасць пачаць атаку, і 35-гадовы Грэм павёў яшчэ адзін брэйк і паспяхова завяршыў яго, набраўшы 69 балаў (відэа), падвоіўшы лік у матчы. Стывен забіў дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару апанента ў наступным фрэйме і выканаў выдатны соценны брэйк у 110 ачкоў, скараціўшы адставанне ў матчы да ліку 1:2. Пры ліку 5:5 у чацвёртай партыі, пасля таго, як у абодвух снукерыстаў нечакана падаў біток пасля паспяховых удараў, Магуайр забіў дальні чырвоны і выканаў серыю ў 19 балаў, пасля чаго памыліўся на ружовым шары, дазволіўшы свайму праціўніку павесці зваротную атаку. Дот набраў 20 ачкоў і зрабіў недастаткова добры выхад для працягу атакі і перавёў гульню ў тактычную барацьбу, у выніку якой Стывен Магуайр пачаў брэйк пасля памылкі апанента, але памыліўся пры гульне чырвонага ў цэнтр пры ліку 38:25 і чатырох чырвоных шарах на стале. Пасля некалькіх няўдалых спроб абоіх спартсменаў пачаць атаку Магуайр усё ж забіў чырвоны ў дальні вугал і выканаў пераможны падыход у 41 ачко, зачысціўшы стол да ружовага шара, і зраўняў лік да перапынку — 2:2. Пры ліку 7:0 у пятай партыі чэмпіён свету 2006 года памыліўся на дальнім чырвоным шары, што дазволіла Магуайру выканаць серыю ў 65 балаў, пасля чаго Грэм, якому для перамогі было неабходна зарабіць 7 штрафных ачкоў за кошт памылак праціўніка, не здолеў адыграцца, і 31-гадовы шатландзец узяў трэці фрэйм запар пасля забітага апошняга жоўтага, выйшаўшы наперад у паядынку ў першы раз — 3:2. Стывен забіў чырвоны шар у пачатку наступнай партыі, але памыліўся на няскладаным зялёным шары і зрабіў падбой піраміды, якім скарыстаўся яго праціўнік, які набраў 34 балы, пасля чаго вымушаны быў адыграцца з-за няўдалага выхаду. Снукерысты дапускалі шмат памылак у працягу шостага фрэйма, які доўжыўся больш за 20 хвілін, а пры ліку 43:7 Грэм Дот забіў дальні шар і скончыў партыю падыходам у 11 балаў. У пачатку сёмага фрэйма снукерысты па чарзе памыліліся на дальніх шарах, пасля чаго Магуайр атрымаў просты чырвоны, але забіў толькі чырвоны і жоўты, а пасля ўдару па трэцім чырвоным шары біток упаў у сярэднюю лузу, і Дот атрымаў магчымасць павесці атаку і набраў 15 балаў, а пазней, пасля няўдалага выхаду з снукера Магуайра, Грэм яшчэ раз атрымаў добрую пазіцыю і выканаў выдатны брэйк у 92 ачкі, узнавіўшы сваю перавагу ў паядынку. Грэм Дот пачаў атаку ў восьмым фрэйме пасля памылкі праціўніка і набраў 39 балаў, памыліўшыся пры гульне сіняга ў сярэднюю лузу, пасля чаго пры ліку 7:39 Стывен паставіў снукер і вымусіў Дота памыліцца, атрымаўшы 4 штрафныя ачкі, а таксама павёў атаку, але забіў толькі чырвоны і зялёны, дапусціўшы памылку на нескладаным чырвоным шары. Яго апанент забіў два чырвоныя з зялёным, набраўшы 8 ачкоў, і зноў недарэчна памыліўся, пасля чаго пры ліку 15:43 пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі 2004 года не забіў просты чырвоны шар у сярэднюю лузу і здаў партыю, хоць на стале яшчэ заставалася 51 ачко, у выніку чаго атрымаў папярэджанне ад рэферы і £250 штрафу за неспартыўныя паводзіны. У пачатку дзявятай партыі Грэм спрабаваў згуляць дальні чырвоны, але памыліўся і пакінуў шанец Магуайру, які забіў чырвоны і правёў паўсоценны брэйк, 56, пасля чаго страціў пазіцыю і адыгрываўся, а пры ліку 0:57 яго апанент не папаў у чырвоны шар пры адыгрышы і аддаў атаку Стывену, які забіў фрэйм-бол і падыходам у 27 балаў скончыў фрэйм, скараціўшы адставанне да ліку 4:5. Пасля пачатковага ўдару Стывена Магуайра ў дзясятай партыі 12-ы нумар рэйтынгу спрабаваў забіць дальні чырвоны, але дапусціў памылку і пакінуў атаку Магуайру, які здзейсніў цудоўны тотал-клірэнс у 131 бал і перавёў паядынак у вырашальную партыю. Дот пачаў сваю атаку ў пачатку адзінаццатага фрэйма, але памыліўся на 7 ачках пры ўдары па чорным шары, а ў адказ Стывен набраў 26 балаў і адыграўся. Пры ліку 7:27 Грэм выдатным удрам забіў дальні чырвоны і чорны пасля яго, але не працягнуў атаку, нягледзячы на выканне спліта, а пазней шосты нумар афіцыйнага рэйтынгу дапусціў памылку, пакінуўшы шар каля лузы, што дазволіла Грэму Доту пачаць яшчэ адну серыю і набраць 15 балаў, зрабіўшы лік 30:27, пасля чаго ён памыліўся на ружовым шары. Пасля серыі адыгрышаў Магуайр пайшоў на атаку ў дальнюю лузу, але памыліўся, дазволіўшы свайму праціўніку павесці чарговую атаку і набраць яшчэ 13 балаў, і лік стаў 43:31 пры адным чырвоным на стале. Дот забіў і апошні чырвоны шар пасля памылкі апанента, а таксама сіні, і пры ліку 49:31 на яго карысць на стале засталіся толькі каляровыя шары. Жоўты шар дастаўся Грэму, пасля чаго пачалася пазіцыйная барацьба за зялёны шар. Магуайр зрабіў спробу паставіць снукер за ружовы шар, які стаяў каля лузы, але ружовы ўпаў, пасля чаго Стывен атрымаў штраф у 6 балаў, а яго адставанне павялічылася да 26 ачкоў пры 25 на стале. Грэм Дот выканаў выдатны дабл, забіўшы зялёны, і здабыў перамогу ў паядынку з лікам 6:5, у трэці раз запар і ў чацвёрты ў сваёй кар'еры выйшаўшы ў чвэрцьфінал турніру Мастэрс[22][114][115][96][94][116][99][117].

14 студзеня, 19.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Стывен Магуайр (7)
  Шатландыя
5-6 Грэм Дот (12)
  Шатландыя
28-70 (61), 1-97 (69), 110-4 (110), 79-25, 67-31 (65), 7-54, 3-115 (92), 15-51, 88-0 (56), 131-0 (131), 31-60
Соценныя серыі: Магуайр: 110, 131

  Джад Трамп —   Бары Хокінс

правіць
 
Джад Трамп

На трэці гульнявы дзень першым матчам быў паядынак паміж англічанамі Джадам Трампам, паўфіналістам леташняга розыгрышу Мастэрс[37], і Бары Хокінсам, семнаццатым нумарам сусветнага рэйтынгу[18]. Хокінс дэбютаваў на найбуйнейшым запрашальным турніры ў 2007 годзе[39], калі ўпершыню ўвайшоў у топ-16[120], пасля чаго атрымаў перамогу на кваліфікацыйным турніры да наступнага розыгрышу[121], прыняўшы ўдзел на Мастэрс 2008 года ў другі раз[122]. Розыгрыш 2013 года стаў трэцім турнірам Мастэрс для Бары, які да гэтага не выйграў ніводнага матча і не зрабіў ніводнай соценнай серыі ў рамках гэтага першынства[123]. Джад, у сваю чаргу, перамог на кваліфікацыйным турніры да гэтага спаборніцтва праз год пасля Хокінса[124] ў 19-гадовым узросце, дзякуючы чаму дэбютаваў на Мастэрс у 2009 годзе[40]. У сезоне 2011/2012 ён увайшоў у 16 найлепшых снукерыстаў[125] і здолеў дайсці да 1/2 фіналу на турніры 2012 года[37]. Да гэтага снукерысты чатыры разы перасякаліся паміж сабой, і ў трох выпадках перамагаў Бары Хокінс, але апошняя і адзіная рэйтынгавая сустрэча на Шанхай Мастэрс 2012 засталася за Трампам з лікам 5:3[126]. 23-гадовы Трамп выдатна правёў першую палову сезона 2012/2013, атрымаўшы перамогу на галоўным кітайскім спаборніцтве рэйтынгавага ўзроўню International Championship[42] і дайшоўшы да фіналу іншага рэйтынгавага турніру ў КітаіШанхай Мастэрс[85]. Апроч таго, другі нумар рэйтынгу два разы быў у фіналах турніраў серыі PTC з Джонам Хігінсам, адзін з якіх, адкрыты чэмпіянат Балгарыі, выйграў[86][127]. Яго праціўнік Бары Хокінс летам 2012 года ўпершыню ў сваёй кар'еры выйграў рэйтынгавы тытул, адкрыты чэмпіянат Аўстраліі[68], што дапамагло яму патрапіць у топ-16 і атрымаць месца на турніры Мастэрс[128][129][130].

«На Мастэрс няма простых сапернікаў, Бары гуляў вельмі добра і выконваў усе цяжкія ўдары, так што спадзяюся, гэтая перамога дапаможа мне ў наступных матчах. Я не хацеў вылецець у першым раўндзе, і прыемна прайсці далей пасля ліку 3:5. Мне не было складана выйграць пасля адставання, складана было не разгубіцца і засяроджвацца на кожным фрэйме».

«Я па-ранейшаму не лічу сябе фаварытам. Фаварытам любога турніру з'яўляецца Джон Хігінс. Яму ўжо няма чаго даказваць, а ў мяне толькі тры турнірныя перамогі. Я ўпэўнены ў сабе, але трэба яшчэ шмат чаму навучыцца і я да гэтага часу вучуся».


23-гадовы англічанін выйшаў да стала ў пантофлях «Rollerboy» ад дызайнера Крысціяна Лубутэна за €2,000, што прыцягнула вялікую ўвагу аматараў снукера і журналістаў. Ён пачаў атаку ў стартавым фрэйме, але пры ліку 34:0 зрабіў няўдалы выхад і спыніў серыю, пасля чаго сумеў павялічыць адрыў да 47 ачкоў. Яго апанент дапусціў некалькі грубых памылак у пачатку фрэйма, але здолеў выйсці наперад у ліку 50:47 пры пяці каляровых шарах на стале, пасля чаго зрабіў снукер на зялёным шары і атрымаў 11 штрафных ачкоў за кошт памылак Джада, а пазней давёў фрэйм да перамогі на каляровых шарах. Любімец публікі Трамп, які саступіў у першым матчы на чэмпіянаце Вялікабрытаніі за месяц да гэтага турніру[43], зрабіў серыю ў 57 балаў у другой партыі, а пазней вёў у ліку 65:42 пры 22 ачках на стале, пасля чаго пры яго адыгрышы на рудым шары біток упаў у лузу. 32-гадовы Бары забіў руды, сіні і ружовы шары, але пасля няўдалага адыгрыша на чорным шары дазволіў праціўніку забіць апошні шар і зраўняць лік — 1:1. Пасля другой партыі Джад памяняў абутак, які аказўся занадта кіўзкім, аб чым ён сказаў пасля паядынку. Хокінс зноў выйшаў наперад у матчы з брэйкам у 83 балы, але яго апанент адказаў серыяй у 99 балаў і зрабіў лік да перапынку 2:2. У пятым фрэйме 15-ы нумар пасеву першым пачаў атаку, але пры ліку 37:0 няўдала выканаў спліт і быў вымушаны адыгрывацца. Джад аформіў брэйк у 73 ачкі і ўпершыню выйшаў наперад у паядынку, а яго праціўнік выканаў першы сэнчуры ў матчы ў шостым фрэйме, 109 балаў, і зраўняў лік — 3:3. У сёмай партыі самы малады снукерыст на турніры першым пачаў серыю, але пры ліку 41:0 страціў пазіцыю пасля няўдалага выхаду, а пазней дазволіў Хокінсу пачаць зваротную атаку, якая завяршылася пераможнай серыяй у 85 балаў, і Бары зноў выйшаў наперад у матчы. Ён дамінаваў у наступным фрэйме і з чарговым паўсоценным брэйкам, 61, зрабіў лік 5:3 на сваю карысць, наблізіўшыся да свайго першага чвэрцьфіналу на Мастэрс. Пасля памылкі свайго апанента Джад Трамп выканаў соценную серыю, 105 балаў, у дзявятым фрэйме, скараціўшы адставанне да аднаго ачка, а ў дзясятай партыі шматлікія грубыя памылкі Бары Хокінса дазволілі яго апаненту павесці ў ліку 49:20. Хокінс сумеў павесці атаку пасля фола праціўніка, але пры ліку 35:49 дапусціў памылку пры гульне простага чорнага шара ў сярэднюю лузу пасля апошняга чырвонага. У выніку пазіцыйнай барацьбы за жоўты шар Трамп атрымаў яшчэ адзін фол, пасля чаго яго праціўнік атрымаў свабодны шар і, выбраўшы ў якасці яго ружовы, забіў яго, а пазней атрымаў шанец зачысціць стол, але, забіўшы жоўты, зялёны і руды шары, памыліўся на апошнім сінім пры ліку 50:49 і дазволіў Трампу забіць сіні і ружовы і перавесці матч у вырашальную партыю. У самым пачатку адзінаццатага фрэйма Джад атрымаў шанец павесці атаку і выканаў цудоўны брэйк у 107 балаў, здабыўшы перамогу ў матчы і выйшаўшы ў чвэрцьфінальную стадыю на Грэма Дота[131][132][96][134][133][135][136][137].

Вырашальны фрэйм матча 1/8 фіналу Мастэрс 2013 (Джад Трамп - Бары Хокінс)

15 студзеня, 13.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Джад Трамп (2)
  Англія
6–5 Бары Хокінс (15)
  Англія
47-79, 72-61 (57 Трамп), 27-83 (83), 99-0 (99), 73-37 (73), 0-122 (109), 41-85 (85), 11-77 (61), 105-0 (105), 60-50, 107-0 (107)
Соценныя серыі: Трамп: 105, 107; Хокінс: 109

  Шон Мёрфі —   Рыкі Уолдэн

правіць

Увечары 15 студзеня на арэну Аляксандра-палацу выйшлі яшчэ два снукерысты з Англіі: Шон Мёрфі, чацвёрты нумар сусветнага рэйтынгу[18], і Рыкі Уолдэн, які ў другі раз прымаў удзел на турніры Мастэрс[27]. Мёрфі атрымаў перамогу на Benson & Hedges Championship у 2000 годзе[141], што дазволіла яму здзейсніць дэбют на Мастэрс у 2001 у 18-гадовым узросце, калі ён не ўваходзіў нават у першую сотку снукерыстаў свету. У 2005 годзе ён стаў чэмпіёнам свету[142], аўтаматычна атрымаўшы месца на Мастэрс у 2006 годзе, пасля чаго не прапусціў ніводнага розыгрышу спаборніцтва. З 2006 па 2011 гады Шон чатыры разы даходзіў да стадыі 1/4 фіналу, але не праходзіў далей, а ў 2012 выйшаў у фінал Мастэрс, дзе саступіў Нілу Робертсану з лікам 6:10[143][37]. Уолдэн выйграў свой першы рэйтынгавы тытул, Шанхай Мастэрс, у 2008 годзе[144] і атрымаў уайлдкард на Мастэрс 2009, дзе выйграў адзін матч[40], пасля чаго некалькі сезонаў знаходзіўся на мяжы топ-16, але толькі ў 2013 годзе здолеў у другі раз патрапіць на найбуйнейшы запрашальны турнір па снукеры[27]. Снукерысты дзевяць разоў перасякаліся паміж сабой, і ў сямі выпадках перамогу святкаваў Мёрфі. З пяці сустрэч на рэйтынгавым узроўні Шон быў мацней 4 разы, уключаючы два апошнія паядынкі паміж імі ў першай палове 2012 года на German Masters і World Open — 5:2 і 5:3 адпаведна. Адзінай рэйтынгавай перамогай Уолдэна быў чвэрцьфінальны матч на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў 2011 годзе, дзе Рыкі перамог з лікам 6:3[145]. Шон Мёрфі выдатна правёў першую палову сезона 2012/2013, дайшоўшы да паўфіналаў на Шанхай Мастэрс[85] і International Championship[42], а таксама да фіналу першага турніру Трайной кароны чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], дзе саступіў Марку Сэлбі. Апроч таго, чэмпіён свету 2005 года ў ліпені 2012 дайшоў да фіналу чэмпіянату свету па снукеры з шасцю чырвонымі шарамі, дзе прайграў Марку Дэвісу[66]. Рыкі Уолдэн, у сваю чаргу, выйграў свой другі рэйтынгавы тытул у кар'еры на першым турніры сезона Усі Класік[67], а таксама дайшоў да чвэрцьфіналу на International Championship[42][146][130].

«Пры ліку 4:1 усё было добра, але потым я дапусціў некалькі памылак, а Рыкі загуляў бліскуча. Я шмат працаваў на працягу Калядаў і Новага года, адсюль і некалькі добрых серый, але сёння мне не хапала шанцавання. Гульня расклейвалася, і я нават падумаў, што ён зробіць клірэнс, перамога была пад вялікім сумневам пасля маёй памылкі на найпростым чорным».

Пра ўчынак Уолдэна: «Калі нам калі-небудзь спатрэбіцца даказаць прыстойнасць снукерыстаў… проста ўспомніце, як гульцы абвяшчаюць аб сваіх фалах — гэта неверагодна».


Пры ліку 1:4 у першай партыі Уолдэн пачаў атаку, але, набраўшы толькі 34 балы, няўдала выйшаў на чырвоны шар і дапусціў памылку, а пасля серыі адыгрышаў Мёрфі згуляў плант і пачаў серыю, якая стала клірэнсам у 79 балаў, які дапамог яму адкрыць лік у паядынку. У другім фрэйме праціўнікі доўга не маглі павесці брэйк, а пры ліку 6:13 Шон набраў 37 ачкоў, пасля чаго памыліўся на простым чорным шары, пакінуўшы 43 балы на стале. 30-гадовы Рыкі Уолдэн забіў чырвоны, чорны і апошні чырвоны шары, але таксама памыліўся на простым чорным, які займаў сваю пазнаку, дазволіўшы апаненту забіць чатыры каляровыя шары і падвоіць перавагу ў гульні. 11-ы сеяны турніру дамінаваў у трэцяй партыі і з падыходамі ў 26 і 31 ачко зрабіў лік у матчы 1:2, а ў самым пачатку чацвёртага фрэйма павёў у ліку 35:0, але памыліўся на чырвоным шары пры гульні з рэстам. 30-гадовы Мёрфі зрабіў два выніковыя падыходы да стала, набраўшы 25 і 39 балаў, і лік у матчы да перапынку стаў 3:1 на карысць леташняга фіналіста Мастэрс. У пятай партыі Рыкі Уолдэн здзейсніў няўдала пачатковы ўдар, пасля чаго яго праціўнік пачаў атаку і выканаў тотал-клірэнс у 130 балаў, адарваўшыся ад Рыкі на тры фрэймы. Шон Мёрфі, які з турніраў Трайной кароны не парамагаў толькі на Мастэрс[142][149], наблізіўся да поспеху і ў шостым фрэйме, але пры ліку 41:0 дапусціў памылку на складаным чырвоным шары, дазволіўшы свайму праціўніку павесці пераможную серыю і набраць 55 балаў, пакінуўшы на стале толькі чорны шар і скараціўшы адставанне да ліку 2:4. Мёрфі пачаў брэйк у самым пачатку сёмай партыі, але пры ліку 47:0 няўдала выканаў разбой групы чырвоных шароў і вымушаны быў адыгрывацца. Уолдэн у адказ забіў дальні чырвоны шар і павёў зваротную серыю, набраўшы 49 балаў і пакінуўшы адзін чырвоны на стале. Апошні чырвоны шар дастаўся Шону Мёрфі, але пасля гэтага ён не забіў зялёны шар, а Рыкі набраў 20 балаў на каляровых шарах і зрабіў лік 3:4. Пасля серыі адыгрышаў у восьмай партыі Мёрфі забіў плант у сярэднюю лузу, але адразу памыліўся на чорным шары са сваёй пазнакі і аддаў апаненту добрую пазіцыю для атакі, пасля чаго Рыкі Уолдэн набраў 65 ачкоў і зраўняў лік у матчы — 4:4. Пяты сеяны турніру, які прайграў тры партыі запар, забіў дальні чырвоны адразу пасля стартавага ўдару праціўніка ў дзявятым фрэйме, але, набраўшы толькі 6 ачкоў, страціў пазіцыю і няўдала адыграўся, дазволіўшы Рыкі таксама забіць дальні чырвоны шар. Уолдэн павёў серыю, але спыніўся на 20 ачках, а пры ліку 23:6 няўдала выканаў дальні ўдар па чырвонаму шару і аддаў пазіцыю Шону, які выканаў дзве паспяховыя атакі ў 43 і 38 балаў і зноў выйшаў наперад у паядынку — 5:4. У дзясятай партыі Мёрфі зноў здолеў пачаць атаку з дальняга чырвонага шара, але пры ліку 16:0 памыліўся на чорным шары, які займаў сваю пазнаку, на што Уолдэн адказаў зваротным падыходам у 14 балаў, памыліўшыся на чырвоным шары, які ён спрабаваў забіць з борту. Шон Мёрфі з графства Эсэкс атрымаў пазіцыю для брэйка і набраў 44 ачкі, пасля чаго памыліўся на простым чорным шары, пакінуўшы на стале толькі 43 ачкі пры ліку 60:14. Рыкі Уолдэн забіў чырвоны і чорны шары, пасля чаго паставіў праціўніку снукер на апошнім чырвоным, прымусіўшы Шона памыліцца, і атрымаў неабходныя 4 штрафныя ачкі. Пасля гэтага ён забіў апошні чырвоны і ружовы і спрабаваў дамагчыся перагулёўцы чорнага шара, бо пры забіцці ўсіх каляровых шароў Уолдэнам лік у фрэйме станавіўся роўным. Рыкі забіў жоўты, зялёны і руды шары, а пры ліку 42:60 і спробе адыграцца ад сіняга шара закрануў чорны шар кашуляй і абвясціў аб гэтым фоле, які не заўважыў рэферы, атрымаўшы сем ачкоў штрафу. Такім чынам, перамога дасталася Шону Мёрфі, які забіў сіні шар з дальняй дыстанцыі і зрабіў лік 6:4 на сваю карысць. Пасля матча Шон з павагай адзначыў сумленны ўчынак свайго саперніка, пры чым толькі напярэдадні спаборніцтва ён зварачваў увагу на кантраст паміж адсутнасцю сумленнай гульні ў футболе ў параўнанні з снукерам[150]. Англічанін у шосты раз у кар'еры і ў другі раз запар выйшаў у чвэрцьфінал турніру Мастэрс[143], а яго праціўнікам у чвэрцьфінале стаў шатландзец Джон Хігінс, якога Шон абыграў на Мастэрс 2012 года ў паўфінальным матчы[37][147][148][96][134][135][151][152].

15 студзеня, 19.00. Рэферы: Леа Скальян
Шон Мёрфі (5)
  Англія
6-4 Рыкі Уолдэн (11)
  Англія
84-35 (79), 57-22, 8-82, 75-35, 130-0 (130), 41-55 (55), 48-69, 1-65 (65), 87-23, 72-42
Соценныя серыі: Мёрфі: 130

  Марк Уільямс —   Мэцью Стывенс

правіць
 
Марк Уільямс

У рамках дзённай сесіі чацвёртага гульнявога дня сустракаліся два валійскія снукерысты: двухразовы пераможца Мастэрс Марк Уільямс і 15-ы нумар рэйтынгу Мэцью Стывенс. Уільямс перамог на турніры Benson & Hedges Championship у 1994 годзе[156] і, такім чынам, дэбютаваў на прэстыжным запрашальным турніры ў 1995[80], а з 1997 па 2008 гады прымаў удзел ва ўсіх розыгрышах Мастэрс, атрымаўшы перамогі ў 1998[157] і 2003[60] гадах і саступіўшы ў фінальным матчы ў 2002[158]. Прапусціўшы толькі адно спаборніцтва, у 2009 годзе[40], калі ён выляцеў з топ-16, ён зноў вярнуўся на турнір у 2010, дайшоўшы там да паўфіналу[106], і, такім чынам прымаў удзел на чацвёртым Мастэрс запар[21]. Стывенс перамог на Benson & Hedges Championship у 1995 годзе[159], дэбютаваўшы на Мастэрс праз год пасля Марка, у 1996 годзе[160], а ў 2000 у другі раз прымаў удзел на турніры і атрымаў перамогу, перайграўшы ў фінале Кена Доэрці[161]. Пасля гэтага ён яшчэ восем разоў гуляў на Мастэрс, але заўсёды саступаў у 1/8 фіналу[23]. Суайчыннікі 21 раз сустракаліся паміж сабой, і ў 11 выпадках мацней быў Марк Уільямс, уключаючы 4 апошнія паядынкі паміж імі. З 9 рэйтынгавых матчаў Марк перамог у 5 сустрэчах, уключаючы дзве апошнія. У сезоне 2012/2013 яны перасякліся на этапе PTC у Глостэры, дзе двухразовы чэмпіён свету перамог з лікам 4:0. У 2004 годзе Уільямс і Стывенс гулялі ў 1/8 фіналу Мастэрс, дзе Марк атрымаў перамогу ў вырашальным фрэйме — 6:5[162]. У першай палове сезона Марк Уільямс дайшоў да чвэрцьфіналу на Усі Класік[67] і да паўфіналу на Шанхай Мастэрс[85], а Мэцью дайшоў да 1/4 фіналу на першым турніры Трайной каронычэмпіянаце Вялікабрытаніі[43][163][164][165].

«Я быў здзіўлены памылкай Мэцью на рудым шары. Пры ліку 2:4 зразумеў, што калі выйграю яшчэ некалькі фрэймаў, ціск пяройдзе на яго. Калі вы сядзіце ў куце пры ліку 1:4, робіце дурныя памылкі, а пра дальнія ўдары і гаворкі не ідзе, хочацца проста знайсці яму і праваліцца туды. Я рады, што я не здаўся і шчыраваў на 100%, хоць і не вельмі добра гуляў. Гэтая перамога можа стаць паваротным момантам, але ў наступным раўндзе мне трэба будзе гуляць нашмат лепш».


Пачатак першага фрэйма праходзіў у доўгай пазіцыйнай барацьбе, падчас якой 37-гадовы Марк Уільямс спрабаваў атакаваць, але дапускаў памылкі на простых шарах, аднак пры ліку 1:34 Стывенс, які выйграў свой адзіны рэйтынгавы тытул на чэмпіянаце Вялікабрытаніі ў 2003 годзе[169], дапусціў памылку і пакінуў магчымасць для серыі свайму праціўніку. Марк аформіў серыю ў 41 ачко, але дапусціў памылку на простым чорным, які стаяў на пачатковым месцы, пасля чаго пры ліку 34:42 атаку атрымаў Мэцью. Ён забіў два апошнія чырвоныя з каляровымі, а таксама жоўты і зялёны шары, але памыліўся на дальнім рудым. Трэці каляровы і сіні дасталіся Уільямсу, а пазней пасля серыі адыгрышаў ён памыліўся на ружовым шары, пакінуўшы яго апаненту, які забіў два апошнія шары і скончыў фрэйм, які працягваўся амаль 30 хвілін, на сваю карысць. Другая партыя таксама пачалася з тактычных удараў, а пры ліку 9:25 сёмы нумар сусветнага рэйтынгу павёў атаку і зрабіў брэйк у 52 ачкі, пасля чаго памыліўся на чырвоным шары, пакінуўшы яго каля лузы і, такім чынам, дазволіў Мэцью Стывенсу пайсці ў контратаку і набраць 16 балаў, скараціўшы адставанне да ліку 41:61 пры адным чырвоным на стале, а таксама паставіць снукер, пасля якога Уільямс спачатку аддаў праціўніку 4 штрафныя балы, а пасля магчымасць пачаць яшчэ адну атаку, якой Мэцью зачысціў усе чары да чорнага і з лікам 70:61 падвоіў свой адрыў у паядынку. Стывенс, які паказаў выдатныя вынікі на двух апошніх турнірах Трайной кароны, дайшоўшы да паўфіналу чэмпіянату свету[65] і да чвэрцьфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[43], пачаў атаку ў трэцім фрэйме, забіўшы чырвоны ў сярэднюю лузу, але пры ліку 26:0 памыліўся на ружовым, пакінуўшы апаненту выдатную пазіцыю для серыі. Уільямс набраў 15 балаў і дапусціў памылку пры гульні ружовага ў сярэднюю лузу, а наступная атака Мэцью стала пераможным брэйкам у 55 балаў, і лік стаў 3:0 на яго карысць. Пры ліку 0:15 у чацвёртай партыі Марк зрабіў брэйк у 55 балаў, пасля чаго не выканаў неабходны спліт і страціў пазіцыю, што дазволіла Стывенсу забіць дальні чырвоны і пачаць зваротную серыю. Ён паспяхова даганяў праціўніка, але пры ліку 42:55 нечакана памыліўся на апошнім рудым і дазволіў Уільямсу зноў падысці да стала і давесці фрэйм да перамогі, зрабіўшы лік 1:3 да перапынку. У пятым фрэйме пасля няўдалага адыгрышу Марка Уільямса Мэцью забіў дальні чырвоны і зрабіў серыю ў 67 ачкоў, пакінуўшы столькі ж на стале, а пазней давёў партыю да перамогі, забіўшы яшчэ чырвоны і ружовы, і зноў адарваўся ад апанента на тры балы. У наступным фрэйме Стывенс зноў сумеў пачаць добрую атаку пасля памылкі праціўніка і выканаў брэйк у 59 ачкоў, пакінуўшы на стале 75, а пасля серыі адыгрышаў былы лідар рэйтынгу скараціў адставанне да ліку 38:59, але, забіўшы ўсе чырвоныя шары, ён памыліўся на апошнім амаль прамым жоўтым з пазнакі. Пасля тактычнай барацьбы жоўты дастаўся Мэцью, які гуляў зялёны фрэйм-бол, але дапусціў памылку на простым шары, а пазней меў магчымасць згуляць просты руды фрэйм-бол пасля таго, як праціўнік не забіў яго, і таксама памыліўся, страціўшы шанец павялічыць свой адрыў да чатырох партый, бо пасля гэтага Уільямс забіў астатнія шары і з лікам 63:61 зрабіў лік 2:4. Снукерысты працягвалі дапускаць грубыя памылкі ў наступных фрэймах, і пасля чарговай памылкі Стывенса яго апанент забіў чырвоны шар з сярэдняй дыстанцыі і выканаў брэйк у 59 балаў, скараціўшы адставанне да аднаго ачка. Марк пачаў атаку ў восьмай партыі і пры ліку 32:0 не змог зрабіць спліт скопішча чырвоных, страціўшы пазіцыю, а пры ліку 37:0 ён памыліўся на рудым шары і пакінуў Мэцью Стывенсу выдатную пазіцыю для серыі, пасля чаго той набраў 48 ачкоў. Пры ліку 44:48 і адным чырвоным на стале Уільямс адыграўся, пасля чаго яго апанент не папаў у бачны шар, і Марк зачысціў стол да чорнага, усталяваўшы лік 4:4. Пасля трох запар прайграных фрэймаў Стывенс страціў гульню, і пасля яго чарговай недарэчнай памылкі ў дзявятай партыі праціўнік аформіў пераможную серыю ў 68 ачкоў пры ліку 12:1 і ўпершыню ў паядынку выйшаў наперад, а падыходы ў 48 і 44 балы прынеслі яму перамогу ў матчы з лікам 6:4, пасля таго як Мэцью не забіў чорны шар са сваёй пазнакі. Такім чынам, Марк Уільямс у 12-ы раз у кар'еры і ў другі раз запар выйшаў у чвэрцьфінальную стадыю Мастэрс[21][166][167][170][171][172][173].

16 студзеня, 13.00. Рэферы: Леа Скальян
Марк Уільямс (6)
  Уэльс
6–4 Мэцью Стывенс (15)
  Уэльс
51-61, 61-70 (52 Уільямс), 15-81 (55), 70-42 (55), 16-74 (67), 63-61 (59 Стывенс), 70-6 (59), 72-48, 80-1 (68), 92-1

  Марк Сэлбі —   Сцюарт Бінэм

правіць

Апошнім матчам 1/8 фіналу Мастэрс 2013 стаў паядынак паміж двухразовым чэмпіёнам турніру Маркам Сэлбі і Сцюартам Бінэмам, які ніколі не даходзіў да чвэрцьфіналаў Мастэрс. Марк, які выйграў 12 з 15 папярэдніх матчаў на найбуйнейшым запарашальным першынстве па снукеры і меў найлепшыя суадносіны перамог і параз на турніры сярод удзельнікаў розыгрышу 2013 года, увайшоў у топ-16 у сезоне 2007/2008[176] пасля таго, як дайшоў да фіналу чэмпіянату свету ў 2007 годзе[177]. З першай жа спробы ў 2008 Сэлбі перамог на турніры[122], пасля чаго дайшоў да фіналу ў 2009 годзе, дзе прайграў Роні О’Салівану[40], але ўзяў у яго рэванш у фінале розыгрышу 2010[106]. Такім чынам, пасля менш удалых турніраў у 2011[36] і 2012[37] гадах, Марк Сэлбі прыехаў на Мастэрс у шосты раз у кар'еры. Сцюарт Бінэм перамог на кваліфікацыйным турніры да Мастэрс у 2005 годзе[178] і ў 2006 дэбютаваў на спаборніцтве, дзе прайшоў уайлдкард-раўнд, але саступіў у 1/8 фіналу[79]. У канцы 2006 ён зноў здолеў перамагчы ў кваліфікацыі, дзе ў фінале атрымаў верх над Маркам Сэлбі[179], стаўшы першым снукерыстам, які двойчы дасягнуў гэтага[180], але саступіў у ўайлдкард-раўндзе на Мастэрс 2007[39]. У сезоне 2011/2012 Сцюарт упершыню здолеў увайсці ў 16 найлепшых снукерыстаў свету[181] і ў трэці раз гуляў на лонданскім спаборніцтве, але зноў саступіў у першым матчы[37]. Такім чынам 36-гадовы англічанін, які да гэтага выйграў толькі адну з чатырох сустрэчу ў рамках Мастэрс, прымаў удзел на турніры ў чацвёрты раз. З 16 папярэдніх паядынкаў паміж снукерыстамі, адзін з якіх скончыўся ўнічыю, Сэлбі атрымаў 8 перамог супраць 7 перамог Сцюарта, аднак з 9 матчаў рэйтынгавага ўзроўню Бінэм выйграў 5 — на адзін больш, чым апанент. У сезоне 2012/2013 яны перасякаліся два разы: у чвэрцьфінале першага рэйтынгавага турніру, Усі Класік, Сцюарт Бінэм перамог з лікам 5:4, а ў рамках прэм'ер-лігі ён разграміў Марка з лікам 6:0[182][183]. У першай палове сезона Сэлбі дайшоў да чвэрцьфіналу на Усі Класік[67] і атрымаў перамогу на першым турніры Трайной кароны ў сезоне, чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43], а таксама дайшоў да фіналаў двух міні-рэйтынгавых турніраў PTC, выйграўшы тытул на Пол Хантэр Класік[184][63]. Яго праціўнік таксама добра правёў першую частку сезона, у другі раз у кар'еры дайшоўшы да фіналу рэйтынгавага турніру на Усі Класік[67] і да чвэрцьфіналаў на адкрытым чэмпіянаце Аўстраліі[68] і чэмпіянаце Вялікабрытаніі[43]. Апроч таго, ён выйграў прэм'ер-лігу, перамогшы ў фінале Джада Трампа[185], і атрымаў перамогу на двух этапах азіяцкага тура PTC[186][187], што дазволіла яму ўпершыню ў кар'еры ўвайсці ў топ-10 сусветнага рэйтынгу[58][188][165].

«Я не ведаю, як я прайшоў далей пасля такой гульні. Сцюарт гуляў фантастычна, і я не мог бы паскардзіцца нават калі б прайграў 1:6 або 2:6, таму што ён караў мяне кожны раз, калі я дапускаў памылку. Я проста сядзеў, спрабаваў расслабіцца і думаў, ці змагу я выйграць яшчэ адзін ці два фрэймы. Калі лік стаў 3:5, я зразумеў, што ў мяне з'явіўся шанец і што праціўнік апынуўся пад ціскам. Ён стаў памыляцца, а я пачаў перацягваць ініцыятыву на свой бок. Я заўсёды ўспамінаю свае папярэднія камбэкі і не сумняваюся, што магу паўтарыць іх зноў».


Пасля памылкі Бінэма на дальнім чырвоным Марк Сэлбі пачаў атаку ў стартавай партыі і аформіў серыю ў 63 бала, пакінуўшы 6 чырвоных на стале, пасля чаго завяршыў фрэйм падыходам у 14 ачкоў пры ліку 65:7 і адкрыў лік у паядынку. У пачатку другога фрэйма Сцюарт выканаў некалькі выдатных дальніх удараў і правёў брэйк у 30 ачкоў, зрабіўшы лік 32:1 на сваю карысць, але памыліўся на ружовым шары і пакінуў пазіцыю для атакі 29-гадоваму Марку, які набраў 17 ачкоў і памыліўся на чорным шары з кропкі. Пасля гэтага Сцюарт Бінэм здзейсніў пераможны падыход у 40 балаў, зачысціўшы стол да апошняга чорнага, і зраўняў лік у паядынку — 1:1. У трэцяй партыі Сэлбі зрабіў спробу забіць дальні чырвоны, але памыліўся і пакінуў праціўніку шар у сярэднюю лузу, што дазволіла Бінэму набраць 55 ачкоў, пасля чаго ён памыліўся на прамым чырвоным пры гульне ў бліжні кут. Сцюарт спрабаваў узнавіць атаку і ў выдатным стылі забіў яшчэ некалькі дальніх шароў, але два разы пасля яго ўдараў у лузу падаў біток, аднак пры ліку 11:64 Марк памыліўся пры выхадзе з снукера і пакінуў атаку апаненту, які выканаў пераможны падыход у 30 ачкоў, забіўшы ўсе чырвоныя, і выйшаў наперад у паядынку. У пачатку чацвёртага фрэйма пераможца прэм'ер-лігі не забіў дальні чырвоны, пасля чаго ў Марка Сэлбі з'явіўся шанец пачаць серыю, якім ён скарыстаўся, але пры ліку 15:0 няўдала паставіў біток пасля разбоя піраміды і быў вымушаны адыгрывацца, а яго праціўнік павёў зваротную атаку, дзякуючы забітаму дальняму чырвонаму шару, і здзейсніў сваю другую паўсоценную серыю, 78 балаў, зрабіўшы лік 3:1 да перапынку. Сэлбі пачаў атаку ў пятай партыі, але, забіўшы дальні чырвоны, памыліўся пры спробе забіць сіні з пачатковага месца ў дальні вугал і аддаў пазіцыю праціўніку, які набраў 29 ачкоў і адыграўся, пасля чаго Марк выпадкова забіў біток пры адыгрышы, а Сцюарт Бінэм выканаў дальні ўдар з сектара D і аформіў чарговы брэйк за 50 балаў, 86, які стаў пераможным. Снукерысты абмяняліся памылкамі ў пачатку шостай партыі, пасля чаго Бінэм пачаў атаку, але пры ліку 17:0 дапусціў памылку на чорным шары з пазнакі, а пасля падыхода свайго апанента, які набраў 6 ачкоў, забіў дальні чырвоны, выканаў серыю ў 32 балы і адыграўся. Удалыя тактычныя хады і памылкі Сцюарта дазволілі Сэлбі скараціць адставанне да ліку 32:55 пры 5 апошніх каляровых на стале, але пасля пазіцыйнай барацьбы за зялёны, якая доўжылася больш за 15 хвілін, Марк памыліўся пры адыгрышы і пакінуў зялёны шар каля сярэдняй лузы, што дазволіла яго апаненту забіць яго, а таксама яшчэ тры каляровыя шары і скончыць пяты фрэйм запар, які доўжыўся больш за 43 хвіліны, на сваю карысць, зрабіўшы лік 5:1. Праціўнікі зноў прадэманстравалі шмат памылак у пачатку наступнага фрэйма, але пры ліку 9:0 Марк Сэлбі, які да гэтага выканаў цудоўны дабл у сярэднюю, пачаў атаку дальнім ударам і набраў 57 ачкоў, пасля чаго зрабіў яшчэ адзін выніковы падыход у 8 балаў, дзякуючы забітаму дальняму, і давёў партыю да перамогі. Ён таксама дамінаваў у восьмым фрэйме, выканаўшы некалькі выніковых падыходаў і пачаўшы забіваць дальнія шары, на якіх памыляўся ў пачатку гульні, а Бінэм наадварот дапусціў шмат памылак на дальніх шарах пры спробах пачаць атаку, і пры ліку 45:0 Марк забіў чарговы дальні чырвоны і выканаў пераможны брэйк у 45 ачкоў, зачысціўшы ўсе чырвоныя шары і скараціўшы адставанне да дзвюх партый — 3:5. Сцюарт пачаў атаку ў дзявятым фрэйме, забіўшы дальні чырвоны, і набраў 32 балы, дапусціўшы памылку пры гульні чырвонага ў сярэднюю лузу, пасля чаго яго праціўнік правёў зваротную серыю ў 21 бал. Бінэм пайшоў на дальні ўдар, але не забіў чырвоны, а таксама не пракантраляваў ход бітка, які ўпаў у сярэднюю лузу, пасля чаго ў Марка з'явілася магчымасць атакаваць і ён аформіў выдатны клірэнс у 86 балаў, зрабіўшы лік 4:5. У пачатку дзясятага фрэйма Сцюарт Бінэм, які прайграў тры партыі запар, забіў дальні чырвоны, пасля чаго забіў чорны шар і выканаў спліт, але памыліўся пры гульні чырвонага ў сярэдзіну і пакінуў пазіцыю апаненту. Сэлбі зрабіў серыю ў 68 балаў, забіўшы фрэйм-бол і пакінуўшы 59 на стале, пасля чаго Сцюарт працягваў гульню з надзеяй атрымаць неабходныя штрафныя ачкі за кошт снукераў, але прызнаў паразу пасля таго, як Марк забіў апошні жоўты дальнім ударам пры ліку 69:32, і, такім чынам, паядынак быў пераведзены ў вырашальную партыю — 5:5. У адзінаццатым фрэйме пераможца чэмпіянату Вялікабрытаніі памыліўся на дальнім чырвоным, пасля чаго Бінэм забіў яго, але дапусціў памылку пры гульне сіняга ў дальні вугал і дазволіў Марку набраць 24 ачкі, а пазней пры ліку 24:6 Сэлбі выканаў выдатны дальні ўдар і здзейсніў яшчэ адзін выніковы падыход у 22 балы, але памыліўся на няскладаным ружовым шары. Пасля гэтай памылкі Сцюарт пайшоў на рызыкоўную атаку ў сярэднюю лузу і памыліўся, дазволіўшы апаненту аформіць пераможную серыю ў 29 ачкоў і, выйграўшы пятую партыю запар і давёўшы гэты фантастычны камбэк да перамогі ў матчы з лікам 6:5, выйсці ў чвэрцьфінал Мастэрс, дзе яго апанентам стаў Марк Уільямс, у пяты раз у кар'еры і ў другі раз запар[29][189][183][170][190][191][192].

16 студзеня, 19.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Марк Сэлбі (3)
  Англія
6-5 Сцюарт Бінэм (9)
  Англія
79-7 (63), 18-72, 11-98 (55), 15-78 (78), 1-119 (86), 36-73, 78-16 (57), 90-0, 111-32 (86), 71-32 (68), 75-6

Чвэрцьфінальныя гульні

правіць

  Ніл Робертсан —   Марк Ален

правіць

17 студзеня падчас дзённай сесіі Ніл Робертсан з Аўстраліі і Марк Ален з Паўночнай Ірландыі, абодва з якіх з'яўляюцца леварукімі ігракамі, адкрывалі чвэрцьфінальную стадыю на Мастэрс 2013. Да гэтага снукерысты, правялі паміж сабой 13 паядынкаў, у 8 з якіх, уключаючы 4 апошнія, перамагаў Ніл. На рэйтынгавых турнірах Робертсан і Ален сустракаліся толькі двойчы ў 2008 годзе: Марк перамог на адкрытым чэмпіянаце Кітая (5:2), калі апаненты ўпершыню перасякліся паміж сабой на прафесійным турніры, а яго праціўнік — у паўфінале чэмпіянату Бахрэйна (6:4). Апроч таго, гэтыя спартоўцы ўжо трэці год запар сустрэліся на Мастэрс. Да гэтага Марк Ален атрымаў перамогу ў чвэрцьфінале ў 2011 годзе (6:4), а Робертсан быў мацней у першым раўндзе розыгрышу 2012 года (6:3)[196][197]. Пасля перамогі над Маркам Дэвісам у 1/8 фіналу Ален падняў свой працэнт перамог на турніры Мастэрс да 60%, а працэнт Ніла Робертсана склаў 57,1% пасля матча 1/8 фіналу, і яны займалі трэцяе і шостае месцы адпаведна па гэтым паказчыку сярод усіх чвэрцьфіналістаў[198][199].

Пра ўдар у вырашальным фрэйме «Напэўна, адзін з найлепшых удараў у маёй кар'еры. Мне пашанцавала, але гэта не было флюкам. Сіні знаходзіўся ў цэнтры, што ўскладняла ўдар, трэба было біць па белым так, каб ён прайшоў па дузе міма сіняга, трапіў у чырвоны і зручна выйшаў на чорны шар. Магчыма, я б не паўтарыў гэты ўдар з дзесяці спроб. Я папрасіў прабачэння ў Марка, ён выляцеў з турніру, не дапусціўшы сур'ёзных памылак у гульні. Гэта адзін з тых няшчасных дзён».

«Я гуляю таксама ўдумліва, як і ў мінулым годзе, але спрабую весці серыі крыху хутчэй. Калі б усе снукерысты маглі хоць трохі паскорыць сваю гульню, мы маглі б згуляць больш вялікіх матчаў. Я ніколі не буду гуляць так хутка, як Джад Трамп або Марк Ален, але лічу, што не павінен занадта шмат абараняцца».

«Я добра гуляў супраць выдатных ігракоў на гэтым турніры. І супраць Шона Мёрфі або Джона Хігінса будзе не лягчэй. Мне падабаецца гуляць з топ-гульцамі, можа быць, гэта прымушае мяне паказваць свой лепшы снукер».

Пасля серыі адыгрышаў у пачатку матча Ален забіў чырвоны ў сярэднюю лузу і набраў 20 балаў, але не забіў чырвоны шар, які стаяў крыху вышэй за сектар D, у верхнюю і аддаў атаку праціўніку, які выканаў серыю ў 66 ачкоў, пасля чаго памыліўся на дальнім чырвоным, пакінуўшы на стале 51 бал. Марк забіў дальні чырвоны, але дапусціў памылку на ружовым пасля яго і прайграў фрэйм, бо на стале заставалася 43 ачкі, а перавага Робертсана складала 45. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі атрымаў шанец у другой партыі і зрабіў падыход у 38 балаў, але страціў пазіцыю і быў вымушаны адыгрывацца, пасля чаго, пры ліку 1:39, Ніл памыліўся пры адыгрышы і дазволіў 26-гадоваму Алену здзейсніць пераможны падыход у 49 ачкоў і зраўняць лік у паядынку. У пачатку трэцяга фрэйма пасля адыгрыша 30-гадовага Ніла Робертсана біток упаў у лузу, пасля чаго Марк пачаў атаку, згуляўшы чырвоны з сектара D. Пры ліку 13:0 восьмы нумар пасеву не забіў чарговы чорны шар і аддаў пазіцыю апаненту, які пачаў атаку выдатным плантам і аформіў майстэрскі брэйк у 73 ачкі, пакінуўшы тры чырвоныя на стале і зноў выйшаўшы наперад у матчы — 2:1. Пасля пачатковага ўдару ў чацвёртай партыі Марк Ален пакінуў аўстралійцу магчымасць згуляць дальні чырвоны, але той прамазаў, пасля чаго спартсмен з Паўночнай Ірландыі пачаў атаку і аформіў тотал-клірэнс у 138 балаў (відэа), які перавысіў найвышэйшую серыю турніру ў 136 ачкоў, якую ён жа выканаў у першым раўндзе. Пасля перапынку Робертсан няўдала адыграўся ў пачатку пятага фрэйма і пакінуў свайму праціўніку чырвоны каля сярэдняй лузы, пасля чаго Марк выканаў яшчэ адну выдатную атаку і, набраўшы 72 ачкі ў падыходзе, упершыню выйшаў наперад у матчы — 3:2. У шостай партыі дзеючы чэмпіён Мастэрс, які не набраў ніводнага бала ў двух апошніх фрэймах, забіў дальні чырвоны, але, набраўшы толькі 3 ачкі, памыліўся на нескладаным чырвоным у бліжні вугал і аддаў атаку апаненту, які набраў 20 балаў у падыходзе і адыграўся. Пасля наступнага адыгрышу Ніла яго апанент зрабіў спробу атакаваць у сярэднюю лузу, але памыліўся, а Робертсан забіў дальні чырвоны і пачаў серыю, якую давёў да 111 балаў, зачысціўшы ўсе шары на стале і зраўняўшыся з праціўнікам у ліку — 3:3. Ален спрабаваў забіць дальні чырвоны ў пачатку сёмага фрэйма, але дапусціў памылку і дазволіў атакаваць праціўніку, які набраў 21 бал, а пасля складанага чырвонага не здолеў выйсці на каляровы і адыграўся. Марк Ален адыгрываўся, але прыцэльны чырвоны шар закрануў сіні і выпадкова пайшоў ад яго ў лузу, што дазволіла спартоўцу павесці серыю і набраць 20 ачкоў, пасля чаго ён памыліўся на чорным шары. Аўстралійскі снукерыст узнавіў атаку, дзякуючы забітаму дальняму чырвонаму, але пры ліку 45:20 зноў страціў пазіцыю, не зрабіўшы выхад на чырвоны, а пазней Ален не здолеў выйсці са складанага снукера і атрымаў фол, а таксама аддаў атаку Нілу, які набраў 9 ачкоў і павёў у ліку 58:20 пры 43 ачках на стале. Пасля памылкі чэмпіёна свету 2010 года на сінім шары яго апанент спрабаваў забіць чырвоны ў сярэдзіну, але прамазаў і дазволіў Нілу Робертсану забіць фрэйм-бол, пасля чаго выпадкова забіў апошні чырвоны, на якім хацеў паставіць снукер, і прызнаў паразу ў фрэйме пасля няўдалай спробы згуляць амаль немагчымы чорны даблам — 3:4. Пасля памылкі Робертсана ў пачатку наступнай партыі Марк сумеў павесці серыю і набраць 68 ачкоў, забіўшы фрэйм-бол і пакінуўшы 5 чырвоных на стале, а Робертсан сабраў 30 балаў на чатырох чырвоных, але памыліўся пры спробе паставіць снукер на апошнім чырвоным і здаў фрэйм. Ніл забіў дальні чырвоны ў пачатку дзявятай партыі, але не змог працягнуць атаку, а пазней зноў атрымаў магчымасць павесці серыю пасля памылкі апанента на адыгрышы і выканаў свой другі сэнчуры-брэйк, 101 ачко, зноў выйшаўшы наперад у ліку — 5:4. У пачатку дзясятага фрэйма пяты нумар сусветнага рэйтынгу зноў забіў дальні чырвоны шар, але памыліўся пры гульне ружовага ў сярэдзіну і пакінуў пазіцыю праціўніку, які павёў серыю і набраў 60 ачкоў, але таксама не здолеў забіць чарговы шар у сярэднюю лузу, пакінуўшы 75 балаў на стале. Ніл Робертсан забіў пяць чырвоных праз каляровыя, набраўшы 38 ачкоў, але дрэнна выйшаў на апошні чырвоны і зрабіў адыгрыш, пачаўшы пазіцыйную гульню за пятнаццаты чырвоны шар. Пасля добрага снукера, які паставіў Ален, яго апанент аддаў 8 штрафных ачкоў, а пасля таго, як ён усё ж папаў у чырвоны шар, Марк цудоўным ударам забіў фрэйм-бол і перавёў паядынак у апошнюю адзінаццатую партыю. Снукерыст з Паўночнай Ірландыі сумеў забіць дальні чырвоны, але не выйшаў на каляровы і спрабаваў згуляць зялёны з кропкі даблам у ніжнюю лузу, а пазней паставіў праціўніку снукер за жоўты шар, пакінуўшы пры гэтым чырвоны шар каля правай кутняй лузы. Ніл Робертсан правёў біток ад дальняга борту праз увесь стол і забіў чырвоны, атрымаўшы магчымасць павесці атаку, і аформіў пераможны брэйк у 105 ачкоў, паставіўшы кропку ў матчы — 6:5. Пасля паядынку сам Робертсан назваў гэты выніковы ўдар з снукера «адным з найлепшых удараў, якія ён наносіў» (англ.: «one of the best shots I've ever played»). Такім чынам, аўстраліец у другі раз у кар'еры і запар выйшаў у паўфінал турніру Мастэрс, пакінуўшы магчымасць стаць чацвёртым снукерыстам у гісторыі, які здолеў абараніць тытул гэтага турніру[30][200][201][203][204][205][206].

Вырашальны фрэйм чвэрцьфінальнага матча Мастэрс 2013 (Ніл Робертсан - Марк Ален)

17 студзеня, 13.00. Рэферы: Ян Вярхаас
Ніл Робертсан (1)
  Аўстралія
6–5 Марк Ален (8)
  Паўночная Ірландыя
66-21 (66), 1-88, 73-13 (73), 0-138 (138), 0-72 (72), 114-20 (111), 59-21, 30-68 (68), 102-0 (101), 42-80 (60), 105-6 (105)
Соценныя серыі: Робертсан: 111, 101, 105; Ален: 138

  Шон Мёрфі —   Джон Хігінс

правіць
 
Шон Мёрфі

Увечары пятага гульнявога дня на арэну Аляксандра-палацу выйшла другая пара 1/4 фіналу Мастэрс 2013: леташні фіналіст Шон Мёрфі і трэці нумар сусветнага рэйтынгу Джон Хігінс. З 20 папярэдніх сустрэч паміж снукерыстамі Джон перамог у 11, уключаючы дзве апошнія ў паўфінале Шанхай Мастэрс у першай палове сезона (6:3) і ў першай групе турніру Championship League за тыдзень да бягучага спаборніцтва (3:0). З 6 матчаў, якія спартсмены правялі паміж сабой на рэйтынгавых турнірах, Хігінс перамагаў 4 разы, уключаючы фінал чэмпіянату свету 2009 года (18:9). Шон таксама абыгрываў апанента ў рамках сусветнага першынства: у 1/8 фіналу розыгрышу 2005 года, чэмпіёнам якога стаў Мёрфі, ён быў мацней за праціўніка з лікам 13:8. Апроч таго, 2 разы Мёрфі і Хігінс гулялі адзін з адным на Мастэрс, атрымаўшы па адной перамозе: у чвэрцьфінале Мастэрс 2006 года Джон выйграў з лікам 6:4, а ў паўфінале леташняга Мастэрс 2012 Шон перамог шатландца з тым жа лікам[207][208]. Нягледзячы на тое, што чатырохразовы чэмпіён свету Хігінс 10 разоў прайграваў у першым раўндзе турніру Мастэрс, ён меў 59% перамог на спаборніцтве і займаў пятае месца сярод чвэрцьфіналістаў, згуляў найбольшую колькасць матчаў і фрэймаў у рамках Мастэрс сярод удзельнікаў, а таксама зарабіў £667,000 ва ўсіх папярэдніх розыгрышах, саступаючы па прызавых грошах толькі Марку Уільямсу; яго праціўнік, які таксама няўдала выступаў на другім турніры Трайной кароны да таго, як дайшоў да фіналу ў 2012 годзе, у першым раўндзе выйграў дзявяты з семнаццаці паядынкаў і займаў сёмае месца па гэтым паказчыку[209][199].

«Джон — адзін з найвялікшых снукерыстаў у гісторыі, сёння ён і блізка не паказаў сваёй лепшай гульні, але яго было вельмі цяжка перамагчы. Гэта тое, што робіць яго вялікім. Магчыма, мне трэба змяніць нікнэйм з Magician на Houdini пасля гэтай перамогі. Я здолеў выбрацца са складанай сітуацыі, бо мы гуляем да шасці перамог, а не да чатырох. Мінулай ноччу Марк Сэлбі адыграў яшчэ большае адставанне».

«Я заўсёды меў шанец, бо матчы тут складаюцца з адзінаццаці фрэймаў, а не з дзевяці. Я бачыў, як на працягу многіх гадоў вялікія снукерысты гулялі пад ціскам. Я сказаў сабе, калі ішоў да стала: «Давай, пакажы нам, на што ты здольны». На шчасце сёння ў мяне гэта атрымалася».

«Ніл Робертсан фенаменальна гуляе на гэтым турніры, лепш за ўсіх. Я з нецярпеннем чакаю сустрэчы з ім».

Адразу пасля стартавага ўдару праціўніка 37-гадовы Хігінс дапусціў памылку пры адыгрышы і даў магчымасць пачаць атаку Шону, які зрабіў першую серыю ў матчы, 33 ачкі, пасля чаго не сумеў зрабіць выхад на чырвоны і адыграўся. Пасля серыі адыгрышаў і ўзаемных памылак абодвух снукерыстаў Мёрфі пакінуў праціўніку чырвоны шар каля верхняй правай лузы, але біток пасля ўдару шатландскага спартсмена закрануў руды, і, атрымаўшы 4 штрафныя ачкі, 30-гадовы Шон Мёрфі згуляў чырвоны з сектара D і выканаў серыю ў 85 балаў, зачысціўшы стол да чорнага і адкрыўшы лік у паядынку. Пасля доўгай пазіцыйнай барацьбы ў пачатку другой партыі снукерыст з Англіі дапусціў памылку пры адыгрышы, што дазволіла Джону павесці брэйк і набраць 53 ачкі, пасля чаго Хігінс памыліўся на жоўтым шары і аддаў апаненту пазіцыю для атакі. Мёрфі павёў серыю, але груба памыліўся на простым сінім з пазнакі пры ліку 21:53, а пазней няўдала адыграўся пры трох чырвоных на стале і дазволіў шатладскаму снукерысту выканаць пераможны падыход у 49 ачкоў, зрабіўшы клірэнс і ўсталяваўшы лік 1:1. У пачатку трэцяй партыі праціўнікі не маглі павесці буйных серый з-за грубых памылак на простых шарах, і пры ліку 16:12 Шон падышоў да стала і зрабіў серыю ў 29 балаў, павялічыўшы адрыў ад апанента, але не сумеў зрабіць выхад на чырвоны і адыграўся. Пасля наступнай доўгай пазіцыйнай барацьбы пры ліку 16:57 шатландзец забіў цудоўны дальні шар і выканаў падыход у 27 ачкоў, скараціўшы адставанне і памыліўшыся на складанам апошнім чырвоным, пасля чаго Мёрфі забіў чырвоны шар без каляровага, а пазней яму дастаўся жоўты пасля памылкі Хігінса пры спробе забіць каляровы шар дуплетам у вуглавую лузу і зялёны пасля таго, як Джон перарэзаў яго ў складанай пазіцыі, і лік стаў 63:43 пры 22 балах на стале. На 35-й хвіліне трэцяга фрэйма чэмпіён свету 2005 года памыліўся пры адыгрышы і пакінуў апаненту дальні руды каля лузы, пасля чаго Джон Хігінс забіў усе каляровыя шары, што прынесла яму перамогу ў партыі з лікам 65:63 і перавагу ў матчы з лікам 2:1. Чацвёрты сеяны спаборніцтва пачаў атаку ў чацвёртым фрэйме, але пры ліку 29:0 памыліўся пры гульні чорнага з рэстам і перадаў атаку апаненту, які выканаў брэйк у 28 балаў, а пасля забітага ў сярэднюю лузу сіняга шара біток упаў у вуглавую лузу, і пры ліку 34:29 на карысць Хігінса і чатырох чырвоных на стале зацягнулася пазіцыйная барацьба. Пры ліку 34:39 Шон тонка адыгрываўся ад чырвонага, які стаяў за болкернай лініяй, пасля чаго біток вярнуўся да правага бліжняга вугла і ўпаў у лузу, што дазволіла яго праціўніку пачаць атаку з сектара D і забіць два апошнія чырвоныя шары праз сіні і чорны, а 57:34 шатландскі спартовец перарэзаў жоўты, аднак, атрымаўшы наступную атаку пасля адыгрыша апанента, згуляў дальні жоўты і зачысціў стол да чорнага, зрабіўшы лік у матчы 3:1 на сваю карысць. Снукерысты абмяняліся ўзаемнымі памылкамі пры спробах пачаць атаку ў пятай партыі, пасля чаго Джон Хігінс згуляў складаны чырвоны і пачаў атаку, якая перарасла ў брэйк у 69 ачкоў, і, згуляўшы чорны фрэйм-бол, пакінуў 67 балаў на стале, а яго апанент набраў 32 ачкі і спрабаваў паставіць снукер на апошнім чырвоным, аднак у выніку шатландзец атрымаў шанец атакаваць і забіў дальні шар, давёўшы да перамогі чацвёрты фрэйм запар і зрабіўшы лік 4:1. Шон Мёрфі забіў дальні чырвоны і павёў серыю ў шостым фрэйме, набраўшы 70 балаў і пакінуўшы 4 чырвоныя на стале, і скараціў адставанне да ліку 2:4. Пасля серыі паспяховых адыгрышаў з абодвух бакоў Хігінс атрымаў магчымасць павесці атаку з-за няўдалага адводу бітка яго апанента, але, забіўшы чырвоны і чорны, памыліўся пры выкананні планта і аддаў пазіцыю Шону, які набраў 40 балаў, але занадта моцна ўдарыў па чорным пры спробе зрабіць выхад праз увесь стол, пасля чаго самы дарагі шар выляцеў са стала, а брэйк перайшоў да праціўніка. Пераможца 25 рэйтынгавых турніраў набраў 16 ачкоў, скараціўшы адставанне да ліку 33:42, але памыліўся на перадапошнім чырвоным шары, пасля чаго Мёрфі забіў яго ў левы бліжні вугал, але біток упаў у правую сярэднюю лузу, што прынесла яго апаненту яшчэ 4 ачкі. Джон атрымаў магчымасць згуляць апошні чырвоны, пасля чаго забіў два жоўтыя шары і зялёны, аднак памыліўся на рудым пры спробе згуляць крос-дабл у сярэднюю лузу, і пасля некалькіх адыгрышаў Шон Мёрфі забіў руды шар, а таксама сіні і ружовы фрэйм-бол, скараціўшы адставанне ў паядынку да аднаго фрэйма. Забіўшы дальні шар цудоўным ударам у пачатку восьмай партыі, англічанін пазней атрымаў біток пасярод скупнасці чырвоных і выканаў пераможную серыю ў 77 балаў, зраўняўшыся з праціўнікам — 4:4. У пачатку дзявятага фрэйма Шон зноў выканаў выдатны ўдар па дальняму чырвонаму і, пачаўшы брэйк, набраў 25 ачкоў, пасля чаго дапусціў памылку пры гульне сіняга з пазнакі ў дальнюю лузу і пакінуў свайму апаненту зручную пазіцыю для атакі, атрымаўшы якую, Хігінс, які прайграў ужо тры партыі запар, набраў 61 ачко, а пасля памылкі Мёрфі давёў фрэйм да перамогі, забіўшы два апошнія чырвоныя і ўзнавіўшы сваю перавагу ў матчы — 5:4. Пасля некалькіх кароткіх серый у пачатку дзясятай партыі пры ліку 12:13 Шон згуляў дальні чырвоны, пасля чаго давёў падыход да 24 балаў, але не зрабіў выхад на чырвоны і адыграўся, а пасля пазіцыйнай барацьбы пры ліку 18:36 Джон Хігінс забіў складаны шар у сярэднюю лузу і ўпэўнена павёў свой брэйк, але, набраўшы 31 бал, памыліўся на трэцім з канца чырвоным і дазволіў Мёрфі зачысціць стол да чорнага пераможным падыходам і перавесці барацьбу за пуцёўку ў 1/2 фіналу Мастэрс у адзінаццатую партыю. Джон адкрыў лік у вырашальным фрэйме, дзякуючы забітаму дальняму шару, і, павёўшы серыю і зрабіўшы добры спліт пры ліку 50:0, набраў 51 бал, пасля чаго памыліўся пры выхадзе на сіні і не забіў складаны шар, а Шон Мёрфі, які з турніраў Трайной кароны не выйграваў толькі Мастэрс, атрымаў раскрытую пазіцыю і сабраў 66 ачкоў, зачысціўшы стол да чорнага шара, атрымаўшы перамогу ў паядынку з лікам 6:5 і ў другі раз запар і ў сваёй кар'еры выйшаўшы ў паўфінал Мастэрс на Ніла Робертсана[143][210][211][203][212][213].

Вырашальны фрэйм чвэрцьфінальнага матча Мастэрс 2013 (Шон Мёрфі - Джон Хігінс)

17 студзеня, 19.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Шон Мёрфі (5)
  Англія
6-5 Джон Хігінс (4)
  Шатландыя
122-7 (85), 21-102 (53), 63-65, 34-77, 32-70 (69), 70-0 (70), 57-45, 78-0 (77), 25-72 (61), 73-49, 66-51 (51 Хігінс, 66)

  Грэм Дот —   Джад Трамп

правіць
 
Грэм Дот

18 студзеня працягваліся матчы 1/4 фіналу Мастэрс 2013, трэцім з якіх быў паядынак паміж Грэмам Дотам, які ў чацвёрты раз дайшоў да чвэрцьфінальнай стадыі, але ніколі не праходзіў далей[22], і другім нумарам сусветнага рэйтынгу Джадам Трампам. Да гэтага снукерысты 6 разоў перасякаліся паміж сабой, з якіх Джад два разы перамагаў апанента ў сёмай групе турніру Championship League 2009, калі яны ўпершыню гулялі адзін з адным, і два разы з двух на рэйтынгавых матчах: у чвэрцьфінале чэмпіянату свету 2011 года (13:5) і ў апошнім матчы паміж спартсменамі ў чвэрцьфінале Шанхай Мастэрс 2012 (5:4). Грэм Дот, у сваю чаргу, два разы быў мацней за апанента ў матчах серыі PTC 2010/2011, перамогшы ў Шэфілдзе (4:1) і ў нямецкім Хаме (4:0)[217][218]. Трамп, які ў першым раўндзе выйграў свой трэці матч на Мастэрс, падняў свой працэнт перамог на турніры да 60%, разам з Маркам Аленам падняўшыся на трэцяе месца сярод чвэрцьфіналістаў па гэтым паказчыку; шатландзец, які ўжо ў адзінаццаты раз прымаў удзел на найбуйнейшым запрашальным спаборніцтве, меў самы нізкі працэнт перамог на Мастэрс сярод 8 лепшых снукерыстаў турніру — 33%[219][220].

«Я не адчуваю перамогу 6:1. Вы прыходзіце на матч, чакаючы, што праціўнік будзе забіваць усё, але, калі яны гуляюць не вельмі добра, вы думаеце: «Я павінен скарыстацца гэтым», у выніку чаго самі ствараеце сабе вялікі ціск. Джад выступіў нязвыкла дрэнна, але я быў шчаслівы, што гульня праходзіла ў тактычнай барацьбе».

«Я стараюся знайсці форму на гэтым буйным турніры. У матчы са Стывенам у першым раўндзе я рабіў лепшыя брэйкі, але сёння я лепш кантраляваў белы шар. Калі я быў на этапе PTC у Германіі некалькі тыдняў таму, я заўважыў у сябе тэхнічную памылку і працаваў над яе выпраўленнем. Мне ўсё роўна, з кім гуляць далей, у любым выпадку матч будзе складаным».


Пасля амаль 10-хвіліннай пазіцыйнай барацьбы ў пачатку матча Джад спрабаваў згуляць плант, але памыліўся і пакінуў пазіцыю для атакі апаненту, які выйшаў наперад з лікам 28:0 і правёў няўдалы ўдар па наступнаму чырвонаму пры гульні з шара з дапамогай павука. Трамп адказаў 14-цю ачкамі, пасля чаго памыліўся на прамым ружовым, а Грэм Дот набраў яшчэ 30 балаў, згуляўшы фрэйм-бол, і ў выдатным стылі забіў яшчэ адзін чырвоны, пракаціўшы яго па борце, пасля спробы праціўніка паставіць снукер. Пасля памылкі англічаніна пры адыгрышы Дот пачаў атаку і набраў 17 балаў, а пазней, калі Трамп памыліўся на нескладаным чырвоным з сярэдняй дыстанцыі, зноў атрымаў пазіцыю для брэйка і давёў сваю перавагу да ліку 52:3, недарэзаўшы пасля гэтага чырвоны шар у сярэднюю лузу. Атрымаўшы пазіцыю, Джад зрабіў падыход у 21 ачко, услед за чым рушыла серыя грубых узаемных памылак абодвух гульцоў, але Грэм праводзіў выдатныя дальнія ўдары, адным з якіх забіў жоўты шар, які быў фрэйм-болам, пасля чаго праціўнік забіў зялёны і паставіў снукер на рудым, вымусіўшы Дота памыліцца, і адрыў шатландца скараціўся да 21 бала пры 22 на стале. Пасля гэтага 35-гадовы Грэм Дот паставіў добры снукер, які вымусіў Трампа пакінуць руды шар у адкрытай пазіцыі, і чарговы дальні ўдар прынёс чэмпіёну свету 2006 года перавагу ў 25 ачкоў пры 18 на стале. 23-гадовы снукерыст з Англіі знайшоў яшчэ адзін снукер на сінім шары, атрымаўшы яшчэ 5 штрафных балаў, пасля чаго забіў сіні, але пасля яго доўгіх спроб паставіць снукер на ружовым шары Грэм выканаў паспяховы дальні ўдар і падвоіў лік у паядынку — 2:0. Чарга памылак працягвалася і ў трэцяй партыі, і пасля некалькіх кароткіх падыходаў другі сеяны пачаў атаку дальнім ударам пры ліку 14:11 і выканаў серыю ў 47 ачкоў, а пазней зноў атрымаў шанец пасля таго, як яго апанент памыліўся пры гульні з рэстам, пакінуўшы чырвоны каля лузы, і набраў яшчэ 36 балаў, скараціўшы адставанне да аднаго фрэйма — 1:2. Пры ліку 5:0 у чацвёртай партыі Джад Трамп пакінуў біток у скупнасці чырвоных шароў пры выхадзе з снукера, пасля чаго 12-ы нумар рэйтынгу набраў 14 ачкоў, а пазней забіў чырвоны дальнім ударам і правёў яшчэ адзін брэйк, 36 балаў, пакінуўшы 6 чырвоных на стале. Пры ліку 6:50 пасля няўдалай спробы Дота забіць дальні шар фіналіст чэмпіянату свету 2011 года пачаў атаку, але, набраўшы толькі 6 ачкоў, памыліўся пры гульне чырвонга ў бліжні вугал і дазволіў праціўніку аформіць пераможны падыход у 22 балы, зрабіўшы лік 3:1 да перапынку. Пасля няўдалага адыгрышу Джада ў пачатку пятага фрэйма Дот атрымаў магчымасць павесці атаку і зрабіў падыход у 34 ачкі, а ў выніку тактычнай барацьбы зноў апынуўся на серыі пасля таго, як апанент пакінуў чырвоны шар каля вуглвой лузы, і набраў яшчэ 32 балы, пакінуўшы 67 ачкоў на стале. Неўзабаве Трамп павёў атаку пасля неахайнага ўдару шатландскага снукерыста, але, забіўшы два чырвоныя і два чорныя шары, памыліўся на простым чырвоным, недакаціўшы яго да лузы, пасля чаго Грэм набраў 11 балаў і адарваўся ад праціўніка на тры фрэймы. Шатландскі спартсмен не пракантраляваў біток, які ўпаў у лузу пры адыгрышы, пасля першага ўдару ў шостай партыі, але Джад дрэнна адыграўся і дазволіў апаненту павесці атаку дальнім ударам і аформіць першую паўсоценную серыю ў матчы, 54 ачкі, пасля чаго Дот памыліўся на прамым чырвоным, пакінуўшы яго каля бліжняй лузы. Яго праціўнік забіў чырвоны шар, зрабіўшы спліт і канчаткова раскрыўшы пазіцыю, аднак адразу ж памыліўся на зялёным шары, пасля чаго Грэм Дот здзейсніў пераможны падыход у 29 балаў і павялічыў адрыў да ліку 5:1. Пры ліку 1:6 у сёмым фрэйме Трамп спрабаваў згуляць чырвоны шар у дальнюю лузу, але памыліўся і ўжо не падыходзіў да стала ў гэтым паядынку, бо яго праціўнік выканаў цудоўны клірэнс у 111 балаў (відэа), які стаў першым і адзіным сэнчуры-брэйкам у матчы, і аформіў фінальны лік 6:1 у паядынку. Такім чынам, снукерыст з Шатландыі, які перамог на чэмпіянаце свету[224] і дайшоў да паўфіналу чэмпіянату Вялікабрытаніі[225] ў 2006 годзе, упершыню ў сваёй кар'еры выйшаў у паўфінал турніру Мастэрс на пераможцу сустрэчы Марка Сэлбі і Марка Уільямса[22][221][222][226][227][228][229][230].

18 студзеня, 13.00. Рэферы: Тэры Камільеры
Грэм Дот (12)
  Шатландыя
6-1 Джад Трамп (2)
  Англія
66-14, 65-44, 11-97, 72-12, 77-16, 83-5 (54), 117-1 (111)
Соценныя серыі: Дот: 111

  Марк Сэлбі —   Марк Уільямс

правіць

Апошнім чвэрцьфінальным паядынкам Мастэрс 2013 стала сустрэча двухразовых чэмпіёнаў турніру Марка Сэлбі і Марка Уільямса, абодва з якіх здзейснілі эфектныя камбэкі ў сваіх першых матчах на спаборніцтве. Снукерысты 11 разоў гулялі паміж сабой, і ў сямі выпадках выйграваў валійскі спартовец, уключаючы 4 рэйтынгавыя перамогі на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 1999 года (9:0), на чэмпіянаце свету 2006 года (13:8), на чэмпіянаце Вялікабрытаніі 2008 года (9:7) і ў фінале German Masters 2011 (9:7), але апошні раз Уільямс быў мацней за апанента ў групе пераможцаў турніру Championship League 2011 (3:1). Сэлбі ўпершыню перамог праціўніка ў 1/4 фіналу рэйтынгавага гранд-фіналу PTC 2011 (4:3), пасля чаго атрымаў 3 перамогі ва ўсіх матчах паміж апанентамі ў сезоне 2011/2012, уключаючы фінальны паядынак Шанхай Мастэрс 2011 (10:9)[231]. Англічанін, які пяць разоў прымаў удзел на Мастэрс і тры разы даходзіў да фіналу[29], меў найлепшы працэнт перамог на першынстве сярод усіх чвэрцьфіналістаў — 81,25%; двухразовы чэмпіён свету, які 4 разы даходзіў да паўфіналу на 16 папярэдніх турнірах[21], займаў другое месца па гэтаму паказчыку з 63,2% перамог, а таксама выйграў найбольшую колькасць матчаў у рамках Мастэрс сярод удзельнікаў і зарабіў найбольшую колькасць празавых грошай — £690,500.[220].

«Дзіўная гульня. Я выйграваў 3:0, але мог і прайграваць з тым жа лікам. Я вельмі паважаю Марка. Сёння ён быў далёкі ад сваёй лепшай формы, і мы ўсе гэта ведаем. Марк вельмі шмат памыляўся, а я не чакаў гэтага, таму страціў канцэнтрацыю з трэцяга або чацвёртага фрэйма. Я не думаю, што выйграў гэты матч. Марк проста падараваў мне шмат фрэймаў, а я падабраў шматкі».

«Я не здзіўлены, што Грэм прайшоў у паўфінал. Я нядаўна гуляў з ім у фінале этапа PTC у Германіі і выйграў з лікам 4:3. Ён былы чэмпіён свету і класны гулец, нас чакае цяжкі матч».

Пасля доўгага тактычнага ўступу ў матчы пры ліку 13:3 Марк Уільямс паставіў снукер за руды шар і, калі біток аказаўся ў скупнасці чырвоных пасля ўдару Сэлбі, знайшоў гульню ў сярэднюю лузу і зрабіў выніковы падыход, набраўшы 24 ачкі і памыліўшыся пры спробе забіць сіні ў дальні кут, пасля чаго англічанін, які выйграў чэмпіянат Вялікабрытаніі за месяц да турніру[43], скараціў адставанне і пры ліку 11:38 і трох чырвоных зноў атрымаў атаку з-за памылкі апанента на рудым шары. Сэлбі забіў усе чырвоныя, набраўшы 16 балаў, а ў доўгай пазіцыйнай дуэлі за жоўты шар Уільямс атрымаў 8 штрафных ачкоў за кошт снукера, пасля чаго забіў першы каляровы шар дальнім ударам і павялічыў свой адрыў да ліку 48:27, а пазней паставіў цудоўны снукер і на зялёным шары, вымусіўшы апанента памыліцца і зрабіўшы лік 52:27 пры 25 ачках на стале. У працягу барацьбы за зялёны снукерыст з Лестэра паставіў праціўніку зваротны складаны снукер за ружовы шар, атрымаўшы 4 ачкі, пасля чаго забіў дальні зялёны і сабраў усе каляровыя шары, выдрапаўшы першую партыю, якая доўжылася 42 хвіліны. Валійскі снукерыст, які прайграў у першым раўндзе чэмпіянату Вялікабрытаніі ў снежні 2012[43], пачаў атаку дальнім ударам у другім фрэйме, але пры ліку 7:0 вырашыў гуляць складаны чорны і памыліўся, аддаўшы пазіцыю праціўніку, які выканаў брэйк у 28 ачкоў, пасля чаго быў вымушаны наносіць удар з чорнага шара і таксама дапусціў памылку, вярнуўшы магчымасць павесці серыю Уільямсу. Шосты сеяны турніру зраўняў лік у фрэйме да 28:28, пакінуўшы тры чырвоныя на стале, і быў вымушаны адыгрывацца з-за няўдалага выхаду, пасля чаго 29-гадовы Марк Сэлбі выдатным даблам забіў чырвоны шар і паставіў снукер за жоўты на болкернай лініі, які прынёс яму 8 балаў пасля дзвюх памылак праціўніка, а таксама магчымасць павесці атаку пасля аб'явы свабоднага шара. Ён набраў 9 ачкоў, а падчас пазіцыйнай барацьбы за апошні чырвоны 37-гадовы Уільямс паставіў складаны снукер, з якога Сэлбі выхадзіў ад трох бартоў і атрымаў фол, а таксама пакінуў апаненту магчымасць згуляць чырвоны ў сярэднюю лузу з кароткай дыстанцыі, пасля чаго валіец дапусціў фатальную памылку, перарэзаўшы шар, і яго праціўнік зачысціў стол да ружовага шара, падвоіўшы лік у паядынку — 2:0.

«Гэта быў найгоршы матч на прафесійным узроўні ў маёй кар'еры. Я шмат памыляўся на простых шарах, і гэта было жахліва. Сэлбі гуляў жудасна, але разбіў мяне з лікам 6:1, было сорамна. Хацелася проста выкінуць свой кій у залу».

Пра трэніроўкі з Стывам Дэвісам: «Насамрэч я б ніколі не апусціўся так нізка, каб «Самародак» трэніраваў мяне. І я не збіраюся адыходзіць ад снукера. Калі я гэта зраблю, вы будзеце апошнімі, каму я скажу».

Пасля шэрагу грубых памылак абодвух снукерыстаў у пачатку трэцяга фрэйма пры ліку 11:7 фіналіст чэмпіянату свету 2007 года выдатным даблам забіў чырвоны шар у сярэдзіну, але не пракаціў чорны шар па бліжняму борту і дазволіў апаненту, які павёў атаку і выканаў спліт пры ліку 15:12, аформіць серыю ў 48 ачкоў, пасля чаго Марк Уільямс недарэзаў чырвоны ў сярэднюю лузу і пакінуў праціўніку гульню ў супрацьлеглую. Сэлбі павёў зваротную атаку і скараціў адставанне да ліку 39:55, але не забіў апошні чырвоны ў левы бліжні кут, пасля чаго праціўнік забіў чырвоны шар, а пасля пазіцыйнай барацьбы за жоўты шар англічанін спрабаваў здзейсніць дальні ўдар у правую бліжнюю лузу і не забіў, але жоўты адляцеў ад губкі, ударыўся ў белы шар і заляцеў у левы дальні вугал, а пазней Марк Сэлбі атрымаў магчымасць згуляць дальні зялёны і выканаў клірэнс, павялічыўшы адрыў у паядынку да трох партый. Пасля дзвюх памылак Уільямса ў тактычнай барацьбе і пры ліку 10:0 лідар рэйтынгу атрымаў магчымасць павесці атаку і набраў 14 балаў, але не здолеў выканаць спліт і адыграўся, а пазней ён зноў пайшоў у атаку, забіўшы чырвоны шар у дальнюю лузу, але адразу прамазаў пры гульне рудога, пасля чаго снукерыст з Уэльса павёў брэйк і, набраўшы 27 балаў, памыліўся на нескладаным чырвоным. Сэлбі не атрымаў пазіцыю для атакі, але згуляў дабл у сярэднюю лузу і, павёўшы серыю, паўтарыў найвышэйшую серыю ў матчы, якую зрабіў яго апанент, 48 ачкоў, пайшоўшы на перапынак з упэўненай перавагай у ліку — 4:0. Пасля небяспечнага адыгрышу Марка Уільямса ў пачатку пятай партыі яго апанент знайшоў гульню ў сярэднюю лузу і правёў атаку ў 26 балаў, пасля чаго памыліўся пры пастаноўцы снукера і быў вымушаны сам гуляць з снукера, аддаўшы валійцу ў агульнай колькасці 12 штрафных ачкоў і дазволіўшы яму правесці атаку, якая стала брэйкам у 39 балаў, аднак Уільямс памыліўся пры гульне сіняга ў сярэдзіну пры ліку 51:27. Марк Сэлбі правёў два выніковыя падыходы і скараціў адставанне да ліку 47:51, пасля чаго няўдала адыграўся на апошнім жоўтым шары і дазволіў праціўніку забіць чатыры каляровыя шары і размачыць лік у матчы, выйграўшы сваю першую партыю. Пасля 10-хвіліннай тактычнай дуэлі ў пачатку наступнага фрэйма пры ліку 10:1 валійскі спартсмен пайшоў на складаны ўдар і пакінуў чырвоны шар каля вуглавой лузы, што дазволіла Сэлбі пачаць атаку і правесці найбуйнейшы брэйк у паядынку, 73 балы, зачысціўшы стол да апошняга сіняга і зрабіўшы лік у матчы 5:1. Пераможца Мастэрс у 2008 і 2010 гадах адкрыў лік у сёмай партыі паспяховым дальнім ударам, які дазволіў яму выканаць пачатковую серыю ў 31 бал, пасля чаго не забіў просты чорны з-за неабходнасці выканання спліта чырвоных і пакінуў біток у скопішчы шароў. Марк Уільямс знайшоў гульню ў правую сярэднюю лузу, але зрабіў няўдалы выхад і адразу памыліўся на зялёным шары, пасля чаго яго апанент таксама набраў толькі 3 ачкі, памыліўшыся на простым чырвоным, аднак пасля наступнага няўдалага ўдару валійскага снукерыста Сэлбі здзейсніў пераможны падыход да стала, набраўшы 30 ачкоў, і з лікам 6:1 аформіў перамогу ў паядынку. Такім чынам, англічанін у чацвёрты раз у кар'еры дайшоў да паўфіналу Мастэрс, не прайграўшы да гэтага ніводнага матча на стадыі 1/2 фіналу гэтага турніру[29][232][233][226][234][235][236][237].

18 студзеня, 19.00. Рэферы: Леа Скальян
Марк Сэлбі (3)
  Англія
6-1 Марк Уільямс (6)
  Уэльс